2010’ların ortalarından beri Avrupa Birliği’nin dış politika perspektifi ile ilgili devam eden iki süreçten bahsedilebilir. Bunlardan ilki AB’nin aktif bir şekilde bazı çatışmalara dahil olması (ve bazılarından da kendisini uzak tutması), ikincisi ise AB dış politika ve komşuluk siyasetinde artan jeopolitik vurgudur. Bu yeni “jeopolitik yönelim” AB’nin kriz durumlarındaki genel duruşunu ve dış politika aktörlüğü ile ilgili kendisi ile ilgili ortaya koyduğu tanımlamalara önemli bir meydan okumadır. Bu tartışmanın ötesinde, AB’nin uzun zamandır süregelen çatışmalarda oynadığı aktörlük ile ilgili de devam eden sorular bulunmaktadır. Tüm çabalarına ve zaman içinde iyileştirilmiş yeteneklerine rağmen AB’nin komşu bölgelerinde devam eden çatışmalara dahil olma konusunda niçin bu derece seçici olduğu merak konusu olmaya devam etmektedir. Bu makalenin temel argümanı AB dış politikası ile ilgili kullanılan teorik yaklaşımların (örneğin “normatif güç Avrupa” gibi) fazla iyimser olduğu ve AB’nin komşu bölgelerdeki aktörlüğünün belirli yönlerine odaklanmayı zorlaştırdığıdır. Bu makalede AB’nin bu bölgelerdeki aktörlüğü AB’nin etkinliği ve uyumu açısından ele alınmaktadır.
Since mid-2010s, two concomitant processes have been going on in terms of the EU’s perspective on its foreign policy: The EU’s relatively proactive inclusion into some particular conflicts (and its deliberate self-exclusion in some others) on one hand and the rise of the geopolitical tone of the EU foreign policy and neighbourhood policy on the other. This recent “geopolitical turn” challenged the Union’s predominant position in crisis situations as well as its broader self-representation about its own foreign policy actorness. On top of this, there has been many question marks about the EU’s actorness in terms of its involvement in protracted conflicts. Despite good intentions and progressively improved capabilities, it is intriguing why the EU had been selective in the management of some territorial conflicts in its neighbourhood. The main argument of the paper is that current mainstream theoretical approaches of the European foreign policy, such as “normative power Europe”, are overly optimistic and do not allow to put in focus certain dynamics the understanding of which are crucial to understanding the shortcomings of the EU’s actorness in terms of the Israeli-Palestine conflict, where the actorness is captured throughout the paper in terms of the EU’s effectiveness and coherence.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | European and Region Studies |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 27, 2024 |
Submission Date | November 9, 2024 |
Acceptance Date | December 10, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 51 Issue: 2 |