Bugün "Ausklammerung" tan, gerçek olarak, cümlenin
kapanmasından sonra cümle öğelerinin (Satzglieder) yalnız
olarak sonradan eklenmesini (Nachtrag) anlıyoruz. Bir çok
cümlelerde "Prâdikat" (yüklem) sadece "Finites Verb"e göre
olmayıp, iki yada daha çok kısımlı olabilir. Böyle hallerde özne
dışında tüm "Prâdikat” kısımlarının cümleye girmesi kuralı
geçerlidir. Bu şekilde "Endstellung" durumunda "Prâdikat" kısmıyla,
”zweit" yada "Spitzenstellung" halinde bulunan "Finites
Verb", cümle başlatan öge hariç, geri kalan "Satzglied'leri içine
alan bir parantezi (Klammer) teşkil eder. Bu yapı prensibi,
almanca cümlenin temel kanunudur. Şahsa göre çekilmiş fiilin,
cümleyi başlatan öge hariç, diğer tüm öğeleri teşkil ettiği
parantez içerisine alma olayına "Umklammerung" adı verilmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | German Language, Literature and Culture |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | March 3, 2024 |
Published in Issue | Year 1990 Issue: 18 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License