Bu makale Şemseddin Sami’nin Taaşşuk-ı Talât ve Fitnat adlı romanını trajik
olay örgüsü açısından incelemektedir. Bir trajedide trajik etkiyi sağlayan en önemli
öge olay örgüsüdür ve yazar trajik etkiyi olayları belli bir düzende sıralayarak elde
eder. Ondokuzuncu yüzyıl Osmanlı-Türk romanlarını yapı açısından incelediğimizde bu eserlerin bir bölümünde trajik olay örgüsünün kullanıldığını görürüz. Bu açıdan bakıldığında Taaşşuk-ı Talât ve Fitnat’ın ayrıcalıklı bir konumu vardır. Bu eser
trajik olay örgüsünün bütün özelliklerini ihtiva ettiği için Osmanlı-Türk romanları
için bir prototip olarak görülebilir. Trajedi bir amaç uğruna başkaldıran veya hatalı
bir tercih yapan karakterlerin anlatısıdır. Kahraman bir karar verir ve bu kararın sonuçlarıyla adım adım yüzleşir. Yani trajik öykü bir çatışma üzerine kuruludur; öykü
geliştikçe bu çatışma bir çözüme kavuşur. Bu çözüm, ya ölümlere yol açar ya da
kişiler bir facianın eşiğinden son anda döner. Taaşşuk-ı Talât ve Fitnat görücü usulü
evliliğe karşı aşk evliliğini savunur; geçmişte yapılan bir hatanın ağır sonuçlarını gözler önüne serer ve bu çatışmaları birbirine zıt iki sonla çözümler. İlkinde kahramanlar
ölümün eşiğinden dönerken diğerinde ölürler. Böylelikle roman trajik olay örgüsünün karşıt yönlerini bünyesinde toplamış olur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | October 16, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |