Suriyelilerin Sınır Kentlerdeki Toplumsal Kabul ve Uyum Sürecine İlişkin Bir Araştırma

Year 2021, Volume: 17 Issue: 37, 4784 - 4823, 31.05.2021

İpek Agcadağ Çelik

https://doi.org/10.26466/opus.899920

Cited By: 4

Abstract

Bu çalışma, 2011 yılında Suriye savaşına bağlı zorunlu göç hareketi sonrasında Türkiye’ye yerleşen Suriyeli kitlenin toplumsal kabul ve uyum sürecini Kilis, Gaziantep ve Hatay örneği üzerinden açıklamaktadır. Kitlesel zorunlu göç hareketinin üzerinden geçen yıllar beraberinde Suriyelilerin ülkemize toplumsal kabul ve uyum sürecini gündeme getirmektedir. Sadece temel insani ihtiyaçların karşılanmasının ötesinde, göç eden kitlenin kendi kültürel değerlerini kaybetmeden, ev sahibi toplumun birtakım sosyo-kültürel değerlerini özümseyerek birlikte huzur ve barış içerisinde yaşamalarıyla, toplumsal kabul ve uyum sürecinin ilerlemesinden bahsedilebilmektedir. Ülkemizdeki Suriyeli kitleyle yoğun bir etkileşim içerisinde olan sınır kentlerin (Kilis, Gaziantep ve Hatay) yerel halkının toplumsal kabul ve uyum sürecine ilişkin fikir, algı ve tutumları bu nedenle oldukça önemli görünmektedir. Bu noktadan hareketle, nicel araştırma deseninde tasarlanan çalışmada söz konusu bu üç sınır kentin yerel halkına, toplumsal kabul ve uyuma ilişkin önemli göstergelerin (iletişim, barınma, istihdam, eğitim, evlilik, arkadaşlık, komşuluk, ticaret vd.) gerçekleşme düzeyleriyle ilgili sorular yöneltilmiştir. Böylece araştırma sonucunda, Suriyeli kitlenin demografik olarak yükünü önemli ölçüde üstlenen sınır kentlerin yerel halkının, Suriyelilerle birlikte yaşama deneyimleri hakkında birçok bulguya ulaşılmıştır. Araştırma bulgularından yola çıkarak Suriyeliler ve sınır kentler halkının sadece yoğun bir etkileşim değil, aynı zamanda bir iletişim ve kaynaşma içerisinde olduğu, toplumsal kabul ve uyum anlamında kat edilmesi gereken bir yol olmakla birlikte, bu yolun sanılandan daha kısa olduğu sonucuna ulaşılmaktadır.

Keywords

zorunlu göç, Suriyeliler, sınır kentler, toplumsal kabul, uyum

Supporting Institution

Yok

A Study on the Social Acceptance and Cohesion Processes of Syrians in Border Cities

Abstract

This study explains the social acceptance and cohesion processes of the Syrian population that were involuntarily migrated to, and settled in, Turkey after the Syrian war in 2011 through the examples of Kilis, Gaziantep, and Hatay. The years that have passed since the mass involuntary migration movement have brought forward the social acceptance and cohesion processes of Syrians to our country. Beyond meeting basic humanitarian needs, the progress of social acceptance and cohesion processes can only be spoken of by migrants living together in peace and harmony by absorbing certain socio-cultural values of the host society without losing their own cultural values. For this reason, the opinions, perceptions, and attitudes of the local people of the border cities (Kilis, Gaziantep, and Hatay), which are in an intense interaction with the Syrian population in our country, regarding the social acceptance and cohesion processes seem very important. From this point of view, in this study, which was designed in a quantitative research design, questions were asked to the local people of these three border cities about the realization levels of important indicators (communication, accommodation, employment, education, marriage, friendship, neighborhood, trade etc.) regarding social recognition and adaptation. Thus, as a result of the study, many findings were obtained about the experiences of the local people of the border cities living with Syrians who undertake a significant demographic burden of the Syrian population. Based on the findings of the study, it is concluded that the Syrians and the people of the border cities are not only in an intense interaction, but also in communication and cohesion, and although there is a journey to undertake in terms of social acceptance and cohesion, this journey is shorter than expected.

Keywords

Involuntary migration, Syrians, border cities, social acceptance, cohesion

References

• Adıgüzel, Y. (2020). Göç sosyolojisi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Akıncı B., Nergiz, A., ve Gedik, E. (2015). Uyum süreci üzerine bir değerlendirme: göç ve toplumsal kabul, Göç Araştırmaları Dergisi, 1(2), 58-83.
• Aktaş, E. ve Gülçür, İ. (2017). Suriyelilere yönelik toplumsal kabulü uyumu etkileyen sosyo ekonomik faktörler: Mersin ili Mezitli ilçesi örneği. Toplum ve Demokrasi, 11(23), 235-248.
• Apak, H. (2014). Suriyeli göçmenlerin kente uyumları: Mardin örneği, Mukaddime Dergisi, 5(2), 53-70.
• Budak, S. (2000). Psikoloji sözlüğü, Ankara: Bilim Sanat Yayınları.
• Canbey Özgüler, V. (2018). Göç ve uyum politikaları. GSI Journals Serie B: Advancements in Business and Economics, 1(1). 1-10.
• Çakırer Özservet, Y. (2019). Karşılaşma ve uyum bağlamında kent mekânı ve göçmenler. H. Sakız & H. Apak (Der.), Türkiye’de göçmen kapsayıcılığı sorundan fırsata dönüşüm önerileri içinde (ss. 47-70). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Çakmak, F. (2018). Zorunlu göç sürecinde mekânın kaybı ve evin yitimiyle başlayan yersiz yurtsuzluğun ürettiği bir travma olarak “kimliğin anonimleşmesi”. Turkish Studies, 18(13), 349-364.
• Çuhadar Gürkaynak, E. (2012), Toplumsal temas: Önyargı ve ayrımcılığı önlemek için bir sosyal değişim aracı olarak kullanılabilir mi?. K. Çayır & M. Ayan Ceyhan (Der.), Ayrımcılık: Çok boyutlu yaklaşımlar içinde (ss. 1-12). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Deniz, O. (2009). Mülteci hareketleri açısından Van kentinin durumu ve kentteki mültecilerin demoğrafik profili. Doğu Coğrafya Dergisi, 14(22), 187-204.
• Doğan, İ. (2012). Sosyolojik kavramlar ve sorunlar. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Erdoğan, M. M. (2020). Suriyeliler barometresi 2019 Suriyelilerle uyum içinde yaşamın çerçevesi. Ankara: Orion Yayın.
• Eşim, İ. (2020). Balkanlardan Anadolu’ya yöneli̇k göçleri̇n mekânsal etki̇leri̇ (Bursa'daki Bulgaristan göçmenleri örneği). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Bursa Uludağ Üniversitesi, Bursa.
• Gönül, S. (2020). Zorunlu göç ve toplumsal cinsiyet: Suriyeli kadınların evlilik deneyimleri. K. Biehl & D. Danış (Der.), Toplumsal cinsiyet perspektifinden Türkiye’de göç araştirmalari içinde (ss. 80-100). İstanbul: Sabancı Üniversitesi Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Çalışmaları Mükemmeliyet Merkezi.
• Gürbüz S. ve Şahin F. (2018). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri: Felsefe, yöntem ve analiz. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Güven, S. (1996). Uluslararası işçi göçünün sosyal politika sorunları, Bursa: Uludağ Üniversitesi.
• Orhan, O. ve Şenyücel, Gündoğar, Ş. (2015). Suriyeli sığınmacıların Türkiye’ye etkileri. Ankara: Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi.
• Sözer, M. A. (2019). Göç, toplumsal uyum ve aidiyet. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(28), 418-431.
• Süleymanov, A. (2017). Suriyelilerin Türk toplumunda toplumsal uyum ve sosyal kabul düzeyi, Türk Yurdu, 361, 27-30.
• Tunç, A. Ş. (2015). Mülteci davranışı ve toplumsal etkileri: Türkiye’deki Suriyelilere ilişkin bir değerlendirme, TESAM Akademi, 2(2), 29-63.
• Tümtaş, M. S. ve Ergun, C. (2016). Göçün toplumsal ve mekânsal yapi üzerindeki etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(4), 1347-1359.
• Türkoğlu, O. (2011). Mülteciler ve ulusal/uluslararası güvenlik. Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30 (2), 101-118.
• Türkyılmaz, A., Çay, A., Avşar, Z. B., Aksoy, M., Pehlivanlı, H. ve Kökrek, Z. (1998). Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan terör nedeniyle göç eden ailelerin sorunları, Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
• Yardım, M. (2017). Göç ve entegrasyon politikaları ışığında Fransa’da toplumsal Kabul. Göç Araştırmaları Dergisi, 3(2), 100-136.
• Yavuz, S. (2013). Göç, entegrasyon ve din: Avrupa’da yaşayan Türkler bağlaminda bir değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6 (26), 610-623.