Öz
Hermeneutik genelde ilimlerin metedolojisinin parçası olarak, özelde manevi ilimlerin konu teşekkülünün teorisi olarak kabul edilebilir. Onun görevi, zihne ait bilimsel konuların farklı metotları içinde mevcuttur. Bu ise; (söyleyiş ve metin) onun maddi temellerinde ve birinden, yani tesir sahasında, bilimsel yüce oluşumlarda araştırmak ve açıklamak demektir.Tarihi hermeneutik, kutsal veya tarihi okuma parçalarının tefsiri ve takdiminin bir öğretisi olarak geç dönem antikçağa kadar geri götürüiebilir. İskenderiyeli filizoflar; Homeros ve Hesiod gibi klasiklerin açıklanması için çokianberi büyük tarzda çareler, herşeyden önce lügatler, gramer kaideleri, usuller ve yorumlar ortaya koymuşlardır. Keza, çoktanberi yayılan genişleyen Yahudi teolojisinin zaruri isteklerini ve bunun yanında Hıristiyan teolojisininin mukaddes parçalarını yorumlar vasıtasıyla ve onların anlayış ve yorumunu muhafaza altına almak içindi. Pratik hukuk içinde, yeni ortaya çıkan olaylar hakkında verilecek kararlar hazırlamaya ve birbiri ardından görülen hukuki öğreti fikirleri ve adli kararların genişletilmiş döküman materyallerini uydurmak(muvafakat) için ona ihtiyaç vardır. Burada özellikle görülen meyiller dogmatik olarak bağlanan hermeneutik usullere yarar.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
| Bölüm | İçindekiler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Kasım 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1997 Cilt: 10 Sayı: 1 |
