TRANSAKSİYONEL ANALİZ EGO DURUMLARI AÇISINDAN EVLİLİK UYUMU/DOYUMUNUN İNCELENMESİ

Year 2021, Volume: 5 Issue: 1, 11 - 24, 30.06.2021

Ezgi Ömür

https://doi.org/10.48066/kusob.878161

Abstract

Bu çalışmada transaksiyonel analiz ego durumları açısından evlilik uyumu/doyumunun incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada karma yöntem kullanılmış ve ilişkisel tarama modeli ile çalışılmıştır. Nitel araştırmada 5 çiftle yüz yüze 5 çiftle online görüşme olmak üzere toplam 10 çiftle yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Nicel araştırma kapsamında 101 çift, internet üzerinden ulaştırılan ego durumları ölçeği, evlilik doyumu ölçeği ve kişisel bilgi form ölçeklerini yanıtlamışlardır. Sonuçlara göre bireylerin evliliklerinde; koruyucu ebeveyn ego durumları, yetişkin ego durumları ve uygulu çocuk ego durumlarını baskın olarak kullanmalarının evlilik doyumunu arttırdığı sonucuna varılmıştır. Bireylerin doğal çocuk ego durumları ve eleştirel ebeveyn ego durumlarının baskın olması halinde ise evlilik doyumlarının azaldığı sonucuna varılmıştır. Kendini uygulu çocuk ego durumunda algılayan bireylerin ise evlilik uyumlarının yüksek fakat evlilikten aldıkları doyumun düşük olduğunu sonucuna varılmıştır.

Keywords

ego durumlar, transaksiyonel analiz, evlilikte doyum

References

• Akbağ, M. (2000). Stresle Başa Çıkma Tarzlarının Üniversite Öğrencilerinde Olumsuz Otomatik Düşünmeler, Transaksiyonel Analiz Ben Durumları ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Akkoyun, F. (1995). Transaksiyonel Analiz ve Yetişkin Analiz ve Yetişkin Olmak. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 28 (1), 1-11.
• Akkoyun, F. (2001). Transaksiyonel Analiz (2.Basım). İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım.
• Alisinanoğlu, F. (2000). Gençlerin Ben Durumları (Ego State) ve Empatik Becerilerinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 11-16.
• Arı, R. (1989). Üniversite Öğrencilerinin Baskın Ben Durumları ile Bazı Özlük Niteliklerinin, Ben Durumlarına, Atılganlık ve Uyum Düzeylerine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Doktora Tezi, Ankara.
• Ateş, R. (2014). Evlilikte İlk Yıllar, Çatışmalar ve “Güç” Kavramı. H. Yavuzer (Ed.), Evlilik Okulu: Evlilikte Kişilerarası İlişkiler ve İletişim Becerileri içinde (ss. 114-124). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Berne, E. (1996). Games People Play: The Psychology of Human Relationships. New York: Ballantine Books.
• Canel, A. N. (2007). Ailede problem çözme evlilik doyumu ve örnek bir grup çalışmasının sınanması (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Çelik, M. ve İnanç, B. Y. (2009). Evlilik Doyum Ölçeği: Gerçeklik ve Güvenirlilik Çalışmaları. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18 (2), 247-269.
• Güngör, H. C. (2007). Evlilik Doyumunu Açıklamaya Yönelik Bir Model Geliştirme. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi, Ankara.
• Harris, T. (2012). Ben Ok'im- Sen Ok'sin. İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Özgüven, İ. E. (2000). Evlilik ve Aile Terapisi. Ankara: PDREM Yayınları.
• Rosen-Grandon, J. R., Myers, J. E., & Hattie, J. A. (2004). The Relationship Between Marital Characteristics, Marital Interaction Processes, and Marital Satisfaction. Journal of Counseling & Development.
• Sokolski, D.M.; Hendrick,S.S. (1999). Marital satisfaction. American Journal of Family Therapy.
• Stewart, I. (2017). Günümüzde Ta: Transaksiyonel Analize Yeni Bir Giriş. İstanbul: Eksi Kitaplar.
• Tutarel-Kışlak, Ş. ve Çavuşoğlu, Ş. (2006). Evlilik Uyumu, Bağlanma Stilleri, Yüklemeler ve Benlik Saygısı Arasındaki İlişkiler. Aile ve Toplum Dergisi, 3(9), 61-69.