Bu çalışma, örnek olarak seçilen popüler komedi filmleri G.O.R.A. Bir Uzay Filmi (Ömer Faruk Sorak, 2004), A.R.O.G: Bir Yontma Taş Filmi (Ali Taner Baltacı & Cem Yılmaz, 2008) ve Yahşi Batı (Ömer Faruk Sorak, 2009) ile sanat filmlerine örnek olarak seçilen Mayıs Sıkıntısı (Nuri Bilge Ceylan, 1999), Bekleme Odası (Zeki Demirkubuz, 2003) ve Neden Tarkovski Olamıyorum (Murat Düzgünoğlu, 2014) filmlerini kullandıkları (öz)düşünümsel öğeler açısından incelemektedir. Bu inceleme kurmacayı ortaya çıkarmanın, yeterli politik ve/veya eleştirel mesafeyi yaratıp yaratmadığını ve bunu izleyiciye yeterince aktarıp aktarmadığını sorgulamaktadır.
This study investigates a sample of popular comedy films G.O.R.A. Bir Uzay Filmi (Ömer Faruk Sorak, 2004), A.R.O.G: Bir Yontma Taş Filmi (Ali Taner Baltacı & Cem Yılmaz, 2008) ve Yahşi Batı (Ömer Faruk Sorak, 2009) against a sample of art films Mayıs Sıkıntısı (Nuri Bilge Ceylan, 1999), Bekleme Odası (Zeki Demirkubuz, 2003) and Neden Tarkovski Olamıyorum (Murat Düzgünoğlu, 2014) in terms of (self)reflexive aspects. This investigation aims to question whether (self)reflexivity creates an efficient political and/or critical distance and whether this is adequately transferred to viewers.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Communication and Media Studies |
Journal Section | Articles (Thematic) |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2016 |
Submission Date | December 1, 2016 |
Acceptance Date | December 1, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 3 Issue: 2 - Cinema and Politics |