Selçuklular
döneminde bilim dili olarak Arapçanın, edebiyat dili olarak da Farsçanın
kullanılması Oğuz Türkçesinin yazı dili olmasını zorlaştırmıştır. Selçukluların
yıkılmasından sonra yaşanan Anadolu Beylikleri döneminde, Oğuz Türkçesi yazı
dili olarak kullanılmaya başlanmıştır. 13.-15. yüzyıllar arasında Anadolu’da farklı
konularda tercüme ve telif birçok eser verilmiştir. Bu eserlerden halkı eğitmek
amacıyla yazılanlar genellikle Oğuz Türkçesiyle verilirken, edebî eserlerde
Arapça ve Farsça, Selçuklu Dönemi kadar olmasa da varlığını sürdürmeye devam
etmiştir. Bu dönemde Oğuz dil dairesi içinde yaşamış şairlerin şiirlerinde
kullandıkları Türkçe kelimeleri tespit etmek, gerek şairlerin yaşadıkları
coğrafya çerçevesinde oluşan Türkçe bilincini belirlemek, gerekse şairin
muhayyilesinde yaşayan Türkçe kelime hazinesini ortaya koymak bakımından
önemlidir.
Bir
şairin şiirlerinde kullandığı kelimeler, o şairin hayal dünyasının fotoğrafıdır
düşüncesinden hareketle bu çalışmada Anadolu’da yaşayan Kadı Burhaneddin’le
(öl. 1398), onunla yakın dönemde yaşamış olan Seyyid Nesîmî’nin (öl. 1417 ?) şiirlerinde
bulunan bitki ve hayvan adları karşılaştırılacaktır. Mukayese edilecek olan bu
iki şairin en önemli ortak özelliği, şiirlerinde Azerbaycan Türkçesi
özelliklerinin bulunmasıdır. Çalışmada, bu şairlerin şiirlerinde geçen bitki ve
hayvan adları tespit edilerek Türkçe kelimeleri hangi sıklıkla kullandıkları
ortaya konacak, bitki ve hayvan adlandırmalarında tutulan yol ve şairlerin bu
sözcükleri kullanım yeri ve biçimi üzerinde değerlendirmeler yapılacaktır.
Oğuz Türkçesi Kadı Burhaneddin Seyyid Nesîmî bitki adları hayvan adları
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2019 |
Gönderilme Tarihi | 20 Şubat 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |