Abd Al-Hamîd Al-Farâhî (1863-1930): The Qur’an Oaths

Year 2013, Volume: 34 Issue: 34, 37 - 70, 01.08.2013

Hayrettin Öztürk

Abstract

In this article, the view of oaths in the Qur'an by a modern Indian writer, Abdulhamid el-Farahi (1863-1930), was discussed. Farahi has offered a new interpretation of the Qur’anic oaths. According to him, an oath is consisted of a MB and MA. There is a connection be-tween these two. MA is an aim and MB is a tool. Farahi defends the oaths such as neither the glorifications of swearing on the objects as classic scholars nor the type of prophecy oaths such as Western scholars. According to Farahi, the purpose of the Qur’anic oaths is not to support or strength the MA, only present an evidence. Qur’anic oaths are as type of evidence oaths. Farahi evaluates the oaths from a historical-linguistic scientific perspective instead of viewing the oaths from theological perspective as traditional scholars. While traditional scho-lars reject the verse oaths to be an evidence, Ferahi, expresses a theory which can be applied to both Qur’anic oaths and verse oaths.

Keywords

Qur’an, Farâhî, Oaths, Abd al‐Hamid, Hamıd al‐Dın

Abdülhamîd el-Ferâhî'nin “Kur’ân’daki Yeminler” Adlı Çalışması Üzerine Bir Değerlendirme

Abstract

Bu makalede, modern Hintli yazar Abdülhamîd el-Ferâhî (1863-1930)’nin Kur’ân’daki yeminlere bakışı ele alınmaktadır. Ferâhî, Kur’an yeminlerine yeni bir yorum getirir. Ona göre bir yemin, bir MB (muksemün bih) ve bir MA (muksemün ‘aleyh)’den oluşur. Bu ikisi arasında bir ilişki vardır. MA amaçtır ve MB ise araçtır. Ferahi, ne klasik alimler gibi üzerine yemin edilen nesnelerin yüceltilmesini savunur, ne de batılı alimler gibi kehanet türü yeminleri. Ferâhî’ye göre Kur’an’daki yeminlerin amacı, MA’i desteklemek veya kuvvetlendirmek değil, bir delil sunmaktır. Kur’andaki yeminler, kanıt türünden yeminlerdir. Yine Ferâhî, yeminleri geleneksel alimler gibi teolojik bir açıdan değerlendirmek yerine, onları tarihi-dilbilimsel açıdan değerlendirir. Gelenekçi ilim adamları, manzum yeminlerin delil olmasını reddederken; Ferâhî, hem Kur’an’daki yeminlere hem de manzum yeminlere uygulanabilecek bir teori ortaya koyar.

Keywords

Abdülhamid, Hamidüddîn, Kur’ân, Ferâhî, Yeminler