Kur’an’da kullanılan önemli bir terim olarak cahiliye, yalnızca Kur’an’ın indiği dönem Arap toplumuyla sınırlı olan bir kavram değildir. Cahiliye; gelenek, atalar kültü ve sosyal yapıda yerleşik hegemonyal güçlere dayalı bir hayat anlayışının, insana yönelik bir perspektifin ve bir kültürel yapının ifadesidir. Cahiliyenin temelinde Allah’ın iradesi ve düzeni yerine dünyevi gücün/güçlerin insan yaşamında ana referans olarak kabul edilmesi bulun-maktadır. Bu durum, Allah’ın iradesinin insan düşüncesinde ve yaşamında belirleyici olmasını vurgulayan İslami öğretiye taban tabana karşıdır. Zira İslam’da Allah tek ilah, yani tek üstün karar verici güçtür ve tek egemen-dir. Sosyal, siyasal, ekonomik ve askeri gücün kutsanmasına bağlı olarak güçlünün her zaman haklı olduğuna dair bir algı cahiliyeye dayalı sosyal yapılarda egemendir. Bu algının her zaman toplumsal yapıda zulmün, bas-kının ve haksızlığın sebebi olduğu da bir gerçektir.
cahiliye gelenek statüko kültürel yapı güç otorite atalar kültü
Journal Section | Makaleler |
---|---|
Authors | |
Publication Date | August 12, 2016 |
Submission Date | August 12, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 13 Issue: 1 |