LYMANTRIA DISPAR L. (LEP: LYMANTRIDAE) ‘NIN LARVA GELİŞMESİ ÜZERİNE BAZI BİTKİ ÖZÜTLERİNİN ANTİFEEDANT (İŞTAH KESİCİ) VE TOKSİK ETKİLERİ

Yıl 2006, Cilt: 21 Sayı: 3, 289 - 295, 25.11.2006

Ömer Ertürk Vedat Şekeroğlu Hasan Ünal Hamit Arslan

Öz

Origanum vulgare L., Family (Labiatae), Buxus sempervirens L., Familya (Buxaceae),Sambucus nigra L., Familya (Caprifoliaceae), Aesculus hippocastanum L, Familya (Hippocastanaceae), Hypericum perforatum L., Familya (Compositae), Viscum album L., Familya ( Loranthaceae), Diospyros kaki L., Familya (Ebenaceae), Ocimum basilicum L., Familya (Labiatae), Alnus glutinosa Goertn, Familya (Betulaceae) ve Achilea biebersteinii Willd., Familya (Compositae), bitkilerinden kaynaklanan insekdisit etki ve iştah kesici aktivite rapor edildi. Bitkilerin % 95’lik alkol özütleri 2.-3. deri değiştirme durumundaki Lymantria dispar L. (Lep: Lymantridae) larvalarına test edildi. Bitki özütlerinin, L. dispar larvaları üzerindeki iştah kesici aktiviteleri larvaların beslenme davranışları yöntemiyle değerlendirildi. O. vulgare, S. nigara ve B. sempervirens bitki özütlerinin tüm L. dispar larvaları üzerindeki 48 saatlik LC50 test başarısı sırasıyla %60, %60 ve %60 olarak belirlendi. Diğer bitki özütlerinin aynı periyotta göstermiş oldukları toksitite değerleri %50, %40, %40, %40, %50, %20 ve %30 olarak belirlendi. Kontrol I ve kontrol II grubunda hiçbir ölüm tespit edilemedi. B. sempervirens, O. vulgare ve A. hippocastanum bitkilerden elde edilen alkol özütleri L. dispar larvaları üzerinde yüksek bir değerde iştah kesici özellik gösterdi (34.84; 29.39 ve 28.23). Buna ilaveten O. vulgare, B. sempervirens, B. nigra ve A. hyppocastanum bitki özütleri, 1 mg. larva başına vücut ağırlığını en yüksek değerde düşürdüğü görüldü (% -35.61, % -21.01 ve % -16.14). En yüksek besin tüketiminin V. album (57.9 mg ) bitki özütünde en düşük besin tüketimi ise B. sempervirens (34.54) bitki özütü ile gözlendi. Diğer bitki özütleri benzer aktiviteyi gösterdi.

Anahtar Kelimeler

Bitkisel İnsektisidler, L. Dispar, Bitki özüt

LYMANTRIA DISPAR L. (LEP: LYMANTRIDAE) ‘NIN LARVA GELİŞMESİ ÜZERİNE BAZI BİTKİ ÖZÜTLERİNİN ANTİFEEDANT (İŞTAH KESİCİ) VE TOKSİK ETKİLERİ

Öz

Origanum vulgare L., Family (Labiatae), Buxus sempervirens L., Familya (Buxaceae),Sambucus nigra L., Familya (Caprifoliaceae), Aesculus hippocastanum L, Familya (Hippocastanaceae), Hypericum perforatum L., Familya (Compositae), Viscum album L., Familya ( Loranthaceae), Diospyros kaki L., Familya (Ebenaceae), Ocimum basilicum L., Familya (Labiatae), Alnus glutinosa Goertn, Familya (Betulaceae) ve Achilea biebersteinii Willd., Familya (Compositae), bitkilerinden kaynaklanan insekdisit etki ve iştah kesici aktivite rapor edildi. Bitkilerin % 95’lik alkol özütleri 2.-3. deri değiştirme durumundaki Lymantria dispar L. (Lep: Lymantridae) larvalarına test edildi. Bitki özütlerinin, L. dispar larvaları üzerindeki iştah kesici aktiviteleri larvaların beslenme davranışları yöntemiyle değerlendirildi. O. vulgare, S. nigara ve B. sempervirens bitki özütlerinin tüm L. dispar larvaları üzerindeki 48 saatlik LC50 test başarısı sırasıyla %60, %60 ve %60 olarak belirlendi. Diğer bitki özütlerinin aynı periyotta göstermiş oldukları toksitite değerleri %50, %40, %40, %40, %50, %20 ve %30 olarak belirlendi. Kontrol I ve kontrol II grubunda hiçbir ölüm tespit edilemedi. B. sempervirens, O. vulgare ve A. hippocastanum bitkilerden elde edilen alkol özütleri L. dispar larvaları üzerinde yüksek bir değerde iştah kesici özellik gösterdi (34.84; 29.39 ve 28.23). Buna ilaveten O. vulgare, B. sempervirens, B. nigra ve A. hyppocastanum bitki özütleri, 1 mg. larva başına vücut ağırlığını en yüksek değerde düşürdüğü görüldü (% -35.61, % -21.01 ve % -16.14). En yüksek besin tüketiminin V. album (57.9 mg ) bitki özütünde en düşük besin tüketimi ise B. sempervirens (34.54) bitki özütü ile gözlendi. Diğer bitki özütleri benzer aktiviteyi gösterdi

Anahtar Kelimeler

Bitkisel insektisidler, L. Dispar, bitki özüt

Kaynakça

• Abbort, W.S., 1925. A.Method of computing the effetiveness of an insecticide, j. Ecom, antomol, 18:265– 267
• Abdelaziz, A., Abuiryie, M., Alkofahi, A.S., El-oqla, A., Hunaiti, A., Nahmoud, I., 1990. Cytotoxicty, Mutageneticity and Antimicrobial of Forty Jordanian medicinal Plants. Int. J. Crude Drug Res. 28, 139-144.
• Ben-Dov, E.S., Boussiba, A., Zaritsky, 1995. Mosquito larvacidal activity of Escherichia coli with combinations of genes from Bacillus thuringiensis subsp. Israelensis Journalof Bacteriology 177, 2851- 2857.
• Berenbabum, M., 1985. Brementtown Revisited: Interactions Among Allelochemicals in Plants. In Cooper-Driver, G. A., Swain, T. & Conn, E., (eds), Chemically Mediated Interactions between Plants and other Organisms. Recent Advances in Phytochemistry 19. Plenum, New York. 139-169.
• Bowers, W.S., Ohta, T., Cleere, J.S. and P.A. Marsella. Discovery of insect anti-juvenile hormones in plants. Science. 1976, 193: 542. Insecticidal Activity of Extracts Derived from Different Parts of the Mangrove Tree Rhizophora mucronata (Rhizophoraceae) Lam. Against Three Arthropods
• Chapman R F., 1974. The Chemical Inhibition of Feeding by Phytophagous Insects: a Review. Bull. Entomol. Res. 64, 339-363.
• Davis, P. H., 1966-1988. Flora of Turkey, and the East Aegean Islands Vol. 1-10 Edinburgh University Pres, Edinburgh.
• Dorow, E. Present practices of controlling desert locust outbreaks. In: New strategies for locust control. Ed: Rembold, H. ATSAF. Bonn. 1993, 89 pp pp 7-8.
• Ertürk Ö. , Katı, H. Yaylı, N. , Demirbağ, 2. , 2003. Antimicrobial Activity of Viscum album L. subsp. abietis ( Wiesb) Turk J Biol . 27, 255-258
• Ecevit O., 1988. Zirai Mücadele İlaçları ve Çevreye Olan Etkileri, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yayınları, Samsun.
• Franzen, H. Need for development of new strategies for locust control. In: New strategies for locust control. Ed: Rembold, H. ATSAF. Bonn. 1993, 89 pp. 9-13.
• Grzegorz, R. and Stanıslaw, I. Effect of Some Plants on Fecundity and Longevity of theDry Bean Weevil, (1997) Acanthoscelides obtectus SAY ( Coleoptera: Bruchidae). Polish Journal of Entomology. 66, 161-167.
• Holopainen M, Jahodar L, Kauppien V, Seppanen-Laokso. I., 1988. Antimicrobial Activity of Some Finnish Ericaceous Plants. Acta Pharmaceutica Fennica. 97, 197-202.
• Isman M. B., 1997. Neem and Other Botanical Insecticides: Barriers to Commercialization Phytoparasitica 25 (4),339-344.
• Jermy T., 1983. Multiplicity of Insect Antifeedants in Plant, In Whitehead, D. L. & Bowers (eds ),Natural Product for Innovative pest Pest Managements. Pregamon, Oxford. 223-236. Lacey, Academic Press, London.
• Jermy T., 1996. Feeding Inhibitors and Food Preference in Chewing Phytophagous Insects. Entomol. Exp. 9, 1-12.
• Jacobson, M. Naturally occurring insect growth regulators III. Echinolone, a highly active juvenile hormone mimic from Echinaceae augustifolia roots. Lloydia, 1975b, 38: 473-476.
• Kubo, I. and K. Nakanishi. Insect repellants and antifeedants from African plants. In: Host plant resistance to pests. (Ed. Hedin, P.A.) American Chemical Society, Washington, D.C. 1977, 157 pp. 165- 178.
• Kielczewski M. , Drozdz B. , ve Nawrot J., 1979. Badania nad. repelamtami pokarnowymi trojszka ulca ( Tribolium confusum DUV.) Materialy 19. Sesji Nauk . Inst. Ochr. Roslin: 367-376 .
• Lipa J J., 1975 An outline of Insect Pathology. Warsaw, Poland.
• Lipa J J, Wiland, E., 1972. Bacteria isolated from cutworms and their ınfectivity to Agrotis sp., Acta Microbiologica Polonica, 4, 127-140.
• Norgard R B., 1976. Integration economics and pests management. In : Lawrence, J. A. & Smith, R. E. (Eds) Integrated Pest Management. 63-76. Plenum Press, New York.
• Peter G (1984) Plant Pests and Their Control, Fenemore, London,
• Rafa K F., 1986. Devising Pest Managements tactics Based on Plant Defense Mechanisms, Theoretical and Practical Considerations, In: S. Ahmed &L. B. Brattsten [eds ], Molecular Mechanisms in Insect-Plant Interactions. Plenum, New York. pp.301-327.
• Rembold, H., 1984. Secondary plant compounds in insect control with special reference to azadirachtins. Advances in Invertebrate reproduction. 3: 481- 491.
• Schoonhoven L M., 1982. Biological Aspects of Antifeedants . Entomol. Exp. Appl. 31, 57-69.
• Schoonhoven L M, Jermy T A., 1977. Behavioural and Elecctropysiological Analysis of Insect Feeding deterrents, In McFarlane [ed ], Crop Protection Agents Their Biological Evaluation. Academic, London. 133- 146.
• Schery, R. W. Plants for man Publ. George Allen and Unwin Ltd., London.1954, 564 pp.
• Saxena R.C. Antifeedants in tropical pest management. Insect Sci. Applic. 1987, 8: 731-736.
• Thiery I, Frachon E., 1997. Identification, Isolation, Culture and Preservation of Enthomopathogenic Bacteria, pp. 55-73. In: Lacey L. A (ed) Manual of Techniques in Insect Pathology. Academic Pres. London.
• Valsaraj R, Pushpangadan P, Smitt U W, Adsersen A and Nyman U., 1997. Antimicrobial sceening of Selected Medicinal Plants from Indian, Journal of Ethnopharmacology. 58, 75-83.
• Ware, G.W. Pesticides: Theory and application.Thompson publications, Fresno, California. 1982, 308pp.
• Whittaker R H, Feeny P P., 1971. Allelochemics Chemical Interactions Between Species. Science. 171, 757-770.
• T.C Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Fındık Zararlıları ve Hastalıkları İle Mücadele ANKARA-1992.