Osmanlı son döneminde Halep vilayetine bağlı bir sancak olan Maraş merkez ile Zeytun (Süleymanlı) kazaları Ermenilerin Osmanlı Devleti içerisinde sıkça yaşadığı yerlerden idi. Bunda, bölgenin coğrafik özelliği kadar, ticaret yolları üzerinde olması ve zengin tarım yapılan ovalara sahip bulunması etkili olmuştu. Osmanlı toprakları içerisinde Maraş, her ne kadar Ermenilerin yoğun yaşadığı yerlerden birisi idiyse de buradaki Türklerin nüfusu oldukça fazla idi. Maraş merkezde Ermenilerin oranı, Katolik ve Protestanlar dahil, yüzde otuzlara varırken, sancak genelinde bu oran yüzde yirmilere gerilemekteydi. Bunda, Zeytun dışındaki kazalarda—Elbistan, Pazarcık, Andırın, Göksun—Ermenilerin nüfusunun oldukça önemsiz miktarda olması etkili olmuştur. Bölgede sürekli ayaklanmalara karışan Ermeniler, Büyük Savaş sonrasında, Maraş’ın Fransızlar tarafından işgali sırasında, Fransız işgal güçleri ile birlikte Türklere karşı savaşmış, Fransızlar yenik olarak bölgede ayrılınca da onlarla birlikte gitmeye karar vermişlerdir. Şehirde kalan Ermenilerin en son ayrılan kafilesi, Ocak 1922 tarihinde olmak üzere, Maraş’tan ayrılmışlardır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2005 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 |