Research Article
BibTex RIS Cite

A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması

Year 2017, Volume: 18 Issue: 2, 21 - 41, 29.12.2017
https://doi.org/10.17494/ogusbd.371372

Abstract

Bu çalışma, A ve B kişilik tiplerinin boş zaman davranışlarının kı-yaslanmasını amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında A ve B kişilik tiplerinin hangi güdülerle boş zaman aktivitelerine yöneldiği ve hangi boş zaman aktivitelerini tercih ettiği araştırılmıştır. Araştır-maya konu olan veriler, 11 Mayıs-15 Haziran 2015 tarihleri arasında Eskişehir ilinin Odunpazarı ve Tepebaşı ilçelerinde yer alan boş zaman hizmeti sunan mekânlardan anket tekniği ile elde edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda A ve B kişilik tiplerini boş zaman aktivelerine katılmaya güdüleyen altı faktör; sosyalleşme, kişisel gelişim ve başarma, rekabet, yenilenme ve rahatlama, kaçış ve keşfetme olarak belirlenmiştir. Rekabet faktörünün kişilik tipine göre farklılaştığı, ayrıca A ve B kişilik tiplerinin katılmayı tercih ettiği boş zaman aktivitelerinin farklı olduğu ortaya çıkarılmıştır. Çalışmanın sonuçlarının; boş zaman endüstrisinde faaliyet gösteren işletmelere; pazarlama karması oluşturmada, ürettikleri mal ve hizmetlerin planlanmasında ve tanıtılmasında yol gösterici olması beklenmektedir.

References

  • Aktaş, A. M. (2001). Bir Kamu Kuruluşunun Üst Düzey Yöneticilerinin İş Stresi ve Kişilik Özellikleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 25-43.
  • Alpar, R. (2014). Uygulamalı İstatistik ve Geçerlik-Güvenilirlik. (3. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2007). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
  • Arai, Y. ve Hisamichi, S. (1998). Self-Reported Exercise Frequency and Personality: A Population-Based Study in Japan. Perceptual and Motor Skills, 87(3f), 1371-1375.
  • Barnett, L. A. (2006). Accounting for Leisure Preferences from within: The Relative Contributions of Gender, Race or Ethnicity, Personality, Affective Style, and Motivational Orientation. Journal of Leisure Research, 38(4), 445.
  • Baud-Bovy, M. ve Lawson, F. (1998). Tourism and Recreation: Handbook of Planning and Design. Architectural Press.
  • Becker, M. A. ve Byrne, D. (1984). Type A Behavior and Daily Activities of Young Married Couples. Journal of Applied Social Psychology, 14(1), 82-88.
  • Burger, J. M. (2006). Kişilik-Psikoloji Biliminin İnsan Doğasına Dair Söyledikleri. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • Burke, R. J. ve Deszca, E. (1984). What Makes Sammy Run—So Fast and Aggressively? Beliefs and Fears Underlying Type A Behaviour. Journal of Organizational Behavior, 5(3), 219-227.
  • Çemrek, F., Baykuş, H. ve Özaydın, Ö. (2014). Sosyal Medya Kullanım ve Davranışlarının Kullanımlar ve Doyumlar Yaklaşımı Bağlamında İncelenmesi: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Örneği. Alphanumeric Journal, 2(2), 61-76.
  • Dillard, J. E. ve Bates, D. L. (2011). Leisure Motivation Revisited: Why People Recreate. Managing Leisure, 16(4), 253-268.
  • Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2011). Sosyal Bilimlerde SPSS’le Veri Analizi. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Eysenck, H. J. ve Wilson, G. D. (1995). Kişiliğinizi Tanıyın. İstanbul: Remzi Kitapevi.
  • Friedman, M. ve Rosenman, R. H. (1974). Type A Behavior and Your Heart. NY: Fawcett Books.
  • George, D. ve Mallery, M. (2003). Using SPSS for Windows Step by Step: A Simple Guide and Reference. Boston, MA: Allyn And Bacon.
  • Harden, D. M. (2008). The Five Factor Model of Personality and Leisure Experience (Basılmamış Doktora Tezi). California: California State University.
  • İnanç, B. Y. ve Yerlikaya, E. (2010). Kişilik Kuramları. Ankara: Pegem Akademi.
  • Iso-Ahola, S. E. ve Weissinger, E. (1985). Relationship Between Type A Coronaryprone Behavior and Leisure Patterns. In NRPA Leisure Reassure Symposium, USA: Dallas.
  • Jenkins, C. D. (1975). The Coronary-Prone Personality. İçinde W. D. Gentry and R. E. Williams (Editör), Psychological Aspects of Myocardial Infarction and Coronary Care (5-23). St. Louis: C. V. Mosby Co.
  • Jopp, D. S. ve Hertzog, C. (2010). Assessing Adult Leisure Activities: An Extension of a Self-Report Activity Questionnaire. Psychological Assessment, 22(1), 108-120.
  • Kalaycı, Ş. (2014). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikler. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
  • Karaküçük, S. ve Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve Kent (li) leşme. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Koç, E. (2007). Tüketici Davranışı ve Pazarlama Stratejileri: Global ve Yerel Yaklaşım. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Kozak, M. (2014). Bilimsel Araştırma: Tasarım, Yazım ve Yayım Teknikleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Kovacs, A. (2007). The Leisure Personality: Relationships Between Personality, Leisure Satisfaction, and Life Satisfaction, School of Health, Physical Education and Recreation. (Basılmamış Doktora Tezi). Indiana: Indiana University.
  • Larsen, R. J., Diener, E. D. ve Emmons, R. A. (1985). An Evaluation of Subjective Well-Being Measures. Social Indicators Research, 17(1), 1-17.
  • Mannell, R. C. ve Kleiber, D. A. (1997). A Social Psychology of Leisure. PA: Venture Publishing Inc.
  • Manfredo, M. J., Driver, B. L. ve Tarrant, M. A. (1996). Measuring Leisure Motivation: A Meta-Analysis of the Recreation Experience Preference Scales. Journal of Leisure Research, 28(3), 188.
  • McCrae, R. R. ve Costa, P. T. (2003). Personality in Adulthood: A Five-Factor Theory Perspective. NY: Guilford Press.
  • Morris, T. ve Rogers, H. (2004). Measuring Motives for Physical Activity. In Sport and Chance of Life: Proceedings Oo 2004 International Sport Science Congress (pp. 242- 250). Seoul, Korea: KAHPERD.
  • Myers, B. I. ve Myers, P. B. (1980). Gifts Differing: Understanding Personality Type. Mountain View, CA: Davies-Black Publishing.
  • Nardi, Peter M. (2006). Doing Survey Research: A Guide to Quantitative Methods. İkinci Basım. Boston: Pearson/Allyn and Bacon.
  • Nickerson, N. P. ve Ellis, G. D. (1991). Traveler Types and Activation Theory: A Comparison of Two Models. Journal of Travel Research, 29(3), 26-31.
  • Pelletier, L.G., Vallerand, R.J., Brière, N.M. ve Blais, MR. (1989). Construction Et Validation De l'Échelle De Motivation Vis-À-Vis Les Loisirs (EML). Communication Présentée Au Congrès Annuel De La SQRP, Ottawa, ON, 28 Octobre. Résumé Des Communications.
  • Plog, S. (2001). Why Destination Areas Rise and Fall in Popularity: An Update of a Cornell Quarterly Classic. The Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 42(3), 13-24.
  • Powers, D. A. ve Xie, Y. (2000). Statistical Methods for Categorical Data Analysis. Diego, California: Academic Press.
  • Rogers, H. Ve Morris, T. (2003). An Overview of the Development and Validation of the Recreational Exercise Motivation Measure (REMM). In XI the European Congress of Sport Psychology–Proceedings. Copenhagen, Denmark: University of Copenhagen.
  • Saruhan, Ş. C. ve Özdemirci, A. (2011). Bilim, Felsefe ve Metodoloji. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business: A Skill Building Approach, USA: John Wiley and Sons Inc.
  • Tang, T. L. P. (1986). Effects of Type A Personality and Task Labels (Work vs. Leisure) on Task Preference. Journal of Leisure Research, 18(1), 1-11.
  • Tang, T. L. P. (1988). Effects of Type a Personality and Leisure Ethic on Chinese College Students' Leisure Activities and Academic Performance. The Journal of Social Psychology, 128(2), 153-164.
  • Türkiye İstatistik Kurumu (2014). www.tuik.gov.tr/ , E.T.: 01.05.2015.
Year 2017, Volume: 18 Issue: 2, 21 - 41, 29.12.2017
https://doi.org/10.17494/ogusbd.371372

Abstract

References

  • Aktaş, A. M. (2001). Bir Kamu Kuruluşunun Üst Düzey Yöneticilerinin İş Stresi ve Kişilik Özellikleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 25-43.
  • Alpar, R. (2014). Uygulamalı İstatistik ve Geçerlik-Güvenilirlik. (3. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2007). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
  • Arai, Y. ve Hisamichi, S. (1998). Self-Reported Exercise Frequency and Personality: A Population-Based Study in Japan. Perceptual and Motor Skills, 87(3f), 1371-1375.
  • Barnett, L. A. (2006). Accounting for Leisure Preferences from within: The Relative Contributions of Gender, Race or Ethnicity, Personality, Affective Style, and Motivational Orientation. Journal of Leisure Research, 38(4), 445.
  • Baud-Bovy, M. ve Lawson, F. (1998). Tourism and Recreation: Handbook of Planning and Design. Architectural Press.
  • Becker, M. A. ve Byrne, D. (1984). Type A Behavior and Daily Activities of Young Married Couples. Journal of Applied Social Psychology, 14(1), 82-88.
  • Burger, J. M. (2006). Kişilik-Psikoloji Biliminin İnsan Doğasına Dair Söyledikleri. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • Burke, R. J. ve Deszca, E. (1984). What Makes Sammy Run—So Fast and Aggressively? Beliefs and Fears Underlying Type A Behaviour. Journal of Organizational Behavior, 5(3), 219-227.
  • Çemrek, F., Baykuş, H. ve Özaydın, Ö. (2014). Sosyal Medya Kullanım ve Davranışlarının Kullanımlar ve Doyumlar Yaklaşımı Bağlamında İncelenmesi: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Örneği. Alphanumeric Journal, 2(2), 61-76.
  • Dillard, J. E. ve Bates, D. L. (2011). Leisure Motivation Revisited: Why People Recreate. Managing Leisure, 16(4), 253-268.
  • Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2011). Sosyal Bilimlerde SPSS’le Veri Analizi. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Eysenck, H. J. ve Wilson, G. D. (1995). Kişiliğinizi Tanıyın. İstanbul: Remzi Kitapevi.
  • Friedman, M. ve Rosenman, R. H. (1974). Type A Behavior and Your Heart. NY: Fawcett Books.
  • George, D. ve Mallery, M. (2003). Using SPSS for Windows Step by Step: A Simple Guide and Reference. Boston, MA: Allyn And Bacon.
  • Harden, D. M. (2008). The Five Factor Model of Personality and Leisure Experience (Basılmamış Doktora Tezi). California: California State University.
  • İnanç, B. Y. ve Yerlikaya, E. (2010). Kişilik Kuramları. Ankara: Pegem Akademi.
  • Iso-Ahola, S. E. ve Weissinger, E. (1985). Relationship Between Type A Coronaryprone Behavior and Leisure Patterns. In NRPA Leisure Reassure Symposium, USA: Dallas.
  • Jenkins, C. D. (1975). The Coronary-Prone Personality. İçinde W. D. Gentry and R. E. Williams (Editör), Psychological Aspects of Myocardial Infarction and Coronary Care (5-23). St. Louis: C. V. Mosby Co.
  • Jopp, D. S. ve Hertzog, C. (2010). Assessing Adult Leisure Activities: An Extension of a Self-Report Activity Questionnaire. Psychological Assessment, 22(1), 108-120.
  • Kalaycı, Ş. (2014). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikler. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
  • Karaküçük, S. ve Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve Kent (li) leşme. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Koç, E. (2007). Tüketici Davranışı ve Pazarlama Stratejileri: Global ve Yerel Yaklaşım. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Kozak, M. (2014). Bilimsel Araştırma: Tasarım, Yazım ve Yayım Teknikleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Kovacs, A. (2007). The Leisure Personality: Relationships Between Personality, Leisure Satisfaction, and Life Satisfaction, School of Health, Physical Education and Recreation. (Basılmamış Doktora Tezi). Indiana: Indiana University.
  • Larsen, R. J., Diener, E. D. ve Emmons, R. A. (1985). An Evaluation of Subjective Well-Being Measures. Social Indicators Research, 17(1), 1-17.
  • Mannell, R. C. ve Kleiber, D. A. (1997). A Social Psychology of Leisure. PA: Venture Publishing Inc.
  • Manfredo, M. J., Driver, B. L. ve Tarrant, M. A. (1996). Measuring Leisure Motivation: A Meta-Analysis of the Recreation Experience Preference Scales. Journal of Leisure Research, 28(3), 188.
  • McCrae, R. R. ve Costa, P. T. (2003). Personality in Adulthood: A Five-Factor Theory Perspective. NY: Guilford Press.
  • Morris, T. ve Rogers, H. (2004). Measuring Motives for Physical Activity. In Sport and Chance of Life: Proceedings Oo 2004 International Sport Science Congress (pp. 242- 250). Seoul, Korea: KAHPERD.
  • Myers, B. I. ve Myers, P. B. (1980). Gifts Differing: Understanding Personality Type. Mountain View, CA: Davies-Black Publishing.
  • Nardi, Peter M. (2006). Doing Survey Research: A Guide to Quantitative Methods. İkinci Basım. Boston: Pearson/Allyn and Bacon.
  • Nickerson, N. P. ve Ellis, G. D. (1991). Traveler Types and Activation Theory: A Comparison of Two Models. Journal of Travel Research, 29(3), 26-31.
  • Pelletier, L.G., Vallerand, R.J., Brière, N.M. ve Blais, MR. (1989). Construction Et Validation De l'Échelle De Motivation Vis-À-Vis Les Loisirs (EML). Communication Présentée Au Congrès Annuel De La SQRP, Ottawa, ON, 28 Octobre. Résumé Des Communications.
  • Plog, S. (2001). Why Destination Areas Rise and Fall in Popularity: An Update of a Cornell Quarterly Classic. The Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 42(3), 13-24.
  • Powers, D. A. ve Xie, Y. (2000). Statistical Methods for Categorical Data Analysis. Diego, California: Academic Press.
  • Rogers, H. Ve Morris, T. (2003). An Overview of the Development and Validation of the Recreational Exercise Motivation Measure (REMM). In XI the European Congress of Sport Psychology–Proceedings. Copenhagen, Denmark: University of Copenhagen.
  • Saruhan, Ş. C. ve Özdemirci, A. (2011). Bilim, Felsefe ve Metodoloji. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business: A Skill Building Approach, USA: John Wiley and Sons Inc.
  • Tang, T. L. P. (1986). Effects of Type A Personality and Task Labels (Work vs. Leisure) on Task Preference. Journal of Leisure Research, 18(1), 1-11.
  • Tang, T. L. P. (1988). Effects of Type a Personality and Leisure Ethic on Chinese College Students' Leisure Activities and Academic Performance. The Journal of Social Psychology, 128(2), 153-164.
  • Türkiye İstatistik Kurumu (2014). www.tuik.gov.tr/ , E.T.: 01.05.2015.
There are 42 citations in total.

Details

Journal Section Articles
Authors

Ceren Aydın

Çağıl Hale Özel

Publication Date December 29, 2017
Submission Date March 20, 2017
Published in Issue Year 2017 Volume: 18 Issue: 2

Cite

APA Aydın, C., & Özel, Ç. H. (2017). A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(2), 21-41. https://doi.org/10.17494/ogusbd.371372
AMA Aydın C, Özel ÇH. A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. December 2017;18(2):21-41. doi:10.17494/ogusbd.371372
Chicago Aydın, Ceren, and Çağıl Hale Özel. “A Ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 18, no. 2 (December 2017): 21-41. https://doi.org/10.17494/ogusbd.371372.
EndNote Aydın C, Özel ÇH (December 1, 2017) A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 18 2 21–41.
IEEE C. Aydın and Ç. H. Özel, “A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, vol. 18, no. 2, pp. 21–41, 2017, doi: 10.17494/ogusbd.371372.
ISNAD Aydın, Ceren - Özel, Çağıl Hale. “A Ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 18/2 (December 2017), 21-41. https://doi.org/10.17494/ogusbd.371372.
JAMA Aydın C, Özel ÇH. A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2017;18:21–41.
MLA Aydın, Ceren and Çağıl Hale Özel. “A Ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, vol. 18, no. 2, 2017, pp. 21-41, doi:10.17494/ogusbd.371372.
Vancouver Aydın C, Özel ÇH. A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2017;18(2):21-4.