The Foundations as A Financial Resource: The Ottoman Example

Year 2018, Volume: 4 Issue: 6 - JANUARY, 22 - 36, 15.01.2018

Veli Sırım

https://doi.org/10.21021/osmed.333313

Cited By: 4

Abstract

Abstract

In the Ottoman Empire, there was no direct funding
from the central budget to finance education, health services and religious and
cultural activities. In case of any insufficiency in the state budget for the
services that have been mentioned above, they were provided by foundations
which are currently referred as the third sector and are organized as more
independent economic units. For instance, the ratio of foundations’ income in
the Ottoman financial system is approximately 12% at the beginning of the 16th
century and it reached to 20% in the early 17th century. Therefore, it can be
stated that foundations play a significant role for finance for education,
health, cultural and religious activities where profit is not available or the
profit margin is low and the investment is not economically attractive.

Every charitable institution had a foundation
and the working way of foundation and structures of foundation which will be
responsible for expenses to meet requirements for charity activities were
expressed one by one. The foundation also included subjects such as how the
institution would work, who would be employed and how much salary would be
earned with regarding the conditions of the foundation (and conditions of the
person/founder who established the foundation).

This article will focus on the role of
foundations as a source of funding in the Ottoman era.

Keywords

Waqfs (Foundations), Ottoman Era, financial resource, social serves

Bir Finansman Kaynağı Olarak Vakıflar: Osmanlı Örneği

Abstract

Osmanlı Devletinde eğitim ve sağlık hizmetleri
ile dinî ve kültürel faaliyetlerin finansmanı için merkezî bütçeden doğrudan
bir kaynak ayrılmıyordu. Devlet bütçesinden herhangi bir kaynak ayrılmadığı
halde zikredilen hizmetlerin finansmanı, günümüzde üçüncü sektör olarak
adlandırılan, daha çok bağımsız iktisadî birimler şeklinde teşkilatlanmış olan
vakıflar aracılığıyla gerçekleştiriliyordu. Öyle ki, vakıf gelirlerinin Osmanlı
malî sistemi içindeki oranı XVI. yüzyılın başlarında yaklaşık %12'lik bir paya
sahip iken, bu oran XVII. yüzyılın başlarında %20'lere kadar yükselmişti.

Dolayısıyla vakıfların, kâr imkanı bulunmayan
ya da kâr marjının düşük olması nedeniyle iktisadî açıdan yatırımın cazip
olmadığı eğitim, sağlık, kültürel ve dinî faaliyetlerin finansmanında önemli
bir rol oynadığı söylenebilir.

Her hayrî müessesenin bir vakfiyesi bulunmakta
ve bu vakfiyede müessesenin çalışma şekli ile hayır faaliyetlerinin yürütülmesi
için yapılacak masrafları karşılayacak yapılar, vakıflar tek tek ifade
edilmekteydi. Vakfiyede ayrıca vâkıfın (vakfı kuran kimsenin) şartlarına göre
kurumun nasıl işleyeceği, kimlerin istihdam edileceği ve ne kadar maaş
alacakları gibi konular yer alırdı.

Bu makalede, Osmanlı döneminde bir finansman
kaynağı olarak vakıfların oynadığı rol üzerinde durulacaktır.

Keywords

Vakıflar, Osmanlı Dönemi, finansman kaynağı

References

• Ali Haydar, Hoca Emin Efendizâde (1337 r./1340), Tertibü's-sunûf fî Ahkâmi'l-Vukûf, İstanbul: Şirket-i Mürettibiye Matbaası.
• Atılgan, Ahmet (1996), İslâmın Ekonomik Politikaları, İstanbul: Nesil Yayınları.
• Barkan, Ömer Lütfi (1942), “Osmanlı İmparatorluğunda Bir İskân ve Kolonizasyon Metodu Olarak Vakıflar ve Temlikler”, Vakıflar Dergisi, Sayı:2, ss. 279-386.
• Barkan, Ömer Lütfi (1947), “Avârız”, İktisat ve Ticaret Ansiklopedisi, C. II, İstanbul: İktisat ve Ticaret Ansiklopedisi Yayınları.
• Barkan, Ömer Lütfi (1972), Süleymaniye Camii ve İmareti İnşaatı, Cilt: 1, Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Barkan, Ömer Lütfi (1963), “Şehirlerin Teşekkül ve İnkişafı Tarihi Bakımından: Osmanlı İmparatorluğu’nda İmaret Sitelerinin Kuruluş ve İşleyişi Tarzına Dair Araştırmalar”, İktisat Fakültesi Mecmuası, Cilt: 23, Sayı: 1-2, ss. 239-296.
• Barkan, Ömer Lütfi (1985), “Osmanlı İmparatorluğu’nda Esnaf Cemiyetleri”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, C. 41, Sayı: 1-4, ss. 39-46. Berkî, Ali Himmet (1940), Vakıflar, İstanbul: Cihan Kitaphanesi.
• Berkî, Ali Himmet (1966), Vakfa Dair Yazılan Eserlerle Vakfiye ve Benzeri Vesikalarda Geçen Istılah ve Tabirler, Ankara: Vakıflar Genel Müdürlüğü Neşriyatı. Berkî, Şakir (1969), “Vakfın Mahiyeti”, Vakıflar Dergisi, Vakıflar Genel Müdürlüğü Yayınları, C. 8, ss. 1-8.
• Bilmen, Ömer Nasuhi (1970), Hukuk-u İslâmiyye ve Istılahât-ı Fıkhıyye Kâmusu, İstanbul: Bilmen Yayınevi.
• Buluş, Abdülkadir (2009), “Sivil Toplum Kuruluşlarına Tarihsel Bir Örnek: Osmanlı Vakıfları”, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı: 16, ss, 21-36.
• Bülbül, Yaşar (1999), “Klasik Dönem Osmanlı Muhasebe Sistemi”, Dîvân, Sayı: 6, ss. 151-182.
• Ergin, Osman Nuri (1936), Türkiye’de Şehirciliğin Tarihî İnkişafı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi İktisat ve İçtimaiyat Enstitüsü Neşriyatı.
• Ertem, Adnan (2011), “Osmanlı’dan Günümüze Vakıflar”, Vakıflar Dergisi, Sayı: 36, ss. 25-65.
• Genç, Mehmet (2000), Osmanlı İmparatorluğunda Devlet ve Ekonomi, İstanbul: Ötüken Yayınları.
• Genç, Mehmet (2014), “Klâsik Osmanlı Sosyal-İktisadî Sistemi ve Vakıflar”, Vakıflar Dergisi, Sayı: 42, ss. 9-18.
• Güler, Mustafa (2002), Osmanlı Devleti’nde Harameyn Vakıfları (XVI-XVII. Yüzyıllar), İstanbul: Tatav Yayınları.
• Güran, Tevfik (2006), Ekonomik ve Mali yönleriyle Vakıflar-Süleymaniye ve Şehzade Süleyman Paşa Vakıfları, İstanbul: Kitabevi Yayınları
• Kazıcı, Ziya (1985), İslâmî ve Sosyal Açıdan Vakıflar, İstanbul: Marifet Yayınları.
• Kazıcı, Ziya – Şeker, Mehmet (1981), İslam Türk Medeniyeti Tarihi, İstanbul: Çağrı Yayınları.
• Kepecioğlu, Kamil (2002), Tarih Lûgati, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Temel Terimleri Sözlüğü, Ankara: 21.Yüzyıl Yayınları.
• Kozak, İ. Erol (1985), Bir Sosyal Siyaset Müessesesi Olarak Vakıf, Ankara: Akabe Yayınları.
• Köprülü, Fuat (1938), “Vakıf Müessesesi ve Vakıf Vesikalarının Tarihi Ehemmiyeti”, Vakıflar Dergisi, Sayı: 1, ss. 1-6.
• Köprülü, Fuat (1942), “Vakıf Müessesesinin Hukukî Mahiyeti ve Tarihî Tekamülü”, Vakıflar Dergisi, ss. 1-36.
• Kuban, Doğan (1968), “Anadolu-Türk Şehri: Tarihî Gelişmesi, Sosyal ve Fizikî Özellikleri Üzerinde Bazı Gelişmeler.”, Vakıflar Dergisi, Sayı: 7, ss. 53-73.
• Kunter, Halim Baki (1938), “Türk Vakıfları ve Vakfiyeleri Üzerine Mücmel Bir Etüd”, Vakıflar Dergisi, Cilt: 1, ss. 103-129.
• Müslim bin el Haccâc Ebu’l-Hüseyin el-Kuşeyrî (1981), Sahih, İstanbul: Çağrı Yayınları.
• Orhonlu, Cengiz (1990), Osmanlı İmparatorluğu’nda Derbend Teşkilatı, İstanbul: Eren Yayınları.
• Öztürk, Nazif (1995), Elmalılı M. Hamdi Yazır Gözüyle Vakıflar, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• Şahin, Musa (1986), “Sosyal Değişmede Vakıfların Rolü”, Sosyoloji Konferansları Dergisi, Sayı: 21, ss. 231-247.
• Şensoy, Fatma (2014), “Muhasebe Defterlerinden Vakıfların Çok Yönlü Boyutlarını İzlemek- Bir Örnek XVIII. Yy.”, Muhasebe ve Finans Tarihi Araştırmaları Dergisi, Sayı: 7, ss. 76-103.
• Şensoy, Fatma (2016), “Osmanlı İmparatorluğu’nda Vakıfların Ekonomik Boyutları”, Muhasebe ve Finans Tarihi Araştırmaları Dergisi, Sayı: 10, ss. 41-63.
• Tabakoğlu, Ahmet (1994), Türk İktisat Tarihi, İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Tabakoğlu, Ahmet (2004), “Klâsik Dönem Osmanlı Vakıf Sistemi”, Cumhuriyetin 80. Yılında Uluslararası Vakıf Sempozyumu Kitabı, Ankara: Vakıflar Genel Müdürlüğü.
• Tabakoğlu, Ahmet (2005), İslam İktisadı – Toplu Makaleler II, İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• Tabakoğlu, Ahmet (2013), İslam İktisadına Giriş, İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Yediyıldız, Bahaeddin (1982), “Türk Vakıf Kurucularının Sosyal Tabakalaşmadaki Yeri 1700-1800”, Osmanlı Araştırmaları, C. III, ss. 143-164.
• Yediyıldız, Bahaeddin (1986), “Vakıf” Maddesi, İslam Ansiklopedisi, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi, ss. 153-172.
• Zaim, Sabahaddin (1987), “Vakıfların Milli Ekonomiye Etkileri”, Ankara: Vakıf Haftası Dergisi, Sayı: 5, ss. 209-213.
• Zeyn el-Abidin, Mahmut, “16. Yüzyılda Halep’in Çarşılarının Gelişmesinde Osmanlı Vakıflarının Rolü”, https://www.academia.edu/20131854/16._Y%C3%9CZYIL_DA_HALEP_%C4%B0N_%C3%87AR%C5%9EILARININ_GEL%C4%B0%C5%9EMES%C4%B0NDE_OSMANLI_VAKIFLARIN_ROL%C3%9C, Erişim Tarihi: 13 Temmuz 2017