Pediatride adli olgu olarak bildirimi gereken konular

Year 2022, Volume: 15 Issue: (Özel Sayı-1) 21. Mersin Pediatri Günleri Bildiri Kitabı, 94 - 100, 30.06.2022

Ebru Yaşat Aksay Hakan Kar

Abstract

Hekimler mesleklerini icra ederken, sadece hasta ve hastalığı tedavi etmekle değil aynı zamanda adli ve idari birimlere karşı da sorumludurlar. Hayati konularda acil ve doğru karar vermek, hızlı hareket etmek zorunda olan hekim, adli ve idari sorunlara yol açmamak için mesleki yükümlülüğünün yanında, yasal ve etik düzenlemeleri de göz önüne alarak sorumluluk ve yetkilerini bilerek uygun bir prosedür içinde hareket etmek zorundadır. Adli bildirim yükümlülüğü, yani suçu bildirmeme suçu, işlenmekte olan veya işlenmiş olmakla birlikte sonuçlarını sınırlama imkanı bulunan herhangi bir suçun yetkili makamlara bildirilmemesi (haber verilmemesi) ile oluşur. Suçu bildirmeme suçu, adliyeye karşı suçlar bölümünde Türk Ceza Kanunu (TCK) 278-280 maddeleri arasında düzenlenmiştir.

Keywords

Pediatri, adli, olgu

References

• 1. World Health Organization. Guidelines for medico-legal care of victims of sexual violence: WHO clinical guidelines. World Health Organization. Geneva, 2003.
• 2. Oral R, Can D, Kaplan S, et al. Child abuse in Turkey: an experience in overcoming denial and a description of 50 cases. Child Abuse & Neglect 2001;25(2):279-90. 3. Sedlak, A. J., & Broadhurst, D. D. 1996. Third national incidence study of child abuse and neglect. National Center on Child Abuse and Neglect, U.S. Department of Health and Human Services. United State Government Printing Office: Washington, DC
• 4. World Health Organization. Global status report on violence prevention 2014.
• 5. Başbakanlık Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu – UNICEF Türkiye. Türkiye’de çocuk istismarı ve aile içi şiddet araştırması - Özet Raporu 2010.
• 6. Hillis S, Mercy J, Amobi A, Kress H. Global Prevalence of Past-year Violence Against Children: A Systematic Review and Minimum Estimates. Pediatrics. 2016 Mar;137(3):e20154079. doi: 10.1542/peds.2015-4079.
• 7. Dokgöz H. Çocukta cinsel istismar olgularına yaklaşımda adli tıp uygulamaları: Eksiklikler, yetersizlikler, uygulama sorunları ve Mersin 73 uygulamaları. Çocuk ve Şiddet Çalıştayı, İstanbul: İstanbul Tabip Odası Çocuk Hakları Komisyonu, 2004.
• 8. Jewkes R, Garcia-Moren C, Sen P. Sexual violence in world report on violence and health. Geneva: World Health Organization, 2002. 149–181
• 9. Giardino AP, Christian CW, Giardino ER. A practical guide to the evaluation of child physical abuse and neglect: Springer; 1997.
• 10. Beyaztaş FY, Özen B, Bütün C. Fiziksel Çocuk İstismarının İncelenmesi. Medicine Science,2014. 3: 1315-31.
• 11. Dokgöz H. Çocuk İstismarı ve İhmali. In: DOKGÖZ H. Adli Tıp ve Adli Bilimler. 1. Baskı. Istanbul: Akademisyen Yayınevi, 2019: 379-415
• 12. Gülpınar MA, Dağlı T, İnanıcı MA, Şahin F. Hastane Temelli Çocuk Koruma Birimlerinde Çalışan Uzmanların Yeterlik Eğitimi İçin Eğitici El Kitabı. Ankara. Yorum matbaa, 2013.
• 13. Saka E. Adli Tıp Kurumu Başkanlığınca karara bağlanmış çocuk ölümlerinin ÇİVİ açısından incelenmesi (Uzmanlık tezi). İstanbul, Adli Tıp Kurumu,2004.
• 14. Dubow SR, Giardino AP, Christian CW, Johnson CF. Do pediatric chief residents recognize details of prepubertal female genital anatomy: a national survey. Child Abuse Negl. 2005;29(2):195–205.
• 15. Gilbert R, Widom CS, Browne K, et al. Burden and consequences of child maltreatment in high-income countries. Lancet. 2009;373: 68–81.
• 16. Lane, MH Bair-Merritt, H Dubowitz. Child abuse and neglect. Scand J Surg 2011;100:264–72.
• 17. Turhan E, Sangün Ö, İnandı T. Birinci basamakta çocuk istismarı ve önlenmesi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi.2006; 15:153-7. 18. Kara B, Biçer Ü, Gökalp AS. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2004; 47:140-51.
• 19. Runyan D, Corrine W, Ikeda R, et al. Child abuse and neglect by parents and other caregivers. In: World report on violence and health (Eds: Krug EG, Dahlberg LL, Mercy JA): 57-86. Geneva, World Health Organization,2002.
• 20. Meadow R. Different interperations of Munchausen syndrome by proxy. Child Abuse Negl. 2002; 26:501–8.
• 21. Sibert JR, Payne EH, Kemp AM, Barber M, Rolfe K, Morgan RJ et al. The incidence of severe physical child abuse in Wales. Child Abuse Negl. 2002; 26: 1207.
• 22. Ayral, F. Çocukların Cinsel İstismar Suçu ve Bu Suçla Mücadele. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul; 2010.
• 23. Hamarman S, Bernet W. Evaluating and reporting emotional abuse in children: parent-based, action-based focus aids in clinical decision-making. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry, 2000;39(7):928-30.
• 24. Kairys, S. W, Johnson, C. F, The Committee on Child Abuse and Neglect. The psychological maltreatment of children: Technical report. Pediatrics 2002;109(4), 1–3.
• 25. Aktepe E. Çocukluk çağı cinsel istismarı. Psikiyatride Güncel Yaklasimlar - Current Approaches in Psychiatry 2009; 1:95-119.
• 26. Floyed RL, Hirsh DA, Greenbaum VJ, Simon HK. Development of a screening tool for pediatric sexual assault may reduce emergency-department visits. Pediatrics 2011;128(2):221-6.
• 27. Kellogg N; American Academy of Pediatrics Committee on Child Abuse and Neglect. Oral and dental aspects of child abuse and neglect. Pediatrics. 2005;116(6):1565-8
• 28. Blumenthal I. Shaken baby syndrome. Postgrad Med J. 2002;78(926):732-5.
• 29. Barnes PM, Norton CM, Dunstan FD, Kemp AM, Yates DW, Sibert JR. Abdominal injury due to child abuse. Lancet. 2005; 366(9481):234-5.
• 30. Fong CM, Cheung HM, Lauu PY. Fractures associated with non-accidental injury: an orthopedic perspective in a local regional hospital. Hong Kong Med J. 2005;11(6):445-51.
• 31. Kemp A M, Butler A, Morris S, et al. Which radiological investigations should be performed to identify fractures in suspected child abuse? Clin Radiol. 2006;61(9):723-36.