In ligth of the decisions of the court of cassation, the crime of incitement to suicide from a medical perspective: A cross sectional study

Year 2024, Volume: 16 Issue: 2, 42 - 45, 31.08.2024

Fatma Tuğba Erkman

https://doi.org/10.35514/mtd.2024.110

Abstract

Abstarct
Objective:
Suicide is defined as the deliberate act of ending one’s own life, and it is not considered a crime in many legal systems. However, even the incitement to suicide is defined as a criminal offense in article 84 of the Türkşsh Panel Code. The Differentiation between incitement to suicide and other offenses such as deliberate injury, torture, coercion and threats, is necessary due to various factors that encompass the incident’s natüre, the location of the incident and the characteristics of forensic medical examination.
Material and methods;
The offical website of the court of cassation is acessed at https://karararama.yargitay. gov.tr/YargitayBilgiBankasiIstemciWeb/ using keywords, an analysis was conducted on all decisions made between January 23,2012 and semtember 14,2022 related to the crime of incitement to suicide. The study examined demografic and forensic medical data, focusing on key aspects af the offense’s occurence and evaluation from a medical perspective.
Results and conclusion:
According to the literatüre, hanging is the most common method of suicide; however, in our study, firearms were the most frequent method with a rate of %37,5. Contrary to studies conducted in our country, where suicide cases resulkting in death are more common among males, in our study, %71,45 of the victims were women. For distinguishing the natüre of the offense, detailed examination of the incident location, specific cases involving post-mortem examinations, comprehesive psychiatric evaluations for both parties, and a thorough analysis of accompanying circummstances are of utmost importance.

Keywords

incitement to suicide, suicide aiding, suicide

Yargıtay kararları işığında adli tıbbi açıdan intihara yönlendirme suçu; Bir kesitsel araştırma

Abstract

Özet
Giriş:
İntihar kişinin kasıtlı olarak hayatına son vermesi olarak tanımlanmakla birlikte kanunlarda suç olarak tanımlanmamaktadır. Ancak intihar suç olarak tanımlanmasa dahi Türk Ceza Kanunu 84. maddesinde intihara yönlendirme davranışı suç olarak belirtilmiştir. İntihara yönlendirme suçunun birçok unsuru bir arada içermesi ve olayın oluş vasfı açısından olay yeri ve adli tıbbi muayene özellikleri nedeni ile kasten yaralama, eziyet, cebir ve tehdit yolu ile kişiyi intihara mecbur etme suçları ile ayrımının yapılması gerekmektedir.
Amaç ve Yöntem:
Yargıtay’ın resmi internet sitesi “https://karararama.yargitay. gov.tr/YargitayBilgiBankasiIstemciWeb/” adresine girilerek “intihara yönlendirme”, “intihara azmettirme”, “intihar”, “intihara teşvik” anahtar kelimeleri kullanılarak saptanan 23.01.2012-14.09.2022 tarihleri arasındaki tüm kararlarda intihara yönlendirme suçunun demografik ve adli tıbbi verileri incelenmiş ve suçun oluşumunda ve değerlendirilmesinde adli tıbbi açıdan önemli olan noktalar taranmıştır. Ulaşılan Yargıtay kararı içerisinde karar içerikleri, suç tipleri ve ilk derece mahkeme (yerel mahkeme) kararının bozulma gerekçeleri belirtilen 38 karar çalışmaya dahil edildi.
Sonuç:
Literatür verilerine göre en sık intihar yöntemi olarak ası kullanılmasına rağmen bizim çalışmamızda %37,5 oranla en sık intihar yöntemi ateşli silahtı. Yine ülkemizde yapılan çalışmalarda ölümle sonuçlanan olgularda erkek cinsiyet üstünlüğü varken bizim çalışmamızda vakaların %71,45’ini kadınlar oluşturdu.
Suç vasfının ayrımı açısından ayrıntılı olay yeri incelemesi, özellikli vakalarda verbal otopsi, her iki taraf açısından da ayrıntılı psikiyatrik muayene, eşlik eden koşulların ayrıntılı olarak incelenmesi son derece kritiktir.

Keywords

intahara yönlendirme, intihara teşvik, intihar

Ethical Statement

Çalışma için etik kurul onayına gerek yoktur.

Supporting Institution

Destekleyen kurum yoktur.

References

• 1.W. H. Organization, «Suicide worldwide in 2019: global health estimates.,» 2021.
• 2.Küçüker H, Aksu A. Elazığ’da görülen intihar olgularının adli tıp açısından incelenmesi. Düşünen Adam. 2002;15(1):16-20.
• 3.Demir S, Eray M, Dereli AK, Acar K. Denizli’deki intihar ölümlerinin analizi: 10 yıllık retrospektif otopsi çalışması. Adli Tıp Bülteni. 2018;23(2):93-99.
• 4.Celbiş O, Özdemir B. Malatya Adli Tıp Grup Başkanlığı’nda 1999-2002 yılları arasında ölü muayene ve otopsileri yapılan intihar olguları. Journal of Turgut Ozal Medical Center. 2005; 12(3):173-176.
• 5.Ergönen AT, Biçen E, Ersoy G. «COVİD-19 salgınında ev içi şiddet,» Adli Tıp Bülteni. 2020;25(özel sayı):48-57.
• 6.Artuk ME. İntihar ve İntihara Yardım Suçu Üzerine Bir Deneme. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 1994;4(1-2):113-142.
• 7.Koca M. Üzülmez İ. Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler 9. Baskı. Adalet Yayınevi. 2023.
• 8.Tulay ME. Türk Ceza Hukukunda İntihara Yönlendirme Suçu. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi. 2020;26(2):814-837.