Arap
dili cümle yapısında mukayyed kapsamında değerlendirilen mefûlü maah, atıf
yapılması lafzen ve manen doğru olmayan, (مع) manasında, maiyyet vâvından sonra gelen
mansûb, müfred ve fazlalık (فَضْلَة) isimdir. Bir kelimenin mefûlü maah olması için
amilinden sonra gelmesi,
öncesinde bir cümle olması, öncesindeki vâv (و) harfinin (مع) manasında olması ve mefûlü maahın cümleye
eklenen fazlalık (فَضْلَة) bir isim olması gerekir. Vâvdan sonra
gelen mahallen ya da lafzen mansûb bir kelimenin maʻtûf olma ihtimali de
vardır. Bu durumda söz konusu kelimenin manevî ve sinâî yapısına göre mefûlü
maah mı yoksa maʻtûf mu olduğu belirlenir.
Mefûlü
maah üslubu Kur’ân-ı Kerim’de kullanılmıştır. Nahivciler mefûlü maahın
Kur’ân’da kesin olarak gelmediğini, mefûlü maah olarak tespit edilen mansûb
kelimelerin başka şeylere de muhtemel olduğunu ifade etmişlerdir. Bir ayette
vâvdan sonraki mansûb kelimenin mefûlü maah olarak değerlendirilmesi durumunda,
buradaki vâv, kelimeye birliktelik/beraberlik anlamı katar ve ayete buna
göre meal verilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dil Çalışmaları, Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Yazıları |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2019 |
Kabul Tarihi | 19 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 8 |