İş güvencesi, işçilerin kendi davranışlarından veya işteki verimliliğinden kaynaklanmayan nedenler dışında, istihdam ve gelir kaybına karşı tam zamanlı işçileri korumayı amaçlayan bir uygulamadır. Türkiye, 158 sayılı Hizmet İlişkisine Son Verilmesi Sözleşmesini 1994 yılında kabul etmiştir. .Bunun sonucu olarak,Türkiye'de 1475 sayılı Kanun'un 13. Maddesinin değiştirilmesi gerekmekteydi. Bu düzenleme, 2003 yılının Mart ayında gerçekleştirilmiştir. Bugün, Türkiye'de iş güvencesi, 4773 sayılı Kanunla sağlanmış ve kanunun yürürlüğe giriş tarihi 30 Haziran 2003 tarihi olarak kabul edilmiştir.Bu makalenin amacı, 4773 sayılı Kanunla getirilen iş güvencesini sağlanmasına ilişkin yasal düzenlemenin yapısal özelliklerinin belirlenmesi ve iş güvencesinin, Türkiye'de iş gücü piyasası üzerindeki olası etkilerini analiz etmektir. İş güvencesinin etkileri, Türkiye iş gücü piyasasının ve ekonomik yapının özellikleri tarafından belirleneceği kabul edilmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Eski Sayılar |
Authors | |
Publication Date | January 10, 2005 |
Published in Issue | Year 2005 Volume: 6 Issue: 23 |
This web is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Öneri
Marmara UniversityInstitute of Social Sciences
Göztepe Kampüsü Enstitüler Binası Kat:5 34722 Kadıköy/İstanbul
e-ISSN: 2147-5377