Türkiye ve Japonya, modernleşme sürecine 19. yüzyılda, yakın zamanlarda girmiş ve bu anlamda birbirine benzer deneyimler iki ülkedir. Batı dışı modernleşmenin ilk örneklerinden olmaları, devlet eliyle yukarıdan aşağı yürütülen hareketler olmaları söz konusu süreçleri birbirine benzeştirmiştir. İki ülke de Batı emperyalizminin tehditlerinden uzak durabilmek, devleti ayakta tutabilmek için böyle bir harekete girişmişler ve ulus-devlet kurma süreciyle modernleşmeyi eş zamanlı gerçekleştirmeye çalışmışlardır. Ancak uzak coğrafyalarda, başka başka tarihsel ve kültürel geçmişe sahip bu iki ülkenin modernleşirken yaşadıkları deneyimlerin çok temel farklılıkları olmasına yol açmıştır. Her şeyden önce Japonya’nın bir ada devleti olması, kültürel ve etnik olarak daha homojen bir toplum yapısına sahip olması, Türkiye’ye göre Batı’nın ve dolayısıyla onun emperyalist yayılım mesafesinden daha uzak olması modernleşme sürecini kolaylaştıran etkenler olmuştur. Türkiye ise Osmanlı İmparatorluğu’nun son yüzyılında başlattığı modernleşme hareketinde, çok uluslu, çok dinli ve çok dilli bir imparatorluk ve üstelik kapitalist Batı’nın en yakınındaki ülke olarak bu süreci çok daha zorlu şartlar altında yaşamış, Japonya’dan farklı olarak ulus-devleti kurmanın yanı sıra bir de sekülerleşme sürecini yürütmüştür. Bu çalışmada, işte iki ülkenin modernleşme sürecinde yaşadıkları deneyimde örtüşen ve ayrılan hususlar, bunların nedenleri irdelenmeye çalışılmıştır.
Türkiye and Japan entered the modernization process recently, in the 19th century, and they have similar experiences in this sense. The fact that they are among the first examples of non-Western modernization and that their movements of modernization carried out from top to bottom by the state makes these processes similar to each other. Both countries embarked on such a movement in order to stay away from the threats of Western imperialism and to keep the state alive, and they tried to achieve modernization simultaneously with the process of establishing a nation-state. However, the modernization experiences of these two countries, located in distant geographies and with different historical and cultural backgrounds, have resulted in fundamental differences. First of all, the fact that Japan is an island state, has a more culturally and ethnically homogeneous social structure, and is further away from the West and therefore from its imperialist expansion compared to Türkiye, were the factors that facilitated the modernization process. Turkey, on the other hand, experienced this process under much more difficult conditions in the modernization movement initiated in the last century of the Ottoman Empire, as a multi-national, multi-religious and multi-lingual empire and, moreover, as the country closest to the capitalist West, and unlike Japan, it had to establish a nation-state. In addition, it also carried out a secularization process.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Intellectual History of Politics |
Journal Section | International Relations |
Authors | |
Early Pub Date | December 16, 2024 |
Publication Date | |
Submission Date | July 17, 2024 |
Acceptance Date | August 8, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 14 Issue: Türkiye-Japonya İlişkileri 100. Yıl Özel Sayısı |