Haberleşme
hürriyeti, Anayasa’nın 22. maddesinde teminat altına alınan temel hak ve
özgürlüklerden birisidir. Ceza infaz kurumunda bulunan hükümlülerin dış dünya
ile bağlantılarını sağlayan araçların başında mektup, faks ve telefonla
iletişim gelmektedir. Anayasa Mahkemesi, Anayasa’nın 22. maddesinin üçüncü
fıkrası doğrultusunda ceza infaz kurumlarını, istisnai nitelikteki kamu kurum
ve kuruluşu olarak kabul etmektedir. Yani ceza infaz kurumunda bulunan
hükümlülerin haberleşme hürriyeti Anayasa’nın 22. maddesinin ikinci fıkrasında
istenen hâkim kararı aranmaksızın ilgili mevzuat çerçevesinde
sınırlandırılabilir. Öte yandan haberleşme hürriyeti kapsamında devletin
negatif ve pozitif yükümlülükleri bulunmaktadır. Yapılan bireysel başvuruların
niteliğine bakıldığında daha çok negatif yükümlülüklerinin ihlal edildiğinden
şikâyet edildiği görülmektedir. Söz konusu şikâyetlere ilişkin başvurularda,
demokratik toplum düzeninde gereklilik ve ölçülülük ilkesi yönünden yapılan
değerlendirmelerde, müdahalede kullanılan gerekçelerin ilgili ve yeterli olup
olmadığına bakılmaktadır. Dolayısıyla bu değerlendirme yapılırken daha çok Ceza
İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlıkları ile İnfaz Hâkimliklerinin
gerekçeleri dikkate alınmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 12, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Issue: 12 |