KAMU SEKTÖRÜNDE STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ: DÜNYADAN VE TÜRKİYE’DEN ÖRNEKLER

Year 2017, Volume: 1 Issue: 1, 70 - 82, 01.07.2017

Sami Sonat Özdemir , Eray Polat , Meltem Özdemir

Abstract

Bilindiği üzere personel yönetimi anlayışı, günümüzün modern uygulamalarını içeren aşamaya ulaşılıncaya kadar oldukça farklı süreçlerden geçmiştir. Stratejik insan kaynakları yönetimi anlayışına kadar uzanan bu dönemde, işletmelerdeki insan kaynaklarına verilen önem oldukça artmış ve insan kaynakları departmanlarının sadece işgücünü yöneten değil, işletme faaliyetlerinin koordinasyonunu sağlayan ve dolaylı olarak bir işletmenin temel hedefi olarak karlılığın artmasını sağlayan bir yapıya sahip olduğu keşfedilmiştir. Bununla birlikte karlılık artışının insan kaynaklarının etkin yönetilmesiyle sağlanabildiğinin keşfi, organizasyonları bu alanda stratejiler geliştirmeye itmiştir.

Ancak karlılığı temel hedef olarak belirlememesi muhtemel görünen kamu sektöründe, insan kaynaklarının stratejik boyutuna yönelik uygulamalar söz konusu mudur? Bu çalışma, dünyada ve Türkiye’de kamu sektörü kuruluşlarında stratejik insan kaynakları uygulamalarına yönelik örnekler içermekte ve dünyanın farklı bölgelerinde kamu sektöründe insan kaynakları yönetimine yönelik durumu ortaya koymaktadır.

Keywords

Kamu sektörü, personel yönetimi, insan kaynakları, stratejik yönetim

References

• Akdemir, A. (1992). AT İşletmeleriyle Bütünleşmede Teknolojinin Stratejik Önemi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Aydınlı, F. (2001). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminde Dış Kaynaklardan Yararlanma ve Bankacılık Sektöründeki Uygulamalara İlişkin Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Aytaş, S. (2006). Özelleştirme Sürecinde Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş ve T.C. Ziraat Bankası Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Baird, L., Meshoulam, I. (1984). Strategic Human Resources Management: Implıcation for Training Human Resource Professionals. Training & Development Journal, 38 (1), 76-78.
• Barutçugil, İ. (2011). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
• Bayraktaroğlu, S. (2007), Stratejik ve Stratejik Olmayan İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Bi-an, Z. (2009). Problems and Countermeasures of Public Sector Human Resource Management in China. International Conferences on Computer Tecnology and Development, 1, 663-677.
• Bingöl, D. (2003). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Basım.
• Bayraç, A. (2008). İşletmelerde Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Common, R. (2003). International Trends in HRM in the Public Sector: Reform Attempts in the Republic of Georgia. International Journal of Public Sector Management, 24 (5), 421-434.
• Coşkun, G. (1991). Devlet Bütçesi: Türk Bütçe Sistemi. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Dessler, G. (2000). Human Resource Management. New Jersey: Prentice-Hall.
• Dolgun, U. (2007). Meslek Yüksek Okulları ve Yüsekokullar İçin Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. Bursa: Ekin Yayınevi.
• Durna, U. ve Eren, V. (2002). Kamu Yönetiminde Stratejik Yönetim. Amme İdaresi Dergisi, 35 (1), 55-75.
• Erdem, A. (2006). Stratejik Yönetim ve Kamu Örgütlerinde Uygulanabilirliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
• Ekinci, H. (2007). Türkiye’de İnsan Kaynakları. www.odevsel.com/genelkultur/1581/harunekinci.html; E.T: 13. 10. 2014. Kamu Sektöründe… The Meriç Journal Cilt: 1, Sayı: 1, Yıl: 2017 82
• İnce, K. S. K. (2006). Kamu Kuruluşlarında ve İşletmelerde İnsan Kaynakları Yönetimi ve iletişim İlişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Kağnıcıoğlu, D. (1999). Türkiye’de Kamu Sektöründe İşçi Sendikacılığı ve Küreselleşmenin Etkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir
• Kalfa, C. (2003). Kamu Yönetimi Disiplinin Gelişimi ve Kimlik Tartışmaları. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (1), 403-417.
• Khatri, N., Wells, J., McKune, J. ve Brewer, M. (2006). Strategic Human Resource Management Issues İn Hospitals: A Study of a University and a Community Hospital. Hospital Topics, 84(4).
• Keçecioğlu, T. (2003). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi: İKY ile Rekabetçi Avantaj Kazanmak. İstanbul: Sistem Yayıncılık
• Michaelides, D., (2011). Will Gamify Those Processes. The Art of Innovation in the Public Sector. International Journal of Innovation Science, 3(3), 117-126.
• Öğüt, A., Akgemci, T. ve Demirsel, M. (2010). Stratejik insan Kaynakları Yönetimi Bağlamında Örgütlerde İşgören Motivasyonu Süreci. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve idari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12, 277-291.
• Önder, İ., Türel, O., Somel, C. ve Ekinci, N. (1993). İktisat Politikası Seçenekleri Türkiye’de Kamu Maliyesi, Finansal Yapı ve Politikalar. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Rangriz, H., (2010). Human resources Strategies and Organizational Productivity in Public Sector Enterprises of Iran. International Conference on Financial Theory and Engineeering, 245-248.
• Rose, W.R. ve Cray, D., (2010). Public Sector Strategy Formulation. Canadian Public Administration, 53(4), 453-466.
• Şenkal, A. (2004). Yeni Bin Yılda İnsan Kaynaklarının Değişen Fonksiyonları. “İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 6 (1).
• Yüksel, Ö. (1998). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Zakaria, Z., Yaacob, M., Yaacob, Z., Noordin, N., Sawal, M. Z. (2011). Key Performance Indicators (KPIs) in the Public Sector: A Study in Malaysia. Asian Social Science, 7 (7), 102-107.