Sürücü Eğitiminde İnformal Öğrenmenin Rolü: Türkiye Örneği

Year 2014, Volume: 4 Issue: 1, 181 - 189, 30.06.2014

Kahan İnal

Abstract

Türkiye’de sürücü eğitimini yetişkin eğitimi bağlamında ele alan ve informal öğrenmenin sürücülük eğitimindeki önemini ortaya koymayı amaçlayan bu çalışma, nitel bir araştırmadır. Türkiye’deki sürücü kurslarında gerçekleşen eğitim ve sürücülüğü öğrenme kısımlarıyla ilgili veriler görüşme yoluyla toplan- mıştır. Görüşmeler; yapılan sınavlar sonucunda sürücü belgesi almaya hak kazanmış durumda olan sürücü adaylarıyla 2010 yılında Ankara İli’nde gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde betimsel analiz tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular, Türkiye’de özel MTSK’da sürücü eğitimi alan adayların çoğunluğunun sürücülüğü kurs dışında öğrendiklerini ortaya koymaktadır. Bulgu- lardan sürücü adaylarının büyük çoğunluğunun, kursa başlamadan önce veya kursla eşzamanlı olarak, sürücülüğü öğrenmek için kurs dışında informal öğrenme çalışmaları yaptıkları anlaşılmaktadır. Görüşme yapılan sürücü adayları öz-yönelimli birer öğrenen olarak sorumluluk alıp sürücülüğü öğrenme konu- sunda yürüttükleri çalışmalar sonucu gerçekleşen öğrenmeleri kurstaki çalışmalarına eklemlemişlerdir. Bu araştırma yetişkin birer öğrenen olan sürücü adaylarının hazır bulunuşlukları ve toplumsal rolleri çerçevesinde kendi öğrenme ihtiyaçları konusunda karar verme noktasında sorumluluk alarak hareket ettiklerini ortaya koymaktadır

Keywords

Trafik, Eğitim, Yetişkin, İnformal Öğrenme

References

• Aziz, A. (1990). Araştırma Yöntemleri-Teknikleri ve İletişim. Ankara: A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi ve Basın-Yayın Yüksekokulu Basımevi.
• Balcı, A. (2006). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Blacker, H. (2005). “Learning From Experience”. Eds. Richardson, L., D., & Wolfe, M. Principles and Practice of Informal Education, 85-91. London-New York: Routledge Falmer. Böke, K. (Edt.). Özdoğan, A., Sevinç, B., Gürer, C., Büker, H., Demir, H. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (1. Basım). Ankara: Alfa Yayınları.
• Cross, J. (2007). Informal Learning (Rediscovering The Natural Pathways that Insprire Innovation and Performance). San Francisco: Wiley Imprint.
• Davis, A., & Quimby, A. (2003). DFID - Promoting Road Safety in Developing Countries Through Community Education Programme. Unpublished Project Report. Transport Research Laboratory January2003-http://www.transportlinks.org/transport_links/filearea/documentstore/302_Literature %20Review%20-%20Draft.pdf-adresinden 17.12.2010’da alınmıştır.
• Drago-Severson, E. (2004). Becoming Adult Learners. New York & London: Teachers College.
• DTMR. (2013). http://www.tmr.qld.gov.au/Safety/Driver-guide/Driver-education.asp-adresinden 10 Aralık 2013’de alınmıştır.
• Erdoğan, İ. (2003). Pozitivist Metodoloji. Ankara: ERK.
• Hillier, Y. (2005). Reflective Teaching in Further and Adult Education. Continuum, London.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Knowles, M. S. (1996). Yetişkin Öğrenenler. Çev.: Serap Ayhan. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Knowles, M., S., Holton, E., F., & Swanson, R., A. (2011). The Adult Learner. Burlington: Elsevier