The Transformation of Deterrence Strategy in the Context of National Security: A Periodic Analysis

Year 2023, Volume: 5 Issue: 2, 172 - 193, 31.12.2023

Hasan Gül

Abstract

Deterrence strategy is one of the prominent concepts of the Cold War period. During the Cold War, the deterrence strategy became a balancing factor with the policies implemented in the context of national security. It is seen that the deterrence strategy has been examined over two periods, namely the Cold War period and the aftermath of the Cold War. During the Cold War, it is thought that the United States of America and the Union of Soviet Socialist Republics benefited greatly from the deterrence strategy in protecting their national security. In addition to the contribution of the deterrence strategy to the leading countries of the bipolar world in ensuring their national security, it also had a positive impact on the sustainability of international security. On the other hand, the changes and transformations experienced in the traditional security perception after the Cold War affected the function and applicability of the deterrence strategy. These changes and transformations have emerged as a result of the emergence of newly developing problem areas apart from traditional security concerns. After the Cold War period, while deterrence was a foreign policy strategy shaped within the framework of balance and rational policies in interstate relations, it has become a tool that has been used by non-state actors and parties. This situation, which has been encountered over time, has become an element of threat to national security as well as international security. Therefore, although the deterrence strategy played a positive role in ensuring the national security of the parties of the bipolar world during the Cold War, this situation has become controversial today. In this direction, the study aims to discuss the transformation process in the deterrence strategy in the context of national security by examining the Cold War period and after and reach a conclusion.

Keywords

National Security, Deterrence, Deterrence Strategy, Cold War, Nuclear Weapons

ULUSAL GÜVENLİK BAĞLAMINDA CAYDIRICLIK STRATEJİSİNİN DÖNÜŞÜMÜ: DÖNEMSEL BİR ANALİZ

Abstract

Caydırıcılık stratejisi Soğuk Savaş döneminin öne çıkan kavramları arasında yer almaktadır. Soğuk Savaş döneminde, caydırıcılık stratejisi ulusal güvenlik bağlamında uygulanan politikalar ile bir denge unsuru olmuştur. Temel olarak caydırıcılık stratejisinin Soğuk Savaş dönemi ve sonrası olmak üzere iki dönem üzerinden incelendiği görülmektedir. Soğuk Savaş döneminde, Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin ulusal güvenliklerinin korunabilmesinde caydırıcılık stratejisinden oldukça faydalandıkları düşünülmektedir. Caydırıcılık stratejisinin iki kutuplu dünyanın lider ülkelerinin kendi ulusal güvenliklerini sağlamasındaki katkısının yanı sıra uluslararası güvenliğin sürdürülebilmesinde de olumlu yönde etkisi olmuştur. Öte yandan, Soğuk Savaş sonrası geleneksel güvenlik algısında yaşanan değişim ve dönüşümler caydırıcılık stratejisinin işlevini ve uygulanabilirliğini etkilemiştir. Bu değişim ve dönüşümler, geleneksel güvenlik kaygılarının dışında yeni gelişen sorun alanlarının oluşması neticesinde ortaya çıkmıştır. Soğuk Savaş dönemi sonrasında caydırıcılık, devletlerarası ilişkilerde denge ve akılcı politikalar çerçevesinde şekillenen bir dış politika stratejisiyken, devlet dışı aktör ve taraflarca da kullanılmaya başlanan bir araç haline gelmiştir. Zaman içerisinde karşılaşılan bu durum, ulusal güvenlikle birlikte uluslararası güvenlik için de bir tehdit unsuru haline dönüşmüştür. Dolayısıyla, caydırıcılık stratejisi Soğuk Savaş döneminde iki kutuplu dünyanın taraflarının ulusal güvenliklerini sağlarken olumlu bir rol üstlenmiş olsa da günümüzde bu durum tartışmalı bir hale gelmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, ulusal güvenlik bağlamında caydırıcılık stratejisindeki dönüşüm sürecini, Soğuk Savaş dönemi ve sonrasında inceleyerek bir sonuca varmaktır.

Keywords

Ulusal Güvenlik, Caydırıcılık, Caydırıcılık Stratejisi, Soğuk Savaş, Nükleer Silahlar

References

• Arie, K. (2016). Complex deterrence theory and the post-cold war security environment. NIDS Journal of Defense and Security, 17, 21-39.
• Baldwin, D. A. (1997). The concept of security. Review of International Studies, 23(1), 5-26.
• Baylis, J. (2008). Uluslararası ilişkilerde güvenlik kavramı. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 5(18), 69-85.
• Birdişli, F. (2011). Ulusal güvenlik kavramının tarihsel ve düşünsel temelleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(31), 149-169.
• Brauch, H. G. (2008). Güvenliğin yeniden kavramsallaştırılması: Barış, güvenlik, kalkınma ve çevre kavramsal dörtlüsü. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 5(18), 1-47.
• Brodie, B. (1959). The anatomy of deterrence. World Politics, 11(2), 173-191.
• Buzan, B. (1991). People, states and fear: An agenda for international security studies in the post-cold war era. New York: Harvester Wheatsheaf.
• Buzan, B. ve Hansen, L. (2009). The evolution of international security studies. England: Cambridge University Press.
• Cizre, Ü. (2006). Egemen ideoloji ve TSK: Kavramsal ve ilişkisel bir analiz. A. İnsel ve A. Bayramoğlu (Eds.), Bir zümre, bir parti Türkiye’de ordu. İstanbul: Birikim Yayınları.
• Denek, S. (2019). Changing role of private military contractors after the cold war. Novus Orbis: Siyaset Bilimi ve Uluslarası İlişkiler Dergisi, 1(1), 51-61.
• Djumala, D., Bainus, A., Setiabudi, R. W. ve Djuyandi, Y. (2023). Constructing the nuclear thread: The relevance of deterrence theory in the Russia-Ukraine conflict. Journal of Namibian Studies, 33(52), 192-205.
• Driver, D. (2019). Deterrence in eastern Europe in theory and practice. Connections: The Quarterly Journal, 19 (1-2), 11-25.
• Foerster, S. (2012). Strategies of deterrence. S. Jasper (Ed.), Conflict and cooperation in the global commons: A comprehensive approach for international security. Washington: Georgetown University Press.
• Gray, C. S. (2003). Maintaining effective deterrence. Carlisle, PA: Strategic Studies Institute.
• Gündoğdu, E. (2016). Uluslararası ilişkilerde caydırma teorisi. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 4(2), 1-22.
• Jervis, R. (1979). Deterrence theory revisited. World Politics, 31(2), 289-324.
• Kılıçdaroğlu, K. ve Demir, E. (2023). Kuruluşundan bugüne Kuzey Kore’nin dış politikasında değişim: Tarihsel bir inceleme. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 18(2), 479 – 499.
• Kibaroğlu, M. (2002). 11 Eylül ardından strateji, tehdit ve caydırıcılık. Erişim: http://www.mustafakibaroglu.com/sitebuildercontent/sitebuilderfiles/Kibaroglu11EylulArdndanStratejiTehditCaydiricilik22dec01.pdf
• Knopf, J. W. (2010). The fourth wave in deterrence research. Contemporary Security Policy, 31(1), 1-33.
• Koçer, G. (2005). Soğuk savaş sonrasında uluslararası güvenlik ortamı ve Türkiye’nin ulusal güvenliği. Stratejik Araştırmalar Dergisi, 3(5), 287-304.
• Lebow, R. N. ve Stein, J. G. (1987). Beyond deterrence. Journal of Social Issues, 43(4), 5-71.
• Long, A. (2008). Deterrence from cold war to long war: Lessons from six decades of RAND research. California: Rand Corporation.
• Lowther, A. (2010). Framing deterrence in the twenty-first century: conference summary. A. C. Cain (Ed.), Deterrence in the twenty-first century: Proceedings. London: The Royal United Services Institute Conference, 1-15.
• Maddaloni, J. P. (2017). Add deterrence to the strategy against ISIS. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, National Defense University, USA.
• Mazarr, M. J. (2018). Understanding deterrence. Santa Monica: RAND Corporation.
• Mehmetçik, H. (2015). 21. yüzyıl için caydırıcılık: Teori ve pratikte neler değişti?. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 11(22), 31-60.
• Morgan, P. M. (1977). Deterrence: A conceptual analysis. Michigan: Sage Publications.
• Morgan, P. M. (2003). Deterrence Now. Cambridge: Cambridge University Press.
• Morgan, P. M. (2012). The state of deterrence in international politics today. Contemporary Security Policy, 33(1), 85-107.
• Porro, B. R. (2017). The world from Al-Qaeda’s perspective: Deciphering ıts geostrategy, deterrence strategy, and efforts to build the caliphate. Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Johns Hopkins University, USA.
• Putton, P. P., Meijnders, M. ve Rood, J. (2015). Deterrence as a security concept against non-traditional threats. Netherlands Institute of International Relations, In-depth study Clingendael Monitor.
• Rajmil, D. (2015). The middle east; Deterrence and nuclear deterrence. Journal of the Spanish Institute for Strategic Studies, 6, 394-414.
• Revilla, C. C. (1999). Origins and age of deterrence: Comparative research on old world and new world systems. Cross-Cultural Research, 33(3), 239-264.
• Sancak, K. (2013). Güvenlik kavramı etrafındaki tartışmalar ve uluslararası güvenliğin dönüşümü. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 123-134.
• Schelling, T. C. (1966). Arms and influence. New Heaven: Yale University Press.
• Sheehan, M. (2005). International security: An analytical survey. USA: Lynne Rienner.
• Snyder, G. H. (1961). Deterrence and defense: Toward a theory of national security. USA: Princeton University Press.
• Tagarev, T. (2019). Theory and current practice of deterrence in international security. Connections: The Quarterly Journal, 19(1-2), 5-11.
• Yamamoto, A. (2019). Unpacking the ontological foundation of North Korea’s ambivalent foreign policy: Brinkmanship as rationality. Asian Politics and Policy, 11(3), 356-379.
• Valdes, J. A. T. (1982). A typology of national security policies. The Yale Journal of World Public Order, 9(10), 10-39.
• Zagare, F. C. (1987). The dynamics of deterrence. USA: Chicago University of Press.