Abstract
Th?mstudies of the early XXI century is characterized by the increasing attention to linguistic concepts inevitably raising the issues of mental human abilities. Obviously, there is not such sphere of human activity, wherever thet characteristic of cleverness or stupidity of a person isn’t met. Being a complex interweaving of intentional, cognitive and moral aspects, cleverness and stupidity accompany communication and are implemented in it. Quite understandable is the interest of researchers to the age-old problems of intelligence and stupidity. In the framework of cognitive linguistics, many changes in the semantic space of language are clear, they are derived from innovations in conceptual sphere, from the changes of human conceptions of the world. People often think by associations, focusing on the life experience the circumstances important for the sustenance, as well as focusing on sensory experience, on mythological ideas, and many other things not fitting logical syllogisms. Anthropological orientation of modern linguistics leading to the research, implemented at its junction with other disciplines determines the interdisciplinary status of the category of the concept used in two new paradigms: cognitive linguistics, and linguocultural studies, as well as structural and semantic direction. In addition, as a result of the review of the existing in domestic linguistics methods and techniques to identify and the describe the concepts, we conclude that cognitive sciencis stile a new direction and only develops the methodology of the study. This paper deals with the concept of objectification of cleverness and stupidity concepts in the Kazakh language world image and their paremiologicalanalysis. The theme of the work is at the crossroads of the major subject areas of modern linguistics: cognitive linguistics, linguocultural studies, and linguoconceptology, and touches upon verbalized ideas of the inner world of a man as a carrier of the certain culture within the anthropocentric paradigm of humanities
Keywords
Abstract
XXI yüzyılın başlarında yapılan dilbilimsel araştırmalar, insanın zihni yetenekleriyle ilgili konuları ele alan çalışmalarla tanımlanır. Açıkçası, insanın zeka veya aptallık gibi özelleklerininin dahil olmadığı bir insan faaliyeti yoktur. Kasıtlı bilişsel ve ahlaki yönlerin iç içe olması ile birlikte, zeka ve aptallık iletişime eşlik eder ve onu tamamlar. Araştırmacıların asırlık mesele olan zeka ve aptallık ile ilgili çalışmaları da bu noktada oldukça manidardır. Bilişsel dilbilim çerçevesinde, semantik alanda pek çok değişiklik insanın dünya anlayışındaki değişikliklerden ve kavramsal alandaki değişikliklerden türetilmiştir. İnsanlar genelde yaşam deneyimi, yaşamları için önemli tecrübelere odaklı, aynı zamanda mitolojik fikirler, duyusal deneyimlere dayanarak bir çok şeyi uydurma mantıksal kıyaslara yerleştirmeye çalışırlar. Modern dilbilimin antropolojik yönelimi disiplinler arası durumu ve kullanılan kavram kategorisini iki yeni paradigma kullanarak belirler. Bunlar bilişsel dilbilim, dil ve kültürel çalışmaların yanı sıra, yapısal ve anlamsal yönüdür. Buna ek olarak denebilir ki, tespit ve kavramları açıklamak için yerli dilbilim yöntem ve tekniklerini gözlemlemek sonucunda, bilişsel bilimler yeni bir yön kazanmıştır ve yeni metedolojiler geliştiririlmiştir. Bu makalede, Kazak dilinde zeka ve aptallık kavramlarının nesneleştirilmesi kavramı ve bunların paremiolojik analizi amaçlanmıştır. Bu çalışmanın esas konusu, modern dilbilimin önemli alanlarının kesişme noktasıdır. Bu alanlar bilişsel dilbilim, kültürel ve dilbilimsel çalışmalar ve kavramsal dilbilimdir ve değindiği ana unsur ise beşeri insan merkezli paradigma çerçevesinde ele alınan, iç dünyası ve belirli bir kültür taşıyıcısı olarak, insandır.
Details
| Other ID | JA33DU82FY |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 1, 2015 |
| Submission Date | December 1, 2015 |
| Published in Issue | Year 2015 Volume: 8 Issue: 15 |
