Yükseköğretimin Sorunları ve Bunlara Yönelik Çözüm Önerileri I: Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sistemi

Yıl 2008, Sayı: 52, 141 - 156, 01.09.2008

Yüksel Göktaş

Öz

“Üniversite Giriş Sistemi” ülkemizde son yıllarda en çok tartışılan konuların başında gelmektedir. Bunun en önemli nedenlerinden birisi şüphesiz ki üniversiteye giremeyenlerin, girebilenlerden çok daha fazla olmasıdır (Mutlu, 2007). Yani sorunun önemli bir sebebi yükseköğretimdeki kapasite yetersizliğidir. Arz-talep dengesizliği ortadan kalkmadan nasıl bir sistem olursa olsun konunun tartışılmaya devam edeceği muhakkaktır. Bir taraftan ekonomik güç ve kalkınma açısından çok önemli olan (Bademci, 2001; Kozlu, 1996; Murphy, 1993) yükseköğretimdeki okullaşma oranı artırılmalı, diğer taraftan da yükseköğretime giriş sistemi daha iyi işler hale getirilerek; şu anki sistemin sınırlılıkları asgari düzeye indirilmelidir. Kapasite artışı konusunda gerek yeni üniversite ve fakültelerin açılması; gerekse mevcutların kapasitelerinin artırılması son dönemlerdeki bazı gelişmelere örnektir.

Kaynakça

• Aktan, C. C. (2003). Özlenen Üniversite, Yaşanan Üniversite. Ankara: Yeni Türkiye Ya- yınları.
• Altıntaş, O. (2005). Türk Eğitim Sistemi’nin geleceği. Türkiye ve Almanya’da eğitim re- formu seminer raporları. Ankara: Konrad-Adenauer-Stiftung Yayını.
• Aslan, H. M. (2003). Eğitimin finansmanının ekonomi politiği ve yükseköğretimde adil ve etkin finansman politikaları. Liberal Düşünce, 7(28), 225-246.
• Autor, D. H., Levy, F., & Murnane, R. J. (2003). The skill content of recent technological change: an empirical exploration. The Quarterly Journal of Economics, 118( 4).
• Bademci, V. (2001). Türkiye’deki okullar ne işe yarar? Türkiye’nin anomi, yabancılaşma, ekonomik büyüme, demokratikleşme sorunlarına çözüm önerisi:Toplam kalite yönetimi temelli bir eğitimde yeniden yapılanma stratejisi (2. Baskı). Ankara: Alp Yayınevi.
• Berberoğlu, G., & Kalender, İ. (2005). Öğrenci başarısının yıllara, okul türlerine, bölge- lere göre incelenmesi: ÖSS ve PISA analizi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama,4(7), 21–35.
• Bodner, G. M., Karatas, F. O., & Rud, A. G. (2008). Building a structure for doing con- tent-based education research at the tertiary level. Journal of Turkish Science Education, 5(2), 2-11.
• Demir, A. (1996). Uluslararası belgelerde akademik özgürlük ve üniversite özerkliğine ilişkin ortak ölçütler (ss.53-72). 2. Üniversite Kurultayı. Ankara: Sarmal Yay.
• EğitimSen (2004). Üniversite ve akademisyen yetiştirme (ss. 1-27). 4. Demokratik eğitim kurultayı. Ankara: Eğitim Sen.
• Ehmke, W. (2005). Almanya ve Türkiye’de eğitim sistemleri: Bir karşılaştırma. Türkiye ve Almanya’da eğitim reformu seminer raporları. Ankara: Konrad-Adenauer-Stiftung Yayını.
• Elliot, M. (1999). The big test: across the world, education reform is now seen as in- dispensable to economic success. Fine; but remember the children. (Schools are becoming an extension of a country’s economic policy). Newsweek, the magazine issue dated Sep 6, 1999.
• ERG. (2003). Eğitim reformu girişimi (ERG) danışma toplantısı sonuç raporu. 10-11 Mayıs, Sabancı Üniversitesi Kampüsü İstanbul.
• Friedman, M. (1988). Kapitalizm ve özgürlük. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Göktas, Y., & Kalkan, B. (2008). Egitim dünyasının bilgesi Latif Mutlu ile eğitim üzeri- ne ufuk turu. Liberal Düşünce Dergisi, 13(49), 67-85.
• Göktaş, Y. (2002). Bilişim sektöründe eleman açığı: Mevcut durum ve çözüm öneri- leri. VIII. „Türkiye‘de Internet“ Konferansı, 19–21 Aralık 2002, İstanbul.
• Karakaş, E. (2007). Yine ilk 500 üniversite meselesi. Star, 25 Haziran 2007
• Kozlu, C. (1996): Türkiye mucizesi için vizyon arayışları ve Asya modelleri. Ankara:Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Murphy, J. (1993). Restructuring schools. Cassell, London.
• Mutlu, L. (1997). Eğitim düşünceleri: Dünyada ve Türkiye’de yükseköğretim. İstanbul: Ana Yayıncılık.
• Mutlu, L. (2006). Yüksek öğretime giriş ve üniversite yönetimi. Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi Forumu.
• Mutlu, L. (2007). Nereden geldik nereye gidiyoruz? Türkiye’nin uygarlık yolu üniversiteler- den geçiyor. İstanbul: Boyut Yayın Grubu.
• OECD. (2003). The PISA 2003 assessment framework: Mathematics, reading, science and problem solving knowledge and skills. Paris: Organisation for Economic Co-operation and Development.
• OECD. (2004). Learning for tomorrow’s World: first results from PISA 2003. Paris: Or- ganisation for Economic Co-operation and Development.
• OECD. (2006). Assessing scientific, reading and mathematical literacy: A framework for PISA 2006. Paris: Organisation for Economic Co-operation and Development.
• OECD. (2007a). PISA 2006: science competencies for tomorrow’s world, vol. 1: analysis. Paris: Organisation for Economic Co-operation and Development.
• OECD. (2007b). PISA 2006: science competencies for tomorrow’s world, vol. 2: data. Paris: Organisation for Economic Co-operation and Development.
• Selçuk, Z. (2005). Türk eğitim ve öğretim sistemi reformu, pilot bölgelerden ilk izlenim- ler. Türkiye ve Almanya’da eğitim reformu seminer raporları. Ankara: Konrad-Adenauer- Stiftung Yayını.
• TED. (2005). Hayat=180 dk. mı? Türkiye’de üniversiteye giriş sistemi araştırması ve çözüm önerileri. Ankara: Türk Eğitim Derneği.
• TED. (2008). Öğrenci seçme ve yerleştirme sistemi sorunlar ve çözüm önerileri. Ankara: Türk Eğitim Derneği.
• TÜBİTAK (2005). Vizyon 2023, eğitim ve insan kaynakları sonuç raporu ve strateji belgesi. Ankara: Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu.
• Turgut, F. (1995). Egitimde ölçme ve değerlendirme metotları, Ankara: Yargıcı Matbaası.
• Üniversitede Sporcu Bu Sistemle Yetişmez. (2008, Ağustos 28). Star Gazetesi, s.4.
• Vorkink, A. (2005). Türkiye’de eğitim reformu: Türk Eğitim Sistemini Avrupa’ya entegra- syon ve istihdam için daha iyi hazırlamak. Hacettepe Üniversitesinde yapılan sunuş (22 Aralık 2005), Dünya Bankası temsilciliği, Ankara.
• WUS. (1988). Academic freedom: A human rights report 1,2, Zed London, Books.
• Yıldırım, S., & Kara, A. G. (2005). Ötelenemez bir sorun: Yükseköğretim sınav siste- mi. Cumhuriyet Gazetesi Strateji Eki, 27.06.2005
• YÖK. (2007). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi. Ankara: Yükseköğretim Kurumu.