Öz
This paper aims at showing spatial analysis of district level population distribution in Turkey with respect to environmental parameters related to elevation and distance to sea. The population distribution was based on 2012 census for 81 provinces partitioned into a total of 957 districts. Districts were divided into different elevation zones based on their mean elevation values which were calculated by averaging elevation values of pixels of DEM data. Secondly coastal proximity zones were calculated as inland buffers of 50, 100, 150 kilometres from coastline. Districts were divided into groups based on area of their largest part which were contained by related coastal proximity buffer. The large proportion of the population (about 53 %) resides at elevations higher than 500 meters, whereas remaining proportion population (% 47) lives at less than 500 meters
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atalay, İ. (1991). Türkiye Coğrafyası, İzmir: Yeniçağ Basın-Yayın Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti.
- Bozkurt, E. (2001). “Neotectonics of Turkey- A Synthesis” Geodinamica Acta, Sayı 14(1), s. 3-30.
- Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü, Toprak Su Kaynakları, http://www.dsi.gov.tr/toprak-ve-su-kaynaklari; Erişim Tarihi: 21.11.2014.
- Elibüyük, M. ve Yılmaz, E. (2010). “Türkiye’nin Coğrafi Bölge ve Bölümlerine Göre Yükseklik Basamakları ve Eğim Grupları” Coğrafi Bilimler Dergisi, Sayı 8(1), s. 27-55.
- Özav, L. (2007). “Türkiye’nin Jeolojik Özellikleri” Türkiye Coğrafyası ve Jeolopolitiği (Editör: Hakkı Yazıcı, Mehmet Kürşat Koca), Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Şengör, C. (1981). Türkiye’nin Neotektoniğinin Esasları, Türkiye Jeoloji Kurumu Konferanslar Serisi, No: 2, Ankara.
- United Nations Environment Programme, Cities and Coastal Areas, http://www.unep.org/urban_environment/issues/coastal_zone s.asp, Erişim Tarihi: 21.11.2014.
Öz
Bu çalışmanın amacı, ilçe nüfuslarının yükseklik basamaklarına ve
denize kıyısı olma durumuna göre mekânsal analizini ortaya koymaktır. Nüfus
dağılımı ve yoğunluğu 2012 yılı nüfus verilerine göre 81 il ve 957 ilçe için
yapılmıştır. Öncelikle ilçeler, DEM verisi kullanılarak üretilmiş ortalama
yükseklik değerlerine göre yükseklik bölgelerine ayrılmıştır. İkinci olarak
kıyıdan iç kesimlere doğru 50, 100 ve 150 kilometrelik tampon bölgeler
oluşturulmuş ve topraklarının çoğunluğunun dahil olduğu bölgeye göre ilçeler
sınıflandırılmıştır. Nüfusun çoğunluğu (% 53) ortalama yüksekliği 500 metre
üzerinde ilçelerde yaşarken geri kalan nüfus (% 47) ortalama yüksekliği 500
metre altında olan ilçelerde yaşamaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atalay, İ. (1991). Türkiye Coğrafyası, İzmir: Yeniçağ Basın-Yayın Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti.
- Bozkurt, E. (2001). “Neotectonics of Turkey- A Synthesis” Geodinamica Acta, Sayı 14(1), s. 3-30.
- Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü, Toprak Su Kaynakları, http://www.dsi.gov.tr/toprak-ve-su-kaynaklari; Erişim Tarihi: 21.11.2014.
- Elibüyük, M. ve Yılmaz, E. (2010). “Türkiye’nin Coğrafi Bölge ve Bölümlerine Göre Yükseklik Basamakları ve Eğim Grupları” Coğrafi Bilimler Dergisi, Sayı 8(1), s. 27-55.
- Özav, L. (2007). “Türkiye’nin Jeolojik Özellikleri” Türkiye Coğrafyası ve Jeolopolitiği (Editör: Hakkı Yazıcı, Mehmet Kürşat Koca), Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Şengör, C. (1981). Türkiye’nin Neotektoniğinin Esasları, Türkiye Jeoloji Kurumu Konferanslar Serisi, No: 2, Ankara.
- United Nations Environment Programme, Cities and Coastal Areas, http://www.unep.org/urban_environment/issues/coastal_zone s.asp, Erişim Tarihi: 21.11.2014.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | tr; |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Temmuz 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 32 |