Biz bu makalede, son dönem Osmanlı aile yapısının temel unsurlarını genel karakterleriyle incelemeyi amaçlamaktayız. Osmanlı yönetimi, evlenmeyi kolaylaştırma ve nüfusun çoğalması amacına yönelik bir dizi uygulamalar gerçekleştirmişti. Doğal ailevi ihtiyaçların karşılandığı bir sistem olan evlilik, aynı zamanda kutsanmış bir kurum olarak algılanıyordu. İlk dönemlerde poligam hayata erişmek nispeten daha kolay olmalıydı. Henüz yeteri kadar kurum-sallaşmamış bu yarı-göçebe savaşçı toplum, daha sonra savaşı profesyonel ordulara bırakarak şehir merkezlerinde yerleşik hale geldikçe, poligam hayatı cazip gösteren zemin de kuşkusuz büyük ölçüde aşınacaktı. Eşler arasındaki sosyo-ekonomik eşitsizlik, kentsel alanda az sayıda poligam hayatın varlığını sağlayan, muhtemelen, en önemli zemindi. Osmanlı ailesi, akraba ilişkilerinin yoğunluğu, taaddüd-i zevcat, evlâtlık, köle ve cariyelerin varlığı açısından ge-niş aile görünümünde olmakla birlikte, bir çatı altında barınan aile üyelerinin azlığı açısından küçük hatta çekirdek denilebilecek bir aile yapısına sahiptir.
Görücü Usulü Taaddüd-i Zevcat Mehir Evlâtlık Mu-halâa Köle ve Cariyeler Aile Tipi Geniş Aile Çekirdek Aile
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Siyaset Bilimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 8 Sayı: 31 |
Muhafazakar Düşünce Dergisi