Fakülte Ölçekli Sanat Eğitiminde Üç Boyutlu Heykel Çalişmalari ve Yeni Eğilimler

Yıl 2019, Cilt: 50 Sayı: 50, 185 - 205, 15.06.2019

Elçin Şener , Tayfun Akkaya

https://doi.org/10.15285/maruaebd.586829

Öz

Türkiye’de güzel sanatlar eğitimi veren fakültelerin
müfredat programında yer alan “çağdaş sanat” dersleri resim sanatı üzerinden
anlatılmaktadır. Dolayısıyla öğrenciler çağdaş sanat terimini sadece modern
resim sanatı ile ilişkilendirmektedirler. Bu nedenle öğrencilerin çağdaş sanatı
gerektiği gibi anlayamadığı ve değerlendiremediği gözlemlenmiştir. Ayrıca
çağdaş sanatlara ait ders içeriklerinin pratik anlamda da desteklenmemesi
öğrencilerin bu alanla ilgili eser üretiminde önemli bir sorun haline gelmiştir.
Çağdaş sanatlar ders içeriği; güzel sanatlar eğitimi bölümü programlarında
yalnızca teorik anlatımlarla sınırlanmamalı, aynı zamanda da uygulamalarla (üç
boyutlu ve diğer) desteklenmelidir. Bu amaçla, lisans düzeyindeki sanat eğitimcisi
adaylarına yönelik olarak; üç boyutlu heykel çalışmaları ile birlikte çağdaş
sanatlardaki yeni eğilimleri içeren, kuramsal-deneysel bir araştırma-inceleme
modeli geliştirilmiştir. Disiplinlerarası sanat anlayışından hareketle
tasarlanan bu model, çağdaş
sanatların özünü öğrencilere en doğru şekilde aktarmak üzere tasarlanmıştır.
Öğrencilerin çağdaş sanatlar alanında üç boyutlu çalışmalarında kuramsal bilgi
ve pratik becerilerindeki kaliteyi yükseltmeyi amaçlayan bu araştırmamızda,
çağdaş sanat eğitimine uygun, geleceğin sanat eğitmenlerine yönelik “Çağdaş Sanatta Yeni Eğilimler” adlı bir
ders önermekteyiz. Nitel bir eylem araştırması yöntemi ile 11 haftalık süreçte
10 öğrenci ile planlanan araştırmamızın veri toplama araçları şu şekildedir:
Öğrencilerin ve araştırmacıların günlükleri, görüşmeler ve workshop uygulamasına
dair uzman görüşleri. Araştırmamızın bulgularında; sanat eğitimcisi adaylarının
çağdaş sanatlar alanında teorik bilgi ve deneyim yönünden yetersiz oldukları ve
bu alanda ön yargılı bir tutuma sahip oldukları sonucu çıkmıştır.
Araştırmamızın uygulama sonucunda “Çağdaş
Sanatta Yeni Eğilimler” modeli ile
öğrencilerin: çağdaş sanatın yapısının, işlevinin, anlam ve öneminin farkına
varan ve çağdaş sanat üretimini önemseyen yeni bir tutum içine girdikleri
saptanmıştır. Buna ilaveten, önerdiğimiz bu özgün ve yeni modelin: sadece
lisans son sınıf heykel öğrencilerine değil, tüm diğer sanat dallarına yönelik
planlanmasına dair bir ihtiyacın belirdiği saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çağdaş sanat, heykel sanatı, yeni eğilimler, çağdaş sanat eğitimi, akademik ve disiplinler arası sanat eleştirisi yöntemi, tematik ve bağlamsal sanat eğitimi yöntemi

Kaynakça

• Akkaya, T. (2014). Akademik ve disiplinlerarası yeni sanat eleştirisi Kuramı. İstanbul: Arkeoloji ve Sanat. Artun, A. (2014). Sanat Müzeleri Müze ve Modernlik. (3. Baskı). İstanbul: İletişim. Bell, J. (2009). Sanatın yeni tarihi. (U.C. Ünlü, N. İleri, R. Gürtuna, Çev.). İstanbul: NTV. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. (19. Baskı). Ankara: Pegem. Cauquelin, A. (2016). Çağdaş Sanat (Kültür Kitaplığı), (2. Baskı), (Avcı Ö., Çev.), Ankara: Dost Kitabevi Yayınları. Germaner, S. (1997). 1960 Sonrası sanat, akımlar, eğilimler, gruplar, sanatçılar, İstanbul: Kabalcı. Huntürk, Ö. (2016). Heykel ve sanat kuramları, İstanbul: Hayalperest. Jencks, C. (1989). What is post-modernizm?. London: St. Martin’s Press. Kuspit, D. (2010). Sanatın sonu. (Y. Tezgiden Çev.). (3. Basım). İstanbul: Metis. Lorente, J.P. (2016). Çağdaş sanat müzeleri. İstanbul: Koç Üniversitesi. Robinson, K. (2003). Yaratıcılık: Aklın sınırlarını aşmak, (N.G. Koldaş, Çev.), İstanbul: Kitap Yayınevi. Saehrendt, C. ve Kittl, S.T. (2012). Bunu ben de yaparım! (Z. A. Yılmazer, Çev.). İstanbul: Ayrıntı. San, İ. (2004). Sanat ve eğitim: yaratıcılık, temel sanat kuramları, sanat eleştirisi yaklaşımları. (3. Baskı). Ankara: Ütopya. Tolstoy, L.N. (2013). Sanat nedir? (M. Beyhan, Çev.). (5.Baskı). İstanbul: Türkiye İş Bankası. Topuz, S. (1997). “20. Yüzyılda heykel–malzeme ilişkileri, değişim ve dönüşümler”, Arredemanto Dekorasyon, (ss.141-144), Temmuz-Ağustos. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. (9. Baskı).Ankara: Seçkin. Whitham, G. ve Pooke, G. (2013). Çağdaş sanatı anlamak, (T. Göbekçin, Çev.) (2. Basım), İstanbul: Optimist.