Bu çalışmada çalışanların dışlanma davranışına maruz kalmalarının işten ayrılma niyetleri üzerine bir etkisi olup olmadığı ve dışlanmanın demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmıştır. Araştırmada beyaz yakalı kadın çalışanların dışlanma durumuna maruz kalmalarını ölçmek amacıyla Ferris’ in “The Development and Validation of the Ostracism Scale” makalesinde geliştirmiş olduğu ölçeğinden yararlanılmıştır. Çalışanların işten ayrılma niyetlerini ölçmek için ise Wayne, Shore ve Linden (1997) geliştirdiği işten ayrılma niyeti ölçeği kullanılmıştır.
Araştırmada dışlanmanın işten ayrılma niyeti ile ilişkisinin belirlenmesi için korelasyon analizi yapılmış ve anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Dışlanmanın işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinin belirlenmesi amacıyla regresyon analizi yapılmış ve pozitif yönde anlamlı etkisi olduğu saptanmıştır. Demografik değişkenler açısından bakıldığında ise beyaz yakalı kadın çalışanların dışlanma durumuna maruz kalmalarının yalnızca kıdem duruma göre bir farklılık gösterdiği saptanmıştır. İşten ayrılma niyetinin de yine sadece demografik değişkenlerden kıdem değişkenine göre farklılık gösterdiği ortaya konmuştur.
Adaman, F., ve Keyder Ç. (2006). Türkiye’de Büyük Kentlerin Gecekondu ve Çöküntü Mahallelerinde Yaşanan Yoksulluk ve Sosyal Dışlanma, Avrupa Komisyonu, Sosyal Dışlanma ile Mücadelede Mahalli Topluluk Eylem Programı 2002-2006 Raporu.
Banki, S. (2012). How Much or How Many? Partial Ostracism and its Consequences. Doctoral Dissertation. Rotman School of Management, University of Toronto, Toronto, ON.
Cesur, A. (1998). İşgörenlerin Çalışma Hayatına İlişkin Sorunlarının İş Tatmini Yönünden İncelenmesi. Yüksek lisans tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Cotton, J.L. ve Tuttle, J.M. (1986). Employee Turnover: A Meta-Analysis and Review with Implications for Research, The Academy of Management Review, 11(1): 55-70.
Estévez, A. M. ve J. Serlin (2013). Organizatinal Ostracism as Political Game. Diversity, Diversity Management and Identity in Organizations Convenors. Montreal, July, ss. 1-26.
Ferris D. L., Brown D. J., Berry J. W. ve Lian H. (2008). The Development and Validation of the Workplace Ostrasicm Scale. The Journal of Applied Psychology, 93(6), 1348-1366.
Foster, P. J. (2012). Leader- Member- Exchange and The Workplace Bully. Doctoral Dissertation, Kansas State University.
Fox, S. ve L. E. Stallworth (2005). Racial/Ethnic Bullying: Exploring Links Between Bullying and Racism in The US Workplace. Journal of Vocational Behavior. Vol. 66, ss. 438-456.
Haq, I. U. (2014). Workplace Ostracism and Job Outcomes: Moderating Effects of Psychological Capital. In Human Capital Without Borders: Knowledge and Learning for Quality of Life: Proceedings of The Management, Knowledge and
Learning International Conference. Örebro, Sweden: ToKnowPress.
Kanten, P., Kanten, S. (2016). Davranışın Aydınlık ve Karanlık Yüzü. Nobel Yayın, İstanbul. ss.1-1.
Koşar, A. (2014). Örgüt Kültürü ve İşyerinde Dışlanma Arasındaki İlişkinin Mersin Üniversitesi’nde Çalışanlar Üzerinde İncelenmesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Luthans, F., Avolio, B. J., Avey, J. B., & Norman, S. M. (2007). Positive psychological capital: Measurement and relationship with performance and satisfaction. Personnel Psychology. 60, 541-572.
Ng, T. W. H. (2017). Can Idiosyncratic Deals Promote Perceptions of Competitive Climate, Felt Ostracism, and Turnover? Journal of Vocational Behaivor, 99, 118-131.
Reçica, L. (2017). Örgüte Güven, İş Tatmini Ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkiyi İncelemeye Yönelik Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstisüsü, İstanbul.
Renn R., Allen D. ve Huning, T. (2013). The Relationship of Social Exclusion at Work With Self-Defeating Behavior and Turnover. The Journal Social Psychology, 153(2), 229–249.
Robinson, S. L., O’Reilly J. ve W. Wang (2013). Invisible at Work: An Integrated Model of Workplace Ostracism. Journal of Management. Vol.39, No.1 January 2013, ss. 203-231.
Soybalı, H. H., & Pelit, O. (2018). Örgütsel Dışlanmanın İşten Ayrılma Niyetine Etkisi: Afyonkarahisar’daki Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Bir Araştırma. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), 225-249.
Şimşek, M., Akgemci, T. ve Çelik, A. (2011). Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış, Ankara: Gazi Kitabevi.
Tett, R.P. ve Meyer, J.P. (1993). Job satisfaction, organizational commitment, turnover intention and turnover: Path analyses based on meta-analytic findings. Personnel Psychology.
Varol, F. (2010). Örgütsel Bağlılık ve İş Tatminin İşten Ayrılma Niyetine Olan Etkisi: Konya İli İlaç Sektörü Çalışanları Üzerine Bir Uygulama, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya. s.59-60.
Williams, K. D. (2007). Ostracism. Annual Review Psychology. Vol. 58, ss. 425-452.
Wu, C. H., Liu, J., Kwan, H. K., & Lee, C. (2016). Why and When Workplace Ostracism İnhibits Organizational Citizenship Behaviors: An Organizational İdentification Perspective. Journal of Applied Psychology, 101(3), 362-378.
Wu, L. Z., Yim, F. H. K., Kwan, H. K., Zhang, X. (2012). Coping With Workplace Ostracism: The Roles of Ingratiation and Political Skill in Employee Psychological Distress. Journal of Management Studies, 49(1), 178-199.
Yang, J. (2012). Workplace Ostracism and Performance Related Outcomes: A Process Model Incorporating Social Influence and Social Identity Theories.
Post Graduate Dissertation, State Universtiy of New York, USA.
Yenihan, B., Mert, Ö. N. E. R., & ÇİFTYILDIZ, K. (2014). İş stresi ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişki: Otomotiv işletmesinde bir araştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 5(1), 38-49.
Zhao, H., Peng, Z., Sheard, G. (2013). Workplace Ostracism and Hospitality Employees’ Counterproductive Work Behaviors: The Joint Moderating Effects of Proactive Personality and Political Skill. International Journal of Hospitality Management, 33, 219-227.
Year 2021,
Volume: 11 Issue: 4, 2098 - 2109, 31.12.2021
Adaman, F., ve Keyder Ç. (2006). Türkiye’de Büyük Kentlerin Gecekondu ve Çöküntü Mahallelerinde Yaşanan Yoksulluk ve Sosyal Dışlanma, Avrupa Komisyonu, Sosyal Dışlanma ile Mücadelede Mahalli Topluluk Eylem Programı 2002-2006 Raporu.
Banki, S. (2012). How Much or How Many? Partial Ostracism and its Consequences. Doctoral Dissertation. Rotman School of Management, University of Toronto, Toronto, ON.
Cesur, A. (1998). İşgörenlerin Çalışma Hayatına İlişkin Sorunlarının İş Tatmini Yönünden İncelenmesi. Yüksek lisans tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Cotton, J.L. ve Tuttle, J.M. (1986). Employee Turnover: A Meta-Analysis and Review with Implications for Research, The Academy of Management Review, 11(1): 55-70.
Estévez, A. M. ve J. Serlin (2013). Organizatinal Ostracism as Political Game. Diversity, Diversity Management and Identity in Organizations Convenors. Montreal, July, ss. 1-26.
Ferris D. L., Brown D. J., Berry J. W. ve Lian H. (2008). The Development and Validation of the Workplace Ostrasicm Scale. The Journal of Applied Psychology, 93(6), 1348-1366.
Foster, P. J. (2012). Leader- Member- Exchange and The Workplace Bully. Doctoral Dissertation, Kansas State University.
Fox, S. ve L. E. Stallworth (2005). Racial/Ethnic Bullying: Exploring Links Between Bullying and Racism in The US Workplace. Journal of Vocational Behavior. Vol. 66, ss. 438-456.
Haq, I. U. (2014). Workplace Ostracism and Job Outcomes: Moderating Effects of Psychological Capital. In Human Capital Without Borders: Knowledge and Learning for Quality of Life: Proceedings of The Management, Knowledge and
Learning International Conference. Örebro, Sweden: ToKnowPress.
Kanten, P., Kanten, S. (2016). Davranışın Aydınlık ve Karanlık Yüzü. Nobel Yayın, İstanbul. ss.1-1.
Koşar, A. (2014). Örgüt Kültürü ve İşyerinde Dışlanma Arasındaki İlişkinin Mersin Üniversitesi’nde Çalışanlar Üzerinde İncelenmesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Luthans, F., Avolio, B. J., Avey, J. B., & Norman, S. M. (2007). Positive psychological capital: Measurement and relationship with performance and satisfaction. Personnel Psychology. 60, 541-572.
Ng, T. W. H. (2017). Can Idiosyncratic Deals Promote Perceptions of Competitive Climate, Felt Ostracism, and Turnover? Journal of Vocational Behaivor, 99, 118-131.
Reçica, L. (2017). Örgüte Güven, İş Tatmini Ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkiyi İncelemeye Yönelik Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstisüsü, İstanbul.
Renn R., Allen D. ve Huning, T. (2013). The Relationship of Social Exclusion at Work With Self-Defeating Behavior and Turnover. The Journal Social Psychology, 153(2), 229–249.
Robinson, S. L., O’Reilly J. ve W. Wang (2013). Invisible at Work: An Integrated Model of Workplace Ostracism. Journal of Management. Vol.39, No.1 January 2013, ss. 203-231.
Soybalı, H. H., & Pelit, O. (2018). Örgütsel Dışlanmanın İşten Ayrılma Niyetine Etkisi: Afyonkarahisar’daki Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Bir Araştırma. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), 225-249.
Şimşek, M., Akgemci, T. ve Çelik, A. (2011). Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış, Ankara: Gazi Kitabevi.
Tett, R.P. ve Meyer, J.P. (1993). Job satisfaction, organizational commitment, turnover intention and turnover: Path analyses based on meta-analytic findings. Personnel Psychology.
Varol, F. (2010). Örgütsel Bağlılık ve İş Tatminin İşten Ayrılma Niyetine Olan Etkisi: Konya İli İlaç Sektörü Çalışanları Üzerine Bir Uygulama, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya. s.59-60.
Williams, K. D. (2007). Ostracism. Annual Review Psychology. Vol. 58, ss. 425-452.
Wu, C. H., Liu, J., Kwan, H. K., & Lee, C. (2016). Why and When Workplace Ostracism İnhibits Organizational Citizenship Behaviors: An Organizational İdentification Perspective. Journal of Applied Psychology, 101(3), 362-378.
Wu, L. Z., Yim, F. H. K., Kwan, H. K., Zhang, X. (2012). Coping With Workplace Ostracism: The Roles of Ingratiation and Political Skill in Employee Psychological Distress. Journal of Management Studies, 49(1), 178-199.
Yang, J. (2012). Workplace Ostracism and Performance Related Outcomes: A Process Model Incorporating Social Influence and Social Identity Theories.
Post Graduate Dissertation, State Universtiy of New York, USA.
Yenihan, B., Mert, Ö. N. E. R., & ÇİFTYILDIZ, K. (2014). İş stresi ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişki: Otomotiv işletmesinde bir araştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 5(1), 38-49.
Zhao, H., Peng, Z., Sheard, G. (2013). Workplace Ostracism and Hospitality Employees’ Counterproductive Work Behaviors: The Joint Moderating Effects of Proactive Personality and Political Skill. International Journal of Hospitality Management, 33, 219-227.
Atalay, E., Gündoğmuş, E., & Yener Aydın, B. (2021). ÖRGÜTLERDE BEYAZ YAKALI KADIN ÇALIŞANLARIN MARUZ KALDIĞI DIŞLANMANIN İŞTEN AYRILMA NİYETİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİ. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 11(4), 2098-2109. https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.970865