Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

An Alternative Model in The History Of Turkish Education: Village Institutes

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 2, 16 - 21, 05.06.2016

Öz

Education, throughout human history, ongoing, dynamic, and always forward-looking, which is the process. In this process, it is always better, one that might provide education for the purpose of the search for the beautiful contribution to many different practices, approaches, methods, techniques and strategies have been tried. The history of Turkish education, in this sense, long and has undergone a drastic change. Especially the more modern, more effective and versatile training of the intended days, also tested the village institutes as a model of Education, and education is one of the remarkable education institutions with a different understanding. As the period of being, particularly the training required to develop skills through the understanding of the village institutes is very important. When the period is there because, through training activities, we tried to develop an alternative perspective to these schools. Leave a trace in the history of village institutes of the Republic in terms of being among the educational institutions that has been the subject of this study.

Kaynakça

  • Boybeyi, S., Sallan Gül, S. (2008). Cumhuriyet Aydınlanmasının Kısa Tarihi: Köy Enstitülerini Çevreleyen Tarihsel ve Toplumsal Koşullar ve Bugüne Çıkarsamalar, Tematik Yazılar, Toplum ve Demokrasi, 2 (3), ss. 67-92.
  • Çankaya, E. (2016). Türk Ulusçuluğunun Kültürel Araçları, Amme İdaresi Dergisi, 49 (2), ss. 55-78.
  • Çoban, A. (2011). Öğretmen Yetiştirme Politikası Olarak Köy Enstitüleri Örneğinin İncelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (2), ss. 449-458.
  • Çukur, D. (2008). Köy Enstitüleri Eğitim Modelinin Hedeflediği İnsan Tipi ve Türkiye’de Yapılmış Tezlerde Köy Enstitüleri, Toplum ve Demokrasi, 2 (4), Eylül-Aralık, s. 151- 162.
  • Erdem, A. R. (2013). Öğretmen Yetiştirmenin Bugünü Ve Geleceği: Sorunlar Ve Çözüm Önerileri. Ankara: Anı Yayıncılık. Mindivanlı Akdoğan, E. (2016). Köy Enstitülerinde Eğitim Anlayışı Ve Tarih Ve Yurttaşlık Bilgisi Öğretimi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Peker, D., Taşkın, Ö. (2018). The Enlightenment Tradition and Science Education in Turkey. Sience: History, Philosophy and Sience Teaching New Perspective. Edit. Matthews, Michael R. Switzerland: Springer Press.
  • Susar Kırmızı, F. (2015). Köy Enstitülerinde Öğretmen Yetiştirmede Kullanılan Yöntemler, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 43, ss. 1-11.
  • Şeren, M. (2008). Köye Öğretmen Yetiştirme Yönüyle Köy Enstitüleri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (1), ss. 203-226.
  • Türk Tarih Kurumu (1924). Tevhidi Tedrisat Kanunu (430 sayı, 03.03.1340-03.03.1924 tarihli). http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.430.pdf adresinden 07.04.2016 tarihinde indirilmiştir.
  • Tunç, A. Z. (2009). Köy Enstitülerinde Sanat Eğitimi Ve Dönemin Yöneticilerinin Sanata Yaklaşımları, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, ss. 30-34.
  • Türkmen, İ. (2017). Rural Revitalization and the Village Institutes Experience in Turkey (1940- 1954). European Journal of Multidisciplinary Studies, 6(1), ss. 17-22.
  • Yiner, A. (2012). Köy Enstitüleri Üzerine Bir Deneme. International Journal of Social Science, 5 (4), ss. 307-312.
  • YÖK. (1981). Yükseköğretim Kanunu. (2547 sayı, 1981 tarihli). Zürcher, E, J. (2004). Turkey A Modern History. Third Edition. New York: St. Martins Press.

Türk Eğitim Tarihinde Alternatif Bir Model: Köy Enstitüleri

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 2, 16 - 21, 05.06.2016

Öz

Eğitim, insanlık tarihi boyunca süregelen, dinamik ve daima ileriye dönük olan bir süreçtir. Bu süreçte hep daha iyiyi, güzeli aramak amacıyla eğitime katkı sağlayabileceği düşünülen birçok farklı uygulama, yaklaşım, yöntem, teknik ve stratejiler denenmiştir. Türk eğitim tarihi de bu anlamda uzun ve köklü bir değişim sürecinden geçmiştir. Özellikle daha modern, daha etkili ve çok yönlü bir eğitimin amaçlandığı günlerde, Köy Enstitüleri de bir eğitim modeli olarak denenmiş olup, farklı eğitim anlayışı ile dikkat çeken eğitim kurumlarındandır. Var olduğu dönem itibariyle özellikle Köy Enstitüleri aracılığıyla öğrencilere kazandırılmak istenilen eğitim anlayışı oldukça önemlidir. Çünkü var olduğu dönem içinde, bu okullar aracılığıyla eğitim faaliyetlerine alternatif bir bakış açısı geliştirilmeye çalışılmıştır. Köy Enstitüleri Cumhuriyet tarihinin iz bırakan eğitim kurumları arasında olması bakımından bu çalışmaya konu edilmiştir.

Kaynakça

  • Boybeyi, S., Sallan Gül, S. (2008). Cumhuriyet Aydınlanmasının Kısa Tarihi: Köy Enstitülerini Çevreleyen Tarihsel ve Toplumsal Koşullar ve Bugüne Çıkarsamalar, Tematik Yazılar, Toplum ve Demokrasi, 2 (3), ss. 67-92.
  • Çankaya, E. (2016). Türk Ulusçuluğunun Kültürel Araçları, Amme İdaresi Dergisi, 49 (2), ss. 55-78.
  • Çoban, A. (2011). Öğretmen Yetiştirme Politikası Olarak Köy Enstitüleri Örneğinin İncelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (2), ss. 449-458.
  • Çukur, D. (2008). Köy Enstitüleri Eğitim Modelinin Hedeflediği İnsan Tipi ve Türkiye’de Yapılmış Tezlerde Köy Enstitüleri, Toplum ve Demokrasi, 2 (4), Eylül-Aralık, s. 151- 162.
  • Erdem, A. R. (2013). Öğretmen Yetiştirmenin Bugünü Ve Geleceği: Sorunlar Ve Çözüm Önerileri. Ankara: Anı Yayıncılık. Mindivanlı Akdoğan, E. (2016). Köy Enstitülerinde Eğitim Anlayışı Ve Tarih Ve Yurttaşlık Bilgisi Öğretimi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Peker, D., Taşkın, Ö. (2018). The Enlightenment Tradition and Science Education in Turkey. Sience: History, Philosophy and Sience Teaching New Perspective. Edit. Matthews, Michael R. Switzerland: Springer Press.
  • Susar Kırmızı, F. (2015). Köy Enstitülerinde Öğretmen Yetiştirmede Kullanılan Yöntemler, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 43, ss. 1-11.
  • Şeren, M. (2008). Köye Öğretmen Yetiştirme Yönüyle Köy Enstitüleri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (1), ss. 203-226.
  • Türk Tarih Kurumu (1924). Tevhidi Tedrisat Kanunu (430 sayı, 03.03.1340-03.03.1924 tarihli). http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.430.pdf adresinden 07.04.2016 tarihinde indirilmiştir.
  • Tunç, A. Z. (2009). Köy Enstitülerinde Sanat Eğitimi Ve Dönemin Yöneticilerinin Sanata Yaklaşımları, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, ss. 30-34.
  • Türkmen, İ. (2017). Rural Revitalization and the Village Institutes Experience in Turkey (1940- 1954). European Journal of Multidisciplinary Studies, 6(1), ss. 17-22.
  • Yiner, A. (2012). Köy Enstitüleri Üzerine Bir Deneme. International Journal of Social Science, 5 (4), ss. 307-312.
  • YÖK. (1981). Yükseköğretim Kanunu. (2547 sayı, 1981 tarihli). Zürcher, E, J. (2004). Turkey A Modern History. Third Edition. New York: St. Martins Press.
Toplam 13 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Alan Eğitimleri
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Ayşegül Tural

Yayımlanma Tarihi 5 Haziran 2016
Gönderilme Tarihi 5 Eylül 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Tural, A. (2016). Türk Eğitim Tarihinde Alternatif Bir Model: Köy Enstitüleri. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 16-21.