Reading The Poem “Suskun” in The Context of Ahmed Arif's Letters

Yıl 2025, Cilt: 11 Sayı: 1, 14 - 25, 31.01.2025

Ayşe Ertuş

https://doi.org/10.20322/littera.1532558

Öz

Ahmed Arif is one of the socialist realist poets of the 1950s in Turkish literature. The poet, who was born in Diyarbakır, became known in the literary world with his only book of poetry, Hasretinden Prangalar Eskittim, which was published while he was still alive, and made a great impression with this work. In his poems, the poet, who mostly deals with the people, culture and way of life of Eastern Anatolia, has blended many subjects from history to geography, from love to struggle, from longing to hope, from prison life to freedom in his poems. Ahmed Arif, who also attracted attention with his lyrical expression, included traces of himself and his life in his poems. In some of his poems, the poet, who chose the “I” expression, did not hesitate to use the name “Ahmed Arif” or “Ahmed”. Ahmed Arif is a poet who arrives at poetry from his experiences and reveals this in almost every poem. One of the poems in which the poet reveals his life experiences is “Suskun”. “Suskun” was also featured extensively in a letter written by Ahmed Arif to Leyla Erbil, and Leyla Erbil was asked to decide on the title of the poem. In the poem, it is possible to read the loves, longings, resentments and hope in the poet's life. In “Suskun”, which consists of seventy-four verses and eight lines, each line ends with the word “green”. In the poem, which includes many mythological and historical names, contradictions in meaning are also widespread.

In this study, traces of the poet's life will be sought in Ahmed Arif's poem “Suskun” and the background of the images used in the poem will be investigated to reveal what the poet signifies. In this context, after giving information about Ahmed Arif's life and poetry, the poem “Suskun” in his book Hasretinden Prangalar Eskittim will be analyzed. The meanings of the historical and mythological figures and elements used in the poem and the aspects of the poet's life revealed by the words used will be determined and presented to the attention.

Anahtar Kelimeler

Ahmed Arif, poetry, “Suskun”Leyla Erbil, letters.

AHMED ARİF’İN MEKTUPLARI BAĞLAMINDA “SUSKUN” ŞİİRİNİ OKUMAK

Öz

Ahmed Arif, Türk edebiyatında 1950’li yılların toplumcu gerçekçi şairlerinden biridir. Diyarbakır’da dünyaya gelen şair edebiyat dünyasında daha hayattayken yayınlanan tek şiir kitabı Hasretinden Prangalar Eskittim ile tanınmış ve büyük yankı uyandırmıştır. Şiirlerinde çoğunlukla Doğu Anadolu insanını, kültürünü, yaşayış biçimini işleyen şair, tarihten coğrafyaya, aşktan mücadeleye, hasretten umuda, mahpushane hayatından özgürlüğe kadar birçok konuyu şiirlerinde işlemiştir. Lirik anlatımıyla da dikkatleri üzerine çeken şair, şiirlerinde kendisine, hayatına dair izlere yer vermiştir. Şiirlerinde “ben” anlatımını seçen ve bazı şiirlerinde “Ahmed Arif” ya da “Ahmed” adını kullanan şair yaşadıklarından şiire varır ve bunu da hemen her şiirinde ortaya koyar. Şairin hayatına dair yaşadıklarını ortaya koyduğu şiirlerinden biri de “Suskun”dur. “Suskun”, şairin Leyla Erbil’e yazdığı bir mektubunda da geniş yer almış ve şiirin adının konulmasına Leyla Erbil’in karar vermesi istenmiştir. Yetmiş dört mısra ve sekiz bentten oluşan “Suskun”da her bent “yeşil” sözcüğüyle bitmekte ve bu durum İspanyol şair Federico Garcia Lorca’nın “Uyurgezer Romans” şiirini hatırlatmaktadır.

Çalışmada Ahmed Arif’in “Suskun” adlı şiirinde şairin hayatına dair izler aranacak ve kullanılan imgelerin arka planında ne anlatılmak istendiği ortaya konulmaya çalışılacaktır. Bu bağlamda Ahmed Arif’in yaşamı ve şiir anlayışına dair bilgiler verildikten sonra, onun Hasretinden Prangalar Eskittim adlı kitabında yer alan “Suskun” adlı şiiri incelenecek ve şiirdeki F. G. Lorca etkisine değinilecektir. Şiirde kullanılan tarihsel figür ve ögelerin anlamları tespit edilecektir.

Anahtar Kelimeler

Ahmed Arif, şiir, “Suskun”, Leyla Erbil, mektuplar.

Kaynakça

• Arif, A. (1968). Hasretinden prangalar eskittim. Bilgi Yayınevi.
• Arif. A. (2014). Ahmed Arif’ten Leylâ Erbil’e mektuplar. Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Canpolat, Y. (1990). Federico Garcia Lorca’nın ozanlığı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, (34). ss. 27-33.
• Demirci, S. K. (1973). Enver Gökçe ile bir konuşma: Dost ile kavga. Yücel Yayınevi.
• Doğan, M. H. (1991). Toplumcu gerçekçilik Nâzım Hikmet ve 1940 kuşağı. Adam Sanat, 62, ss.73.
• Durbaş, R. (2009). Ahmed Arif anlatıyor, kalbim dinamit kuyusu. Cumhuriyet Kitapları.
• Kahraman, H. B. (1988). Toplumcu şiirimizin bugünü ve gelişme çizgileri. Hürriyet Gösteri,95, ss. 18.
• Kaplan, M. (2016). Şiir tahlilleri 2. Dergah Yayınları.
• Karasu, B. (2014). Şiir çevirileri. Metis Yayınları.
• Oktay, A. (2008). İmkansız poetika. İthaki Yayınları.
• Oral, H. (2014). Şiir Hikâyeleri. Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Oral, Z. (1988). Edebiyatımızdan on insan bin yaşam/Ahmed Arif. Milli Sanat Dergisi, (2), ss. 8.
• Önalp, E. (1986). Şair ve yazar olarak Federico Garcia Lorca. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Falütesi Dergisi, 1(1), ss. 227-233.
• Timuroğlu, V. (1991). Ahmed Arif. Ziya Gökalp, (63), ss.27.
• Toprak, B. (1984). Kırkıncı sanat yılında Arif Damar’la söyleşi. Varlık Dergisi, (916), s. 8.