Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun ilk yıllarında milli eğitim sisteminin oluşturulması kapsamında değerlendirilen ve kültür politikasına önemli etkileri olan bazı düzenlemeler Türk kütüphaneciliğinin bugünlere kadar gelen geleneğinin yasal altyapısının oluşmasında önemli bir yere sahiptir. Çalışmanın amacı Osmanlı Devleti’nde eserlerin korunduğu bir yer olan ve belli kullanıcılar tarafından istifade edilen kütüphanelerin, özellikle Harf Devriminden sonra koleksiyonlarını yeniden oluşturarak Türk halkını çağdaş medeniyet seviyesine çıkarabilmek adına yapılan reformların halka anlatılıp milli bilincin oluşturulmasında aracı kurum olarak kullanıldığını kanıtlamaktır. Çalışma Milli Mücadele Döneminden itibaren 20 yıllık bir süreci kapsadığından (1920-1940) kütüphanecilik faaliyetlerine genel olarak değinilmiş olup Cumhuriyet’in ilk yıllarında gerçekleştirilen kütüphanecilik alanında atılan çağdaş adımların Türk Kütüphaneciliğinin gelişimine olan katkıları irdelenmiştir. Yöntem olarak; geçmişte yaşanmış olayların ortaya konulması veya bir sorunsalın geçmişle olan ilişkisinin irdelenmesinde başvurulan tarihî yöntem benimsenmiş, veri toplama tekniği olarak arşiv araştırması ve literatür taraması kullanılmıştır. Sonuçta; eğitimli insan gücünün önemli bir kısmını savaşlarda kaybetmiş bir toplumda Cumhuriyet’in ilk yıllarından itibaren okur-yazar oranını artırmak, yeni harflerle okuma-yazma öğretmek, halkı kitap okumaya ve kütüphane kullanmaya alıştırmak için aracı bir kültür kurumu olarak görülen kütüphanelerin bu misyonu gerçekleştirmekte başarıya ulaştığı tespit edilmiştir. Kütüphanecilik tarihi için önemli olan bu faaliyetlerin bir çalışmada topluca değerlendirilmesi çalışmaya özgün bir nitelik vermektedir.
Some regulations, which were considered within the scope of the establishment of the national education system in the first years of the foundation of the Republic of Türkiye and had significant effects on cultural policy, have an important place in the for mation of the legal infrastructure of the tradition of Turkish Librarianship that has survived to this day. The aim of the study is to prove that libraries, which were places where works were preserved and used by certain users in the Ottoman Empire, were used as intermediary institutions in creating national consciousness by re-creating their collections, especially after the Alphabet Revolution, and explaining to the public the reforms made to raise the Turkish people to the level of contemporary civilization. Since the study covers a 20-year period starting from the War of Independence (1920-1940), librarianship activities are mentioned in general, and the contributions of the contemporary steps taken in the field of librarianship realized in the first years of the Republic to the development of Turkish Librarianship are examined. As a method, historical method was used that is referred to reveal past events or examine the relation of a problematic with the past and archival research and literature review methods were used as data collection techniques. In conclusion, in a society that lost a significant part of its educated manpower in wars, it has been found that libraries, which have been regarded as an intermediary cultural institution to increase the literacy rate, to teach reading and writing with new letters, and to familiarize people reading books and using libraries since the first years of the Republic have been successful in achieving this mission. The collective evaluation of these activities, which are important for the history of librarianship, in a study gives it a unique quality.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Library Studies |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | July 18, 2024 |
Submission Date | May 17, 2024 |
Acceptance Date | June 4, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |