This article examines digital nostalgia surrounding Türkan Şoray’s Dönüş (1972), exploring how crying functions as both affective practice and gendered discourse. Drawing on 138 Ekşi Sözlük posts (2004–2025), it employs feminist qualitative analysis to scrutinize how audiences remember and reinterpret the film. Posts invoking affective idioms of crying were coded as restorative or reflective nostalgia, following Boym’s (2001) framework. Informed by feminist affect theory (Ahmed, 2004), the study shows that restorative nostalgia often reproduces melodramatic codes of maternal sacrifice and fidelity yet also revalues women’s pain, fosters solidarities, and repositions Şoray as both star and director. This ambivalence reflects postfeminist affect (Gill, 2007): recognizing inequality while reattaching to ideals of care and endurance. Reflective nostalgia, by contrast, comprises gestures that both subtly withdraws from dominant emotional narratives and uses irony to disguise hegemonic masculinity as critical distance.
Bu makale, Türkan Şoray’ın Dönüş (1972) filmini kuşatan dijital nostaljiyi inceleyerek ağlamanın hem duygulanımsal bir pratik hem de toplumsal cinsiyetlendirilmiş bir söylem olarak nasıl işlediğini araştırmaktadır. Ekşi Sözlük’teki 138 paylaşıma (2004 – 2025) dayanan çalışma, izleyicilerin filmi nasıl hatırlayıp yeniden yorumladıklarını irdelemek için feminist nitel analiz yöntemini kullanmaktadır. Ağlamayla ilişkili duygulanımsal ifadeler içeren paylaşımlar, Boym’un (2001) çerçevesi izlenerek restoratif ve reflektif nostalji biçiminde kodlanmıştır. Feminist duygulanım kuramından (Ahmed, 2004) beslenen çalışma, restoratif nostaljinin sıklıkla fedakâr annelik ve sadakat gibi melodramatik kodları yeniden ürettiğini, ancak aynı zamanda kadınların acısını yeniden değerli kıldığını, dayanışmayı teşvik ettiğini ve Şoray’ı hem yıldız hem yönetmen olarak yeniden konumlandırdığını göstermektedir. Bu ikirciklilik, eşitliği tanırken bakım ve dayanıklılık ideallerine yeniden bağlanan postfeminist duygulanımı (Gill, 2007) yansıtır. Buna karşılık reflektif nostalji, hem baskın duygusal anlatılardan incelikle uzaklaşan hem de ironiyi hegemonik erkekliği eleştirel mesafe olarak gizlemenin aracı olarak kullanan jestler içerir.
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Cinema Studies (Other) |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Early Pub Date | November 26, 2025 |
| Publication Date | November 28, 2025 |
| Submission Date | September 19, 2025 |
| Acceptance Date | November 11, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: 1 |