Türkiye'de Eğitim Yönetimi Alanındaki Yüksek Lisans Programlarının Okul Liderliği Standartları Çerçevesinde Değerlendirilmesi

Year 2014, Volume: 5 Issue: 1, 1 - 26, 12.03.2015

Servet Özdemir , Mehmet Fatih Köse , Hasan Kavgacı

https://doi.org/10.19059/mukaddime.58461

Cited By: 5

Abstract

Özet: Bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki eğitim yöneticisi yetiştirmeye dönük lisansüstü bir program olarak kabul edilen Eğitim Yönetimi ve Denetimi (EYD) programlarında öngörülen hedef ve kazanımlar ile ABD’de uygulanmakta olan okul liderliği standartları arasındaki ilişkileri kültürel bağlam, yönetsel yapılanma ve ülkelerin politik öncelik farklılaşmaları çerçevesinde incelemektedir. Araştırmanın bulguları EYD yüksek lisans programlarının hedefleri içerisinden sadece 8’inin ISLLC standartları ile benzerlik gösterdiğini ortaya koymuştur. Bu bulgular ışığında ortaya çıkan farklılıkların olası sebepleri ilgili alan yazın bağlamında irdelenmiş ve bazı önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Eğitim, okul yöneticisi, liderlik.

Keywords

Eğitim, okul yöneticisi, liderlik

References

• ASCD. (2005). A listing of nationally recognized educational leadership preparation accredited programs https://www.ascd.org/ASCD/pdf/ELCC_program_list_06-05.pdf adresinden 11.10.2011 tarihinde alınmıştır. colleges and universities.
• Aslan, G. (2007). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsüne kayıtlı doktora öğrencilerinin lisansüstü öğretime ilişkin sorunları. Milli Eğitim Dergisi, 174, 250-269.
• Aydın, İ. P. (1995). Cincinati Üniversitesi yönetici yetiştirme akademisi: Okul müdürü yetiştirmede farklı bir yaklaşım. Eğitim Yönetimi Dergisi, 3(1), 83-94.
• Balcı, A. (2008). Türkiye’de eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 54, 181-209.
• Balcı, A. (1993). Türkiye’de eğitim araştırmalarının durumu: A.Ü. EBF örneği. Eğitim Bilimleri Birinci Ulusal Kongresi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• Balcı, A. (1988). Eğitim yöneticisinin yetiştirilmesi. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(1-2), 435-448.
• Balta, T. B., Arık, K. F., Sürgit, K., Sosyal, M., Adal, H. Ş., Demirel, S., Eralp, S., Foster, J. W., & Payaslıoğlu, A. (1966). Merkezî hükümet teşkilâtı kuruluş ve görevleri: Merkezî hükümet teşkilâtı araştırma projesi yönetim kurulu raporu (İkinci Baskı). Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü.
• Başaran, İ. E. (2006). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Ekinoks.
• Beycioğlu, K., & Dönmez, B. (2009). Eğitim denetimini yeniden düşünmek. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 71-93.
• Billing, D., & Thomas, H. (2000). The International transferability of quality assessment systems for higher education: The Turkish experience. Quality in Higher Education, 6(1), 31-40.
• Brundrett, M. (2001). The development of school leadership prepatration programs in England and in the USA: A comparative analysis. Educational Management & Administration 29(2), 229-245.
• Bursalıoğlu. Z. (2002). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem A.
• Can. N., & Çelikten, M. (2000). Türkiye’de eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi süreci. Milli Eğitim Dergisi, 2007:148.
• Council of Chief State School Officers [CCSSO]. (2008). Educational leadership policy standards: ISLLC 2008 as adopted by the National Policy Board for Educational
• Administration. http://www.ccsso.org/Documents/2008/Educational_Leadership_Policy _Standards_2008.pdf adresinden 26.12.2010 tarihinde alınmıştır.
• Council of Chief State School Officers [CCSSO]. (2014). 2014 ISLLC standards: Draft public for http://www.ccsso.org/documents/2014/Draft%202014%20ISLLC%20 Standards%2009102014.pdf adresinden 25.12.2014 tarihinde alınmıştır.
• Cox, G. S. (2007). Standards for school leaders: Considering historical, political, and national organizational influences (Doctoral Dissertation). https://etd.auburn.edu/handle/10415/881 adresinden 10.11.2011 tarihinde alınmıştır.
• Çelik, V. (2002). Eğitim yöneticisi yetiştirme politikalarına yön veren temel eğilimler. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• EYAK. (2009). Eğitim yönetimi araştırmaları ve yayın hakkında rapor. http://www.eyedder.org/ adresinden 14.03.2011 tarihinde alınmıştır.
• EYEDDER. (2007). 1. Eğitim yönetimi profesörler kurulu toplantı bildirgesi. http://www.eyedder.org adresinden 15.06.2011 tarihinde alınmıştır.
• Gazi Üniversitesi. (2011). Eğitim yönetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi anabilim dalı http://www.egitimbilimleri.gazi.edu.tr 15.04.2011 tarihinde alınmıştır. ve doktora
• /eytpe/dersler.htm programları. adresinden
• Glenewinkel, J. R. (2011). How do superintendents use the ISLLC standards to evaluate https://research.wsulibs.wsu.edu/xmlui/handle/2376/3025 21.12.2014 tarihinde alınmıştır. Or do they?. adresinden
• Gümüşeli, A.İ. (2011). Okul müdürleri için geliştirilen liderlik standartları ve bu Türk standartlarla http://agumuseli.com/dokumanlar/makale/okul_mudurleri_liderlik_standart. pdf adresinden 28.04.2011 tarihinde alınmıştır. görüşleri.
• Güvenç, İ., & Tunç, B. (2007). Lisansüstü öğretim öğrencilerinin akademik sorunları: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü örneği. Milli Eğitim Dergisi, 173, 157-172.
• Hacettepe Üniversitesi (2011). Eğitim yönetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi anabilim dalı. http://www.eytpe.hacettepe.edu.tr/ adresinden 14.04.2011 tarihinde alınmıştır.
• Karadağ, E. (2009). Eğitim bilimleri alanında yapılmış doktora tezlerinin tematik açıdan incelemesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 75 – 87.
• Karip, E. (2004), Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi ile ilgili politikalar ve uygulamalar. Özel Okullar ve Eğitim Yönetimi Sempozyumu. 25-27 Ocak 2004, Antalya.
• Karip, E. (2006). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 12(47), 315-316. http://www.ccsso.org/Documents/2008/Educational_Leadership_Policy _Standards_2008.pdf adresinden 26.12.2010 tarihinde alınmıştır.
• Council of Chief State School Officers [CCSSO]. (2014). 2014 ISLLC standards: Draft public for http://www.ccsso.org/documents/2014/Draft%202014%20ISLLC%20 Standards%2009102014.pdf adresinden 25.12.2014 tarihinde alınmıştır.
• Cox, G. S. (2007). Standards for school leaders: Considering historical, political, and national organizational influences (Doctoral Dissertation). https://etd.auburn.edu/handle/10415/881 adresinden 10.11.2011 tarihinde alınmıştır.
• Çelik, V. (2002). Eğitim yöneticisi yetiştirme politikalarına yön veren temel eğilimler. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• EYAK. (2009). Eğitim yönetimi araştırmaları ve yayın hakkında rapor. http://www.eyedder.org/ adresinden 14.03.2011 tarihinde alınmıştır.
• EYEDDER. (2007). 1. Eğitim yönetimi profesörler kurulu toplantı bildirgesi. http://www.eyedder.org adresinden 15.06.2011 tarihinde alınmıştır.
• Gazi Üniversitesi. (2011). Eğitim yönetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi anabilim dalı http://www.egitimbilimleri.gazi.edu.tr 15.04.2011 tarihinde alınmıştır. ve doktora
• /eytpe/dersler.htm programları. adresinden
• Glenewinkel, J. R. (2011). How do superintendents use the ISLLC standards to evaluate https://research.wsulibs.wsu.edu/xmlui/handle/2376/3025 21.12.2014 tarihinde alınmıştır. Or do they?. adresinden
• Gümüşeli, A.İ. (2011). Okul müdürleri için geliştirilen liderlik standartları ve bu Türk standartlarla http://agumuseli.com/dokumanlar/makale/okul_mudurleri_liderlik_standart. pdf adresinden 28.04.2011 tarihinde alınmıştır. görüşleri.
• Güvenç, İ., & Tunç, B. (2007). Lisansüstü öğretim öğrencilerinin akademik sorunları: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü örneği. Milli Eğitim Dergisi, 173, 157-172.
• Hacettepe Üniversitesi (2011). Eğitim yönetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi anabilim dalı. http://www.eytpe.hacettepe.edu.tr/ adresinden 14.04.2011 tarihinde alınmıştır.
• Karadağ, E. (2009). Eğitim bilimleri alanında yapılmış doktora tezlerinin tematik açıdan incelemesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 75 – 87.
• Karip, E. (2004), Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi ile ilgili politikalar ve uygulamalar. Özel Okullar ve Eğitim Yönetimi Sempozyumu. 25-27 Ocak 2004, Antalya.
• Karip, E. (2006). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 12(47), 315-316.
• Karip, E. (2008). III. Eğitim yönetimi kongresi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 14(53), 5-6.
• LeTendre, B. G., & Roberts, B. (2005). A national view of certification of school principals: http://www.ucea.org/storage/convention /convention2005/proceedings/LeTendreUCEA2005.pdf adresinden 15.10.2011 tarihinde alınmıştır. Current and future trends.
• McCarthy, M. M. (2002). Educational leadership preparation programs: A glance at the past with an eye toward the future. Leadership and Policy in Schools, 1(3), 201-221.
• MEB. (1993). XIV. Milli Eğitim şurası: Raporlar, görüşmeler, kararlar, 27-28 Eylül 1993. İstanbul. Eğitim Millî Bakanlığına Bağlı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin
• Görevlendirilmelerine İlişkin Yönetmelik. (2014). T.C. Resmi Gazete, 29026, 10 Haziran 2014.
• Millî Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. (2011). T.C. Resmi Gazete, 28054, 14 Eylül 2011. Milli Eğitim Şurası kararlarının http://www.memurlar.net/haber/492505/ adresinden 25.12.2014 tarihinde alınmıştır. tam metni. (2014).
• Murphy, J. (1993). The lanscape of leadership preparation: Reframing the education of school administrators. Newburry Park, CA: Corwin.
• Murphy, J., & Neil, S. (1998). The interstate school leaders licensure consortium: a standards-based approach to strengthening educational leadership. Paper presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association (San Diego, CA, April 13-17, 1998).
• National Policy Board for Educational Administration [NPBEA] (2002). Instructions to implement standards for advanced programs in educational leadership. Arlington, VA:
• NPBEA. http://www.nassp.org/portals/0/content/55089.pdf adresinden 20.06.2011 tarihinde alınmıştır.
• National Policy Board for Educational Administration [NPBEA] (2009). Educational leadership program standards-ELLC Revised Standards. http://nj- ncpea.org/wp-content/uploads/2012/01/ELCC_2009-Standards.pdf adresinden 08.07.2012 tarihinde alınmıştır.
• Örücü, D., & Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: Nitel bir analiz. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 167-197.
• Özdemir, S. (2012). Türk eğitim sisteminin yapısı, eğilimleri ve sorunları. İçinde S. Özdemir (Ed.), Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. (ss. 1-52). Ankara: Pegem Akademi.
• Peterson, K. (2002). The professional development of principals: innovations and opportunities. Educational Administration Quarterly, 38(2), 213-232.
• Recepoğlu, E., & Kılınç, A. Ç. (2014). Türkiye’de okul yöneticilerinin seçilmesi ve yetiştirilmesi, mevcut sorunlar ve çözüm önerileri. Turkish Studies, 9(2), 1817- 1845.
• Senge, P. (2007). Beşinci disiplin. (14. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi.
• Sezgin, F., Kavgacı, H., & Kılınç, A. Ç. (2011). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi lisansüstü öğrencilerinin öz değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 161-169.
• Shen, J., Cooley, V. E., & Ruhl-Smith, C. (1999). Entering and leaving school administrative positions. International Journal of Leadership in Education, 2(4), 353-367.
• Stillman, L., & Blank, R. K. (2009). Key state education policies on PK-12 education: 2008. Policies_2008.pdf adresinden 20.12.2014 tarihinde alınmıştır.
• Şimşek, H. (2004). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı örnekler ve Türkiye için öneriler. Çağdaş Eğitim Dergisi, 29(307).
• Şişman, M. (2001). Eğitimin yönetimindeki kriz: I. eğitim yönetimi toplantısı açılış konuşması. 31 Ağustos-2 Eylül 2001. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Bölümü, Eskişehir.
• Şişman, M. (2011). Öğretim liderliği (3. Baskı). Ankara: Pegem A.
• Şişman M., & Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu (Ankara, 16 - 17 Mayıs 2002). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• Üstüner, M., & Cömert, M. (2008). Eğitim yönetimi teftişi planlaması ve ekonomisi anabilimdalı lisansüstü dersleri ve tezlerine ilişkin bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi. 15 (55), 497-515.
• Winter, P. A., & Morgenthal, J. R. (2002). Principal recruitment in a reform environment: Effects of school achievement and school level on applicant attraction to the job. Educational Administration Quarterly, 38(3), 319-340.
• Yee, D. (1997). Developing educational leaders for the 21st century. http://people.ucalgary.ca/~dlyee/edleadership/edleedle.html 20.12.2014 tarihinde alınmıştır. adresinden
• Yıldırım, A., & Simsek, H. (2005). Nitel araştırma teknikleri. Ankara: Seçkin.
• Yükseköğretim Kurulu [YÖK] (2011). Türkiye yükseköğretim yeterlikler çerçevesi. http://tyyc.yok.gov.tr/ adresinden 14.04.2011 tarihinde alınmıştır.
• Recepoğlu, E., & Kılınç, A. Ç. (2014). Türkiye’de okul yöneticilerinin seçilmesi ve yetiştirilmesi, mevcut sorunlar ve çözüm önerileri. Turkish Studies, 9(2), 1817- 1845.
• Senge, P. (2007). Beşinci disiplin. (14. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi.
• Sezgin, F., Kavgacı, H., & Kılınç, A. Ç. (2011). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi lisansüstü öğrencilerinin öz değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 161-169.
• Shen, J., Cooley, V. E., & Ruhl-Smith, C. (1999). Entering and leaving school administrative positions. International Journal of Leadership in Education, 2(4), 353-367.
• Stillman, L., & Blank, R. K. (2009). Key state education policies on PK-12 education: 2008. Policies_2008.pdf adresinden 20.12.2014 tarihinde alınmıştır.
• Şimşek, H. (2004). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı örnekler ve Türkiye için öneriler. Çağdaş Eğitim Dergisi, 29(307).
• Şişman, M. (2001). Eğitimin yönetimindeki kriz: I. eğitim yönetimi toplantısı açılış konuşması. 31 Ağustos-2 Eylül 2001. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Bölümü, Eskişehir.
• Şişman, M. (2011). Öğretim liderliği (3. Baskı). Ankara: Pegem A.
• Şişman M., & Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu (Ankara, 16 - 17 Mayıs 2002). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• Üstüner, M., & Cömert, M. (2008). Eğitim yönetimi teftişi planlaması ve ekonomisi anabilimdalı lisansüstü dersleri ve tezlerine ilişkin bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi. 15 (55), 497-515.
• Winter, P. A., & Morgenthal, J. R. (2002). Principal recruitment in a reform environment: Effects of school achievement and school level on applicant attraction to the job. Educational Administration Quarterly, 38(3), 319-340.
• Yee, D. (1997). Developing educational leaders for the 21st century. http://people.ucalgary.ca/~dlyee/edleadership/edleedle.html 20.12.2014 tarihinde alınmıştır. adresinden
• Yıldırım, A., & Simsek, H. (2005). Nitel araştırma teknikleri. Ankara: Seçkin.
• Yükseköğretim Kurulu [YÖK] (2011). Türkiye yükseköğretim yeterlikler çerçevesi. http://tyyc.yok.gov.tr/ adresinden 14.04.2011 tarihinde alınmıştır.
• Ek 1: ISLLC Standartları (CCSSO, 2008)
• Standart 1: Bir eğitim lideri bütün paydaşlar tarafından paylaşılan ve desteklenen
• bir öğrenme vizyonunun gelişimini, ifade edilmesini, uygulanmasını ve yönetimini
• kolaylaştırarak her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• İşbirliği içinde paylaşılan bir vizyon ve misyon geliştirip uygular.
• Amaçları tanımlamak, örgütsel etkililiği değerlendirmek ve örgütsel
• öğrenmeyi teşvik etmek amacıyla veri toplayıp onları kullanır.
• Amaçlara ulaşmak için planlar oluşturup uygular.
• Sürekli ve sürdürülebilir gelişmeyi destekler.
• Gelişimi gözlemleyip değerlendirir ve planları yeniler.
• Standart 2: Bir eğitim lideri öğrencilerin öğrenmesine ve çalışanların mesleki
• gelişimine uygun olan bir okul iklimini ve öğretim programını savunup geliştirip
• destekleyerek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• İşbirliği, güven, öğrenme ve yüksek beklentiler iklimini geliştirip destekler (sustain)
• Kapsamlı, dikkatli(özenli) ve tutarlı bir müfredat programı oluşturur.
• Öğrenciler için bireyselleştirilmiş ve motive edici bir öğrenme ortamı oluşturur.
• Öğretimi denetler.
• Öğrenci gelişimini gözlemlemek amacıyla değerlendirme ve hesap verme
• sistemleri geliştirir.
• Çalışanların öğretim ve liderlik kapasitelerini geliştirir.
• Kaliteli öğretim için harcanan zamanı arttırır.
• Öğretim ve öğrenmeyi desteklemek için en etkili ve uygun teknolojilerin
• kullanımını teşvik eder.
• Öğretim programının etkisini gözlemleyip değerlendirir.
• Standart 3: Bir eğitim lideri güvenli, verimli ve etkili bir öğrenme ortamı için
• örgütün, işlemlerin ve kaynakların yönetimini sağlayarak her bir öğrencinin
• başarısını destekler. Davranışlar:
• Yönetimi ve işletim sistemi gözlemleyip değerlendirir.
• İnsan kaynakları ile mali ve teknolojik kaynakları bulur, dağıtır, sıraya koyar ve
• etkili bir şekilde kullanır.
• Öğrencilerin ve çalışanların refahını ve güvenliğini destekleyip korur.
• Dağıtımcı liderliğin kapasitesini geliştirir.
• Öğretmenin ve örgütsel zamanın öğretimin kalitesini ve öğrenci öğrenmesini
• desteklemeye yoğunlaştığından emin olur.
• Standart 4: Bir eğitim lideri çalışanlarla ve topluluk üyeleri ile işbirliği yaparak,
• farklı topluluk ilgi ve ihtiyaçlarına cevap vererek ve toplum kaynaklarını harekete
• geçirerek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• Eğitim çevresine dönük veri ve bilgileri toplayıp analiz eder.
• Toplumun farklı kültürel, sosyal ve entelektüel kaynaklarını anlamaya, takdir
• etmeye ve kullanmaya çalışır.
• Ailelerle ve velilerle olumlu ilişkiler inşa edip sürdürür.
• Toplum paydaşları ile yapıcı ilişkiler inşa edip sürdürür.
• Standart 5: Bir eğitim lideri bütünlük, adalet ve etik bir tavır içinde hareket
• ederek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• Her bir öğrencinin akademik ve sosyal başarısı için bir hesapverebilirlik
• sisteminin oluşmasını sağlar.
• Öz farkındalık, yansıtıcı uygulama, şeffalık ve etik davranış ilkelerini
• modelleyerek gösterir.
• Demokrasi, eşitlik ve farklılık değerlerinin savunuculuğunu yapar.
• Karar vermenin potansiyel ahlaki ve yasal sonuçlarını dikkate alır ve değerlendirir.
• Sosyal adaleti teşvik eder ve öğretimin bütün boyutlarının öğrencilerin
• bireysel ihtiyaçlarından haberdar olduğundan emin olur.
• Standart 6: Bir eğitim lideri politik, sosyal, ekonomik, yasal ve kültürel bağlamı
• anlayıp bu bağlama cevap vererek ve onu etkileyerek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• Çocukları, aileleri ve velileri savunur.
• Öğrenci öğrenmesini etkileyen yerel, bölgesel, eyalet çapında veya ulusal
• kararları etkilemek için harekete geçer.
• İnsan kaynakları ile mali ve teknolojik kaynakları bulur, dağıtır, sıraya koyar ve
• etkili bir şekilde kullanır.
• Öğrencilerin ve çalışanların refahını ve güvenliğini destekleyip korur.
• Dağıtımcı liderliğin kapasitesini geliştirir.
• Öğretmenin ve örgütsel zamanın öğretimin kalitesini ve öğrenci öğrenmesini
• desteklemeye yoğunlaştığından emin olur.
• Standart 4: Bir eğitim lideri çalışanlarla ve topluluk üyeleri ile işbirliği yaparak,
• farklı topluluk ilgi ve ihtiyaçlarına cevap vererek ve toplum kaynaklarını harekete
• geçirerek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• Eğitim çevresine dönük veri ve bilgileri toplayıp analiz eder.
• Toplumun farklı kültürel, sosyal ve entelektüel kaynaklarını anlamaya, takdir
• etmeye ve kullanmaya çalışır.
• Ailelerle ve velilerle olumlu ilişkiler inşa edip sürdürür.
• Toplum paydaşları ile yapıcı ilişkiler inşa edip sürdürür.
• Standart 5: Bir eğitim lideri bütünlük, adalet ve etik bir tavır içinde hareket
• ederek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• Her bir öğrencinin akademik ve sosyal başarısı için bir hesapverebilirlik
• sisteminin oluşmasını sağlar.
• Öz farkındalık, yansıtıcı uygulama, şeffalık ve etik davranış ilkelerini
• modelleyerek gösterir.
• Demokrasi, eşitlik ve farklılık değerlerinin savunuculuğunu yapar.
• Karar vermenin potansiyel ahlaki ve yasal sonuçlarını dikkate alır ve değerlendirir.
• Sosyal adaleti teşvik eder ve öğretimin bütün boyutlarının öğrencilerin
• bireysel ihtiyaçlarından haberdar olduğundan emin olur.
• Standart 6: Bir eğitim lideri politik, sosyal, ekonomik, yasal ve kültürel bağlamı
• anlayıp bu bağlama cevap vererek ve onu etkileyerek her bir öğrencinin başarısını destekler. Davranışlar:
• Çocukları, aileleri ve velileri savunur.
• Öğrenci öğrenmesini etkileyen yerel, bölgesel, eyalet çapında veya ulusal
• kararları etkilemek için harekete geçer.
• Liderlik stratejilerini uygulamak için gelişen eğilimleri ve girişimleri
• değerlendirir, analiz ve tahmin eder.
• Ek EYD Programlarında Kazandırılması Öngörülen Bilgi ve Beceriler
• Bilimsel araştırma yöntem ve tekniklerini kullanarak bir konuyu araştırabilme.
• Sistem kavramını ve bir sistem olarak okulu tanıyabilme.
• Okul kültürü ve okul iklimi kavramlarını tanıma ve analiz edebilme.
• Okula dayalı yönetim modeli hakkında bilgi sahibi olma.
• Okul yönetimi perspektifinden değişim, güdülenme, iletişim vb. etkenleri inceleyebilme.
• Çatışma yönetimi hakkında kuramsal açıdan bilgi sahibi olma.
• Stres yönetimi hakkında kuramsal açıdan bilgi sahibi olma.
• Zaman yönetimi hakkında kuramsal açıdan bilgi sahibi olma.
• Etik yönetim hakkında kuramsal açıdan bilgi sahibi olma.
• Toplantı yönetimi hakkında kuramsal açıdan bilgi sahibi olma.
• Eğitim ve okul yöneticilerinin kavramsal, toplumsal ve teknik becerileri bilgisi.
• Örgüt kuramlarını ve örgüt düşüncesi ile ilgili temel kavramlar bilgisi.
• Yönetim ile ilgili kuramların rolleri ve işlevleri hakkında bilgi sahibi olma.
• Yönetim kuramlarının gelişimi hakkında bilgi sahibi olma.
• Yönetim kuramlarına ilişkin temel terimler ve kavramlar hakkında bilgi sahibi olma.
• Yönetim kuramlarına ilişkin bilgileri kullanarak örgütsel yapıları ve
• uygulamaları açıklayabilme.
• Yönetim kuramlarının temel sayıltı ve felsefeleri hakkında bilgi sahibi olma.
• Klasik kuram, insan ilişkileri kuramı, açık sistem kuramı, Z kuramı ve çağdaş
• kuramlar hakkında bilgi sahibi olma.
• Karar verme, planlama, örgütleme, iletişim, eşgüdümleme, etkileme,
• güdüleme, personel alma, bütçeleme, değerlendirme vb. süreçler hakkında bilgi sahibi olma.
• Yönetsel işleyişin kuramsal açıdan çözümlemesini yapabilme.
• Ekonomik kalkınmaya ve eğitim ekonomisine ilişkin temel terim ve kavramlar bilgisi.
• Eğitimin çeşitli düzeylerinde maliyet ve faydaları belirleyebilme.
• Eğitimin finansmanı konusunda alternatifler tanımlayabilme.
• Eğitimde özel finansman seçenekleri bilgisi.
• Finansmanda yerel seçenekler ile global gelişmeler arasındaki ilişkileri anlayabilme.
• Eğitimde yatırım tercihlerinin gerisindeki planlama kuramları hakkında bilgi sahibi olma.
• Dünyada ve Türkiye’de belli başlı eğitim finansmanı uygulamaları hakkında bilgi sahibi olma.
• Eğitim göstergeleri, eğitim planlaması modelleri, eğitim planlaması ve nüfus kavramları bilgisi.
• Eğitim için kaynakların bulunması, dağıtılması ve sürecin değerlendirilmesinde
• başvurulan yaklaşımlar hakkında bilgi sahibi olma.
• Hayatta karşılaştığı hukuki sorunlar hakkında çözüm yolları bilgisi.
• Eğitim hukuku, eğitim hakkı ve eğitim hakkının yasal dayanakları hakkında bilgi sahibi olma.
• Yetişkin eğitiminde temel kavramlar ve tanımlar bilgisi.
• Küreselleşme ve yetişkin eğitimi hakkına bilgi sahibi olma.
• Dünyada ve Türkiye’de yetişkin eğitiminin tarihsel kökleri ve gelişimi bilgisi.
• Yetişkin öğrenmesinin özellikleri ve uygulamaya ilişkin sonuçları bilgisi.
• Araçsal öğrenme, öz yönelimli öğrenme, deneyimsel öğrenme, dönüştürücü
• öğrenme ve öğretme yöntemleri kavramları hakkında bilgi sahibi olma.
• Yetişkin eğitiminin felsefi temelleri bilgisi.
• Yetişkin eğitiminde programlar ve öncelikler, eğitim gereksinimleri, kaynak ve
• engellerin belirlenmesi konuları hakkında bilgi sahibi olma.
• Türk Eğitim Sisteminin yönetim biçimi bilgisi.
• Türk Eğitim Sisteminin örgüt yapısı bilgisi.
• Eğitimde yönetim kuramları bilgisi.
• Eğitimde yönetim ilkeleri bilgisi.