Non-Urbanization and Social Dynamics of Violence against Women

Year 2021, Volume: 18 Issue: 43, 7106 - 7138, 07.11.2021

Esmeray Alacadağlı

https://doi.org/10.26466/opus.913097

Abstract

Urbanization is a concept that defines the increase in the population living in cities in terms of demographics. In Turkey, the number of individuals living in urban areas increased continuously after the 1950s and reached around 93% as of today. However, urbanization also has economic and social dimensions. Because, rapidly increasing urbanization without sufficient infrastructure and demand generally leads to formation of cities with underlying unemployment, and the emergence of a social structure that is urbanized but not localized, ultimately not being able to integrate with the city. Generally, this social segment tries to survive by settling in the urban suburbs, consists largely of the masses who are not able earn their living with urban-jobs, and who ultimately cannot adopt urban-specific behaviors, lifestyles and values. Hence, these masses try to survive in the city and with the dominant values of the places they came from, instead of integrating to the city culture, which leads to their alienation to city values, resulting alienation and potential tendencies towards violence due to increasing marginalization.This literature review-based study aims to provide solutions by analyzing the causes of the violence against women, which has recently been increased in our society, in the context of migration, urbanization and poverty phenomenon. Research results reveal the importance of non-urbanization and poverty, as being factors for violence against women.

Keywords

Urbanization, Violence Against Women, Poverty, Suburban Culture

Kentlileşmeden Kentleşme ve Kadına Şiddetin Sosyal Dinamikleri

Abstract

Kentleşme demografik açıdan, kentlerde yaşayan nüfusun artmasını anlatan bir kavramdır. Ülkemizde, 1950’li yıllar sonrasında kentlerde yaşayan birey sayısı sürekli artarak, günümüzde %93 düzeyine ulaşmıştır. Kentleşmenin ekonomik, toplumsal boyutları da vardır. Çünkü, gerekli altyapı ve istem oluşmadan hızla artan kentleşme genellikle; işsiz, gizli işsizi bol kentlerin oluşumuna, kentleşen ama kentlileşemeyen yani kentle bütünleşemeyen bir toplumsal yapının ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Genelde, kent varoşlarında yerleşerek yaşamlarını sürdürmeye çalışan bu yapı, büyük oranda, geçimini kente özgü işlerle sağlayamayan, her konuda kente özgü tavır ve davranış biçimleri ve değerleri benimseyemeyen kitlelerden oluşmaktadır. Bu kitleler o kentte ve kent kültürüne eklemlenme yerine göç ettiği yerlerin hakim değerleriyle ayakta kalmaya çalışırken kente kent değerlerine yabancılaşmış, artan marjinalleşmeye bağlı olarak toplum dışı davranış ve şiddete eğilimler de artmıştır. Literatür taramasına dayalı olarak yapılan bu çalışmayla, son günlerde toplumumuzda giderek artan kadına yönelik şiddetin nedenleri, göç, kentlileşme ve yoksulluk olguları bağlamında incelenerek çözüm önerileri oluşturmak amaçlanmıştır. Araştırma sonuçları kadına yönelik şiddette, kentlileşememe ve yoksulluğun önemli bir etken olduğunu ortaya koymaktadır.

Keywords

Kentlileşme, Yoksulluk, Kadına Şiddet, Varoş Kültürü

References

• Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. (2019). 2018 yılı faaliyet raporu, Ankara.
• Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. (2018). Kadının güçlenmesi strateji belgesi ve eylem planı 2018-2023. Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Aile Sosyal Politikalar Bakanlığı-ASPB ve Hacettepe Üniversitesi. (2015). Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddet araştırması raporu, 2015. Ankara: Elma Teknik Basım Matbaacılık.
• Akkaş, İ. ve Uyanık, Z. (2016). Kadına yönelik şiddet. Nevşehir Hacı Bektaş BektaşVeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1), 32-42.
• Arın, M. C. (1996). Kadına yönelik şiddet. Cogito, (6-7), 305-312.
• Alacadağlı, E. (2020). Çocuk yoksulluğu. Ş. Dilli (Der.), Türkiyede çocuk olmak içinde (s.169-197). Ankara: Pegem Akademi.
• Anayasa (1982). Yeni Anayasa 1982. İstanbul: Yasa Yayınları.
• Bayındırlık ve İskan Bakanlığı. (2009). Kentleşme Şûrası 2009. Kentsel yoksulluk, göç ve sosyal politikalar raporu, Ankara.
• BBC News (2020). DSÖ: Her üç kadından biri şiddet mağduru. 10.01.2020 tarihinde https://www.bbc.com/turkce/haberler/2013/06/130620kadina_siddet adresinden erişildi.
• Büyükyılmaz A. ve Demir Ç. (2016). Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddetin belirleyenleri: multinomial logit model yaklaşımı”. Ege Akademik Bakış Dergisi, 16(3), 443-45.
• Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı (2019). On birinci kalkınma planı (2019-2023). Ankara.
• Çalışkan, H. ve Çevik, İ. E. (2018). Kadına yönelik şiddetin belirleyicileri: Türkiye örneği. Balkan Sosyal Bilimler Dergisi, 7(14), 218-233.
• Çiftçi, F. (2013). Türkiye'de kadına yönelik aile içi şiddet ve kadın sığınmaevleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
• Ediz, A. ve Altan, Ş. (2017). Türkiye’de kadına yönelik şiddet üzerine bir alan araştırması. TBB Dergisi, 338-406.
• Es, M. ve Ateş, H. 2004). Kentlileşme ve göç: sorunlar ve çözüm önerileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 48, 205-247.
• Gurbetçi Giresun Gazetesi, (2020). 12.08.2021 tarihinde https://gurbetcigiresun.com.tr/necat-tigli-kadin-cinayetleri-raporu-hazirladi-34066-haberi adresinden erişildi.
• Gül, H. ve S. Gül, S. (2008.). Yoksulluk ve yoksulluk kültürü tartışmaları. Nurgün Oktik (Der.), Türkiye’de Yoksulluk Çalışmaları içinde (s.57-96). İzmir: Yakın Yayınları.
• Güneş, Z. (2009). Türkiye’de yoksulluk araştırmaları: 1990 sonrası çalışmaların bibliyografik analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Bilgi ve Belge Yönetimi Anabilim Dalı, İstanbul.
• Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, (2009). Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddet araştırması raporu. Ankara: Aile Sosyal Politikalar Bakanlığı Yayını.
• Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü-KSGM. (2016). Kadına yönelik şiddetle mücadele (2016-2020) ulusal eylem planı. 12.01.2020 tarihinde https://www.ailevecalisma.gov.tr/uploads/ksgm/upload/pages/dagitimda-olan-yayin lar/kadina-yonelik-siddetle-mucadele-ulusal-eylem-plani-2016-2020-icin-tiklayiniz. pdf adresinden erişildi.
• Kalkınma Bakanlığı, (2013). Onuncu kalkınma planı 2014-2018. Ankara.
• Keleş, R. (1996). Kentleşme politikası, Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (2016). Kentleşme politikası (15. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.
• Keskin ,E.B., Sağocak, M. ve Vural, A.(2015). Kentlilik bilinci çalışmaları için bir model önerisi: Bursa’da kentlilik bilinci araştırması. Paradoks Ekonomi Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(1), 21-43.
• Kıray, M.(1982). Toplumsal değişme ve kentleşme. Kentsel bütünleşme, Ankara: TGAV Yayınları, s.57-66.
• Kocacık, F. ve Çağlayandereli, M. (2009). Ailede kadına yönelik şiddet: Denizli İli örneği. 03.02.2020 tarihinde http://www.insanbilimleri.com adresinden erişildi.
• Köse, A. ve Beşer, A. (2007).Kadının değiştirilebilir yazgısı "şiddet". Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(4), 114-121.
• Okutan, Nur (2007). Kadına yönelik aile içi şiddet -Van'da, kadınların şiddet deneyimleri, şiddeti doğuran koşullar ve başetme biçimleri, şiddetin kadın sağlığına etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. 100. Yıl Üniversitesi,Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı, Van.
• KSGM (2016). Kadına yönelik şiddetle mücadele ulusal eylem planı 2016-2020. Aile Sosyal Politikalar Bakanlığı Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Özbudun, S. (2002). Küresel bir yoksulluk kültürü mü?, Y. Özdek (Der.), Yoksulluk, şiddet ve insan hakları içinde (s.53-69). Ankara:TODAİE Yayınları.
• Öztürk, Ö. (2011). Türkiye'de kadına yönelik şiddet. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hukuk Ana Bilim Dalı, İstanbul.
• Parlak, B. (2008). Kent kültürü ve kentlilik bilinci geliştirme projesi: Bursa Büyükşehir örneği, Dönüşen kentler ve değişen yerel yönetimler, Ankara: Gazi Kitabevi, s.61-85.
• Parlak, B. (2011). Kamu yönetimi sözlüğü. Bursa: MKM Yayıncılık.
• Sezal, İ. (1992). Kentleşme. Alternatif Üniversite Serisi. İstanbul:Ağaç Yayınları.
• Sözcü Gazetesi (2020). Kadınlar 2019 yılında da katledildi. 03.02.2020 tarihinde https://www.sozcu.com.tr/hayatim/yasam-haberleri/ kadinlar-2019-yilinda-da-katledildi/ adresinden erişildi.
• Şimşek, B. (2019). Kadın cinayetleri neden önlenemiyor?. 03.01.2020 tarihinde https://www.bbc.com/turkce/haberler-turkiye-49492456, adresinden erişildi.
• Tatar, Z. (2009). Yetişkinlerin kentlileşme ve eğitim ihtiyaçlarına ilişkin görüşleri (Eskişehir ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Tok, H.(2020). Meclis komisyonu kadın örgütleriyle ortak akıl yürütmeli. 03.02.2020 tarihinde https://www.sivilsayfalar.org/2020/01/10/ meclis-komisyonu-kadin-orgutleriyle-ortak-akilyurutmeli/ adresinden erişildi.
• Uçar, A. (2016). İstatistiki verilerle ulusal basında kadına yönelik şiddet. İnönü Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Dergisi, 7(2), 315-364.
• Uğurluoğlu, B. (2018). Şiddet nedir? 03.02.2020 tarihinde, https://ailedenokula.com/siddetnedir?, adresinden erişildi.
• UN WOMEN (2020). Facts and figures: ending violence against women, 13.02.2020 tarihinde http://www.unwomen.org/en/what-we-do/ending-violence-against-women/facts-and-figures adresinden erişildi.
• World Health Organization. (2013). Responding to İntimate Partner Violence and Sexual Violence Against Women – WHO Clinical and Policy Guidelines”, World Health Organization.
• World Bank (2000). World development report 2000/2001 attacking poverty. Washington D.C.: World Bank Publication.