Arap
dili cümle yapısında mukayyed kapsamında değerlendirilen mefûlü maah, atıf
yapılması lafzen ve manen doğru olmayan, (مع) manasında, maiyyet vâvından sonra gelen
mansûb, müfred ve fazlalık (فَضْلَة) isimdir. Bir kelimenin mefûlü maah olması için
amilinden sonra gelmesi,
öncesinde bir cümle olması, öncesindeki vâv (و) harfinin (مع) manasında olması ve mefûlü maahın cümleye
eklenen fazlalık (فَضْلَة) bir isim olması gerekir. Vâvdan sonra
gelen mahallen ya da lafzen mansûb bir kelimenin maʻtûf olma ihtimali de
vardır. Bu durumda söz konusu kelimenin manevî ve sinâî yapısına göre mefûlü
maah mı yoksa maʻtûf mu olduğu belirlenir.
Mefûlü
maah üslubu Kur’ân-ı Kerim’de kullanılmıştır. Nahivciler mefûlü maahın
Kur’ân’da kesin olarak gelmediğini, mefûlü maah olarak tespit edilen mansûb
kelimelerin başka şeylere de muhtemel olduğunu ifade etmişlerdir. Bir ayette
vâvdan sonraki mansûb kelimenin mefûlü maah olarak değerlendirilmesi durumunda,
buradaki vâv, kelimeye birliktelik/beraberlik anlamı katar ve ayete buna
göre meal verilir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Language Studies, Religious Studies |
Journal Section | Research Papers |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2019 |
Submission Date | May 22, 2019 |
Acceptance Date | June 19, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 8 |