VERGİ HUKUKUNDA TEBLİGAT USULLERİ; MUHATABIN ÖNEMİ

Year 2020, Issue: 16, 139 - 162, 28.12.2020

Muhammed Çelik , Mehmet Yüce

https://doi.org/10.18771/mdergi.848322

Cited By: 1

Abstract

Bilgilendirme ve belgelendirme işlevi gören tebligat, vergilendirme
sürecinde hakların kazanılması ve kaybedilmesi ile hukuki
yükümlülüklerin yerine getirilmesi açısından oldukça önemli bir role
sahiptir. Geçerli bir tebligat işlemi yapılabilmesi için tebliğin usulüne
uygun olarak yapılması esastır. Usulüne uygun tebliğin yapılmasında
öncelikle tebliğ yapılacak kişi ve kişilerin tespitinin doğru yapılması
önem arz eder. Zira tebliğe ilişkin usul, tebligat yapılacak kişi yani
muhatap üzerinden şekillenmektedir. Muhatabın tebligat usulündeki
bu öneminden kaynaklı olarak Vergi Usul Kanununda tebliğe ilişkin
hükümler esas alınarak muhatap kavramı açıklanmıştır. Muhatap
kavramının açıklanması ile birlikte ikincil muhatap kavramı ortaya
atılmış olup, tebligat sürecinde ikincil muhatapların önemi vurgulanarak
yeri geldiğinde tebliğin esas muhatapları gibi değerlendirilmesi
gerekliliği üzerinde durulmuştur. Tüm bu açıklamalar doğrultusunda
uygulamada çokça ihtilafl ar yaşanan iş yerine tebligat yapılamadığı
durumlarda VUK 101/2.fıkrası gereğince adres kayıt sistemine yapılacak
tebligatlarda karşılaşılan sorunlar etrafl ıca ele alınarak tartışılmış ve
çeşitli öneriler ortaya konulmuştur.

Keywords

Tebliğ, Tebligat, Muhatap, Vergi Usul Kanunu, Tebligat Usulü

References

• AYYILDIRIM Kadir, Vergi Hukukunda Tebligat, İstanbul: On İki Levha Yayıncılık, 2019.
• BKKTDB- Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Tetkik Dairesi Başkanlığı, 25.12.1980 tarihli ve 101-659/07433 Sayılı 4.1.1961 Gün ve 213 Sayılı Vergi Usul Kanununda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun Tasarısı ve Bütçe- Plan Komisyonu Raporu (1/64).
• EDİZDOĞAN Nihat ve Taş, Metin, Vergi Ceza Hukuku, Ekin Yayınevi, Bursa, 1993.
• GİB- Gelir İdaresi Başkanlığı, 17.12.2017 Tarihli ve 30273 Numaralı 485 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği.
• GİB- Gelir İdaresi Başkanlığı, İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı, Mükellef Hizmetleri Usul Grup Müdürlüğü, T. 06.01.2012, İş Ortakları ve Adi Ortakları Vergilendirme ve Belge Düzeni ile ilgili B.07.1.GİB.4.34.19.02 -019.01.12- 55 Sayılı Özelge.
• GÜNDAY Metin, İdare Hukuku, 9. Baskı, İmaj Yayınevi, Ankara, 2004.
• MUTLUER Kamil, Vergi Ceza Hukuku, Birinci Baskı, Eskişehir İktisadi Ticari İlimler Akademisi, Eskişehir, 1979.
• ÖNCEL Mualla, KUMRULU Ahmet ve ÇAĞAN Nami, Vergi Hukuku, 13. Baskı, Ankara, 2006.
• ÖZBALCI Yılmaz, Vergi Usul Kanunu Yorum ve Açıklamaları, Oluş Yayıncılık, Ankara, 2012.
• ŞENYÜZ Doğan, Vergi Usul Hukukunda Tebligat, 2.Baskı, Yaklaşım Yayınları, Bursa, 1997.
• ŞENYÜZ Doğan, YÜCE Mehmet ve GERÇEK Adnan, Vergi Hukuku, 11.Baskı, Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım, 2020.
• ÜREL Gürol, Vergi Usul Kanunu Uygulaması, Gözden geçirilmiş ve güncellenmiş 6. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• YAPAN Ahmet ve KURU Görkem, “Vergi Hukukunda Tebliğ Müessesesi ve Tebligat Kanununda Yer Alan Genel Hükümlerin Mali Tebliğ Kapsamında Uygulanabilirliklerinin Değerlendirilmesi- I, Vergi Raporu, Sayı: 179, 2014.
• YILMAZ Ejder ve ÇAĞLAR Tacar, Tebligat Hukuku, Yenilenmiş 6. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara, 2013.
• YÜCE Mehmet ve ÇELİK Muhammed, Karşılaştırmalı Vergi Tebligat Hukuku, Ekin Basım Yayın Dağıtım, 2017.
• Danıştay 9.D, T.28.02.1984, E.1983/4671, K.1984/1451.
• Danıştay 10.D, T.30.11.1987, E.1987/317, K.1987/1924.
• Danıştay 4.D, T. 14.09.1992, E. 1990/1786, K. 1992/3647.
• Danıştay VDDK, T.06.11.1998, E.1997/161, K.1998/318.
• Danıştay VDDK, E. 1997/161, K. 1998/318, T. 6.11.1998.
• Danıştay 4.D, T.12.04.2000, E.1999/3973, K.2000/1473.
• Danıştay 7.D, T.12.02.2002, E.2000/8570, K.2002/527.
• Danıştay 4.D, T.13.02.2002, E.2001/4553, K.2002/541.
• Danıştay 4.D, T.25.09.2002, E.2001/2226, K.2002/2990.
• Danıştay 4.D, T.05.11.2007 E.2006/4303, K.2007/3365.
• Danıştay 9.D, T.28.12.2010, E. 2008/6070, K. 2010/7052.
• Danıştay 9.D, T.28.12.2010, E. 2008/6070, K. 2010/7052.
• Danıştay VDDK, T.14.12.2016, E. 2916/1294, K. 2016/1272.
• Danıştay 3.D, T. 16.02.2017, E. 2016/15452, K. 2017/898.
• Danıştay VDDK, T.29.03.2017, E. 2017/95 K. 2017/157.
• Danıştay 9.D, T.01.11.2017, E. 2016/1068, K. 2017/7390.
• Danıştay VDDK, T. 13.12.2017, E. 2017/536 K. 2017/629.
• Danıştay VDDK, T. 18.09.2019, E. 2018/344, K. 2019/621.
• Danıştay 3.D, T. 27/01/2020, E. 2016/8326, K. 2020/294.
• Danıştay VDDK, T19.2.2020 tarihli ve E. 2020/9, K. 2020/2.
• Gaziantep BİM, 1.VDD, T.28.02.2018, E.2018/201, K.2018/209.
• Gaziantep BİM, 1.VDD, T.18.07.2018, E.2018/639, K.2018/659.
• Gaziantep BİM, 1.VDD, T.11.10.2018, E.2018/957, K.2018/841.
• Gaziantep BİM, 1.VDD, T.30.05.2017, E.2017/857, K.2017/919.
• Gaziantep BİM, 1.VDD, T.31.05.2017, E.2017/992, K.2017/937.
• Yargıtay HGK, T. 01.02.2012, E. 2011/753, K. 2012/46.