Global climate change from the perspective of ethics is defined by many scholars as the biggest problem of distributive justice encountering the world. Governments construe the notion of justice in terms of their political positions or national interests in the climate negotiations. Because the burden sharing agreed in the Kyoto Protocol is unsatisfactory for almost every country in terms of justice, it seems that just distribution of costs and benefits of climate change is one of the most important matters of discussion in the post-Kyoto climate negotiations. This study aims to analyze climate change as a problem of distributive justice. The analysis focus on three dimensions of distributive justice; the recipients of distribution (developed countries, developing countries, present generations, future generations, companies, individuals etc.), the item of distribution (atmosphere, emission rights, trust of future generations to the present generation, costs of mitigation or adaptation), and the process of distribution (fair decision making processes in global climate change regime etc.).The study concludes that it is extremely difficult to reach an agreement based on principles of distributive justice in the post-Kyoto climate negotiations because application of different justice principles leads to different outcomes for the Parties.
Etik açıdan küresel iklim değişikliği, birçok bilim insanı tarafından dünyanın karşı karşıya olduğu en büyük dağıtıcı adalet (tevzi-i adalet) sorunu olarak tanımlanmaktadır. Devletler, iklim müzakerelerinde “adalet” kavramını kendi siyasal konumlarına veya ulusal çıkarlarına göre yorumlamaktadır. Kyoto Protokolü ile ulaşılan yük dağılımı adalet açısından neredeyse hiçbir ülkeyi tatmin etmediği için iklim değişikliğinin fayda ve maliyetlerinin adil dağılımı, Kyoto sonrası iklim müzakerelerinin en önemli tartışma konularından birini oluşturmaktadır. Bu çalışmada küresel iklim değişikliğinin dağıtıcı adalet sorunu olarak analiz edilmesi amaçlanmaktadır. Bu analiz, dağıtıcı adaletin üç boyutu üzerinde durmaktadır: Aralarında dağıtım yapılanlar (gelişmiş ülkeler, gelişmekte olan ülkeler, bugünkü nesiller, gelecek nesiller, bireyler, şirketler vs.), dağıtılanlar (atmosfer, emisyon hakları, gelecek nesillerin bugünkü nesillere emaneti, emisyon azaltım veya adaptasyon maliyeti vs.) ve dağıtım süreci (küresel iklim değişikliği rejiminde adil karar alma süreçleri vs.). Çalışmada Kyoto sonrası iklim müzakerelerinde dağıtıcı adalet ilkelerine dayalı bir anlaşmaya ulaşmanın son derece zor olduğu sonucuna varılmıştır. Zira farklı adalet ilkelerinin uygulanması taraflar için farklı sonuçlar doğurmaktadır.
İklim Değişikliği Dağıtıcı Adalet İklim Adaleti İklim Adaletsizliği Yük Paylaşımı. Climate Change and Distributive Justice
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2013 |
Submission Date | November 2, 2014 |
Published in Issue | Year 2013 Volume: 8 Issue: 2 |