Floloving the revolution no substantial change was achived from the standpoint of constitutional democracy. During the monarchy, authorities of the Shah were transferred to the leader of Islamic Republic (Vilaye-i Fakih). Alltough the President was recognised as the head of the executive body in constitution,in reality,the Islamic Leader has the ruling power covering legislative and judicial ones as well. This has resulted in a dictatorship , in other words, in teocratic monarchy accordingly. It was not regarded as a necessity to disolve the parlement ,which is a fundemental prerequisite of democratic represantative regime, however, the parlement seems to be attached to the executive body which is the Islamic leader.The existance of certain institutions regarding the principle of seperation of the powers in constitution seems to be legitimised the prevailing dictatorship. Iran is confronting major socio-economic inequalities, deep diverification and ethnic seperatist movements by the effect of monarchy and interal armed conflict she has experienced in recent years. As a conclusion it is argued that presidential system is not suitable for a country like Iran, since parliamentary systems supposed to be more open stucture for reconciliation and coalitions.
Anayasal demokrasi açısından 1979 devriminden sonra bazı değişimler gerçekleşmiştir. Pehlevi monarşisindeki krala ait yetkiler devrimden sonra İslam Cumhuriyetinde Lidere (Vilayet-i Fakih) devredildi. Anayasada Cumhurbaşkanı yürütmenin başı olarak tanınsa da görev ve yetkilerine esasen, Lider gerçek anlamda bu organın başında yer almakta ve kuvvetlerin yürütmede birleşmesi otoriter sisteme, bir başka deyişle, teokrasi monarşisine yol açmıştır. İslam Cumhuriyetinde temsili rejimin belirgin unsuru olan yasama meclisinin ortadan kaldırılmasına gerek duyulmamıştır. Fakat yasama meclisi, tamamen yürütmeye ve onun başında olan Lidere bağlı olmaktadır. Anayasasındaki kuvvetler ayrılığı ilkesine dayalı bazı kurumların varlığı, aslında Liderin (Vilayet-i Fakih) iktidarını güçlendirerek, otoriter sistemi meşrulaştırmaktadır. İran hem sosyo-ekonomik eşitsizlikler hem de, yakın tarihinde yaşadığı krallık monarşisi deneyimleriyle yaşayan bir ülkedir. Başkanlık sistemi böyle bir ülkeye pek uygun değildir. Parlamenter sistemler başkanlık sistemine oranla daha uzlaşmacı ve koalisyonlara açık bir yapıya sahiptir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 3, 2015 |
Submission Date | May 6, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 7 Issue: 12 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.