Sindaktili Tedavisi

Year 1987, Volume: 4 Issue: 1, - , 30.12.2009

O.A. Uysal

Abstract

SUMMARY

ENDORPHINS AND THE SYNDROME OF STRESS ULCER
In this experiment the relationship between endorphins and the stress ulcer was investigated. The effect of endorphins on gastric acidity, biliary reflux, blood histamine and gastric lesions were investigated experimentally.
58 rats were taken and divided into 5 groups. 5 mg/kg Bromsulphalein (BSP) IV was given to each art in order to deterct bile reflux to the stomach. 10 rats were taken as control group. Restraint is applied to 12 rats 4 hours at + 4°C. To other 12 rats an enkephalin analogous D-A!a2-Met5-Enkephelinamide (D-ALA2-MET5-ENK.) is given at a rate of
500 !u.g/|ig/hour. Thus, a rise in blood endorphins is achieved by applying endogenous stress to one groop and giving synthetic enkephalin to other group of rats. Another 2 groups of 12 rats received an opiate antogonist noloxone 2 mg/kg/ 2 hours before endogenous stress is applied or D-ALA2-Met3-Enk. is given. So that the effects of endorphins can be prevented. After 4 hours, the pathologic changes in the gastric mucosa were examined in all rats, blood histamine, pH and BSP in gastric juice were determined.
In control group gastric pH was found 2.8 ± 0.7. In rats that received stress and D-ALA2-Met5-Enk. it slightly devreased (2.4 ± 0.4, 2.1 ± 0.4). When noloxane is given pH rose again (2.5 + 0.6, 2.4 _+_ 0.2). Only in rats that received D-Ala2-Met5-Enk. the pH differences are found to be statistichally important (P<0.05).
Blood histamine is found 27.2 + 14.0 pg/ml in control group. It rose significantly in rats that received stress or D-Ala2-Met5-Enk. (99.8 ± 37.2, 54.0 + 43.5 pg/ml). Naloxone prevented the rise in histamine and it stayed near control levels (32.4 + 15.9, 42.4 ± 11.3 pg/ml). BSP levels in gastric juice of control group were % 1.1 + 0.3 while they rose significantly in rats that received stress or D-Ala2-Met5-Enk. (% 2.4±1.7, % 2.6±0.7) (P < 0.005). Naloxone prevented the rise in BSP in gastric juice (% 1.7 +.0.6, % 2.0 ±1.0).
No lesions are found in the gastric mucosa of the control group 91.6 % of the group that received stress and 44.6 % of the group that received. D-Ala2-Met5-Enk. have gastric lesions. After Naloxon this falls to 16.6 % in the stress group and none in the D-Ala2-Met5-Enk. group. As a result, it is found that the endorphins that rise blood histamine, gastric acidity and bile reflux can produce petechiae, erosions and ulcer in the gastric mucosa. These findings confirm that endorphins can play a role in the pathogenesis of stress ulcer syndorme.

Özet

Bu çalışmada endorfinler ile stres ülseri sendromu (SÜS) arasındaki ilgi araştırılmıştır. Bu amaç için yapılan deneysel çalışmada endorfinlerin, 2.4 ± 0.2). pH değişiklikleri sadece D-Ala2-Met5-Enk. verilen hayvanlarda mide asiti, safra reflusu, kan histamini ve mide lezyonları üzerine etki¬leri incelenmiştir.
Toplam 58 sıçan 5 grupta deneye alındı. Mideye olan safra reflusunu tes-bit etmek için bütün hayvanlara deney başında 5 mgr/kg bromsulfalein (BSP) IV. olarak yapıldı. 10 hayvan kontrol olarak kullanıldı. 12 sıçana 4 saat süre ile +4°C'da hareketsizlik stresi (Restraint) uygulandı. Diğer 12 hayvana bir enkefalin analoğu olan D-Ala2-Met5-Enkephelinamid (D-ALA2 -MET5-ENK) 500 ugr/kg/saat olmak üzere verildi. Böylece bir grup hayva¬na stres verilerek endojen olarak, diğer gruba sentetik enkefalin verile¬rek ekzojen tarzda kan endorfinlerinin artması sağlandı. Ayrı gruplardaki 12 hayvana stres uygulaması veya D-Ala2-Met5-Enk. verilmesinden önce bir opiat antagonisti olan nalokson 2 mgr/kg/2 saatte bir yapıldı. Böylece stres altındaki veya D-Ala2-Met5-Enk. alan hayvanlardaki endorfinlerin etki¬leri önlenmeye çalışıldı. 4 saat sonra bütün grup hayvanların midelerin-deki patolojik değişiklikler incelendi. Kan histamini, mide sıvısında pH ve BSP bakıldı.
Midenin pH değerleri kontrol grubunda 2.8 ± 0.7 olarak bulundu. Stres uy¬gulanan ve D-Ala2-Met5-Enk. alan sıçanlarda hafifçe azaldı (2.4 ± 0.4, 2.1 ± 0.4). Aynı gruplara nalokson verildiğinde ise tekrar arttı (2.5 +_ 0.6, istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterdi (P<0.05).
Kan histamini kontrol grubunda 27.2 ± 14.0 pg/ınl olarak saptandı. Stres uygulanan veya D-Ala2-Met3-Enk. alanlarda ise /önemli ölçüde arttı (99.8 ± 37.2, 54.0 +_ 43.5 pg/ml). Aynı grup hayvanlara nalokson verildi¬ğinde histaminin artışı önlendi ve kontrol seviyelerine yakın değerlerde bulundu (32.4 + 15.9, 42.4 ± 11.3 pg/ml). Mide sıvısında BSP değerleri de kontrol hayvanlarında % 1.1 ± 0.3 iken stres veya D-Ala2-Met5-Enk. uygulanan sıçanlarda artış gösterdi (% 2.4+.1.7, % 2.6 ± 0.7) (P<0.005). Bu hayvanlara nalokson verildiğinde BSP kontrol değerlere yaklaştı (% 1.7 + 0.6, % 2.0 + 1.0). Kontrol grubunda midede lezyon bulunmadı. Stres uygulananlarda % 91.6, D-Ala2-Met5-Enk. verilenlerde % 44.6 olarak gözlendi. Bu grup hayvanlara nalokson verilince stresli hayvanlarda % 16.6 ya düştü. D-Ala2-Met3-Enk. verilenlerde hiç tesbit edilmedi.
Sonuç olarak mide asit sekresyonu, kan histamini ve safra reflusunu artı¬rıcı tesirleri gözlenen endorfinlerin, midede peteşi, erozyon, ülser yapıcı etkileri tesbit edildi. Bu bulgular ile endorfinlerin SÜS patogenezinde etkili olabileceği kanısına varıldı.

Keywords

-