Abstract
Karachay-Balkars who migrated to Anatolian territory from piedmont regions of Karachay-Balkar around Mount Elbrus in Caucasus in 1886 and 1905 and called themselves as Alanlar or Taulu (Highlander) have been able to preserve their culture until recent years. Old traditions have been replaced by new ones. For instance, in Yakapınar, there were only one village fountain in the first years of establishment and it was 500m away from the village. When the elders started to gather in mosque for afternoon prayer, young girls of the village used to come to the fountain with their buckets to take water. Village’s young men used to take their place around the fountain. The girls getting in the line would rinse their buckets for a long time before they filled them with affluent water and kept the full buckets under the fountain so that they would be filled by cleaner water, trying to stay longer at the fountain. As a conclusion, these dances and music should be learned and performed at weddings by new generations in order to convey them to the future.
Abstract
1886 ve 1905 yıllarında Kafkasya’da Elbrus dağının eteklerinde Karaçay-Balkar bölgelerinden Anadolu topraklarına göç eden ve kendilerine Alanlar ya da Dağlılar adını veren Karaçay-Balkarlılar beraberlerinde getirdikleri kültürlerini son yıllara kadar koruyabilmişlerdir. Bu gelenek köydeki çeşme sayıları arttığında da devam etti. Ancak 1990’lı yıllarda dağdan getirilen yeni su, büyük bir depo aracılığıyla evlere kadar getirilince bu güzel gelenek de sona erdi. 1950’li yıllara kadar Kafkasya’dan getirdikleri eski dans (tepseu), ağıt (küu), mani (iynar), alkış (alğış), karğış ve toplu icra (ejiu) gibi geleneklerini titizlikle koruyan Karaçaylılar, Türkiye’de meydana gelen sosyo-ekonomik değişimler sonucunda geleneklerini bir ölçüde kaybetmeye başladılar. Bu tarihlerde tarımda makineleşmenin artması, kentle olan daha sıkı ilişkilerin yanı sıra, 1948 yılında II. Dünya Savaşı’nın sona ermesi ile birlikte Türkiye’ye sığınan birçok Karaçaylı Mülteci’nin gelmesi geleneklerde birtakım değişimlere yol açtı. Diyasporada yaşayan Karaçay-Malkarlıların doğal asimilasyon sürecinin hızlanmaya başladığı 1980’li yılların sonlarına doğru düğünlerde oynanan dansların birçoğu unutulmaya başladı. Sonuç olarak geleceğe bu dans ve müziklerin aktarılması için yeni yetişen kuşakların öğrenmesi ve düğünlerde uygulanması yerinde olacaktır.
Details
| Other ID | JA29EF98RK |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 1, 2015 |
| Submission Date | December 1, 2015 |
| Published in Issue | Year 2015 Volume: 8 Issue: 16 |
