Bu makalede, vakanüvis ve devlet adamı Ahmed Vâsıf Efendi’nin (ö. 1806)
18. yüzyılın sonlarında Osmanlı İmparatorluğu’nda tanık olduğu değişime dair bazı
eserlerinde ileri sürdüğü görüşleri, yazarın tarih anlayışı ve felsefi fikirleri ışığında
incelenmektedir. Vâsıf’ın argümanlarının gayet akli ve de basit kadercilikten uzak
olmasının yanında, imparatorluğun bu fırtınalı döneminde ortaya çıkan tarihî ve
ahlakî meselelere de matuf olduğu ileri sürülmektedir. Ahmed Vâsıf Efendi salt
Osmanlı’nın askerî başarısızlıklarını ve ıslahat ihtiyacını ön plana çıkarmamış, aynı
zamanda yaşadığı evreni, vak’alar arasındaki nedenselliği ve tarihsel değişimi, yine
kendisinin geliştirdiği kuramlarla geniş bir çerçevede açıklamaya çalışmıştır. Aynı
zamanda bir saray görevlisi olan Ahmed Vâsıf Efendi, kendi hamisi olan sultanların ve
Osmanlı devlet adamlarının söz konusu dönemde oluşan şartları nasıl algıladıklarına
dair bize önemli bilgiler vermektedir.
This article examines the historical and philosophical outlook of the chronicler and statesman Ahmed Vâsıf Efendi (d. 1806) on the changes of his own time, the
late 18th century, through a study of some of his written work. I argue that Vâsıf’s
views are complex, reasoned, and address moral and historical problems raised by the
empire’s unsettled state; the historian not only made Ottoman military collapse and
reform his key concerns but outlined a more general framework for understanding
the universe, causation, and historical change. As a court official, meanwhile, Vâsıf
sheds light on how his patrons – sultans and statesmen both – came to digest their
new circumstances.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 15, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 44 Issue: 44 |