Dijital Radyo Yayıncılığında Reklama Yeni Yaklaşımlar

Year 2022, , 87 - 100, 30.05.2022

Cumhur Kocaoğlu , Nursel Bolat

https://doi.org/10.56202/mbsjcs.1115403

Abstract

Radyo yayınlarının dünyada başlama tarihi 1920 yılı iken bu tarih Türkiye’de
1927’dir. Düzenli radyo yayınlarının başladığı 1927 yılından beri radyo, aynı zamanda
en iyi reklam alan mecralar olarak bilinmektedir. Ancak son yıllarda gerek
akademik dünyada gerekse sektörde radyo eski ilgisini kaybetmiştir. Radyo mecrası
sektörel anlamda da özellikle reklam harcamalarından aldığı payda düşüş yaşayarak
eski popülerliğini de yitirmiştir. Bu anlamda geleneksel yayıncılığın dışında
gelişen, yeni reklam anlayışı içerisinde yerini almaya çalışan radyonun ayakta kalabilmek
adına gelişim sürecini değerlendirilmektedir. Çalışmada, sektörde uzun
yıllar çalışmış, reklamcılığın eski ve yeni gelişimini değerlendirebilecek kişiler ile
görüşmeler yapılmıştır. Radyonun gelişimini ve değişen reklamcılık anlayışını tespit
etmeye yönelik yapılan çalışmada, radyo reklamlarında en çok kuşak reklam ve
ürün yerleştirme kullanıldığı, günümüz radyo reklamları incelendiğinde bu alanda
çok değişiklik olmadığı, dijital mecraların radyo gelirleri noktasında etki etmediği
görülmüştür.

Keywords

radyo,, reklam,, yeni radyo,, dijital reklam

References

• Altunbaş, H. (2003). “Başlanglclndan Günümüze Radyo Ve Radyo Reklamcılıgı, Türkiye'de Yerel Radyo İst Asyonlarının Reklam Aracı Olarak Kullanlllşı Sorunları Ve Model Önerisi.” Doktora Tezi.
• Balabanlar, A. (2011). “Avantajları Açısından Dijital Radyo Yayıncılığı (DAB)”. The Advantages Of Digital Audio Broadcasting (DAB), 16.
• Balkaş, E. E. (2006). “Bireyin Yaynıltıcı Bilgiden Korunması: Yanıltıcı Reklamların Tüketici Üzerindeki Etkileri”. Medyada Olmayanlar Can Bilgili (der.) içinde. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Baltacı, A. (2019). “Nitel Araştırma Süreci: Nitel Bir Araştırma Nasıl Yapılır?”. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 368-388.
• Çakır, H. (2020). “Dijital Çağda Kırgızistan’da Radyo Yayıncılığı”. Erciyes İletişim Dergisi. 1285-1302.
• Elden, Müge ve Sinem Yeygel (2006). Kurumsal Reklamın Anlattıkları. İstanbul: Beta Yayınları.
• Eryılmaz, T. (2005). Radyo ve Radyoculuk. İstanbul: IPS iletişim Vakfı Yayınlar.
• Güz, H. ve Atkan, B. (2021). “Televizyon Reklamlarında Mizah: Göstergebilimsel Analiz”. Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi 7: 27-47.
• İnal, U. (2020). “Radyo Sosyal Medya İlşkisinin Programcı ve Dinleyici Açısından İncelenmesi”. Kocaeli Üniversitesi: Doktora Tezi .
• Özel, S. (2020). “Radyoda Dijitalleşme: Sektör İçin Yarını Anlamak”. Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi. 1153-1172.
• Sarı, N. (2019). Türkiye’de Yerel Radyo Yayıncılığı: Gaziantep Yerel Radyoları Örneği. Atatürk Üniversitesi: Yüksek Lisans Tezi.
• Serdarlı, Ersel (2008). Reklam Yazmak. İstanbul: Beslenme Saati Kitapları.
• Soydan, E. (2016). “Radyonun Demokratikleştirilmesinde Yeni Bir Olanak: İnternet Radyoculuğu”. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi. 341-343.
• Sullivan, Luke (2000). Satan Reklam Yaratmak. Çev., Sevtap Yaman. Ankara: Media Cat Kitapları.
• Şentürk, A. V. ve Hançer, E. (2021). “Şarkılardan Uyarlanan Reklam Müzikleri (Jıngle) Marka Hatırlanması Üzerine Rolü”. Uluslararası Halkla İlişkiler ve Reklam Çalışmaları E Dergisi. 147-168.
• Tufan, F. (2019). “Türkiye’de Radyo Alanında Yazılan Lisansüstü Tezlere Yönelik Bir İçerik Analizi”. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi 7(1): 110-130.
• Yazıcı, F. (2018). “Radyo Programlarında Reklam Kullanımı: Program Yapımcısı Perspektifinden Radyo Reklamlarının Değerlendirilmesi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi / The Journal of International Social Research. 1251-1261.