Clinical and Sociodemographic Characteristics of Cases Presenting to an Unıversity Hospital for Special Need Reports for Children

Yıl 2020, Cilt: 42 Sayı: 2, 240 - 248, 17.03.2020

Mehmet Kayhan , Yusuf Öztürk

https://doi.org/10.20515/otd.661980

Cited By: 11

Öz

In this study, it was aimed to
identify sociodemographic features, reasons for application and distribution of
psychiatric diagnoses within a sample of children and adolescents who had
applied to special need reports for children (SNRFC) of the center the research
was conducted in. Data from the charts of 307 children and adolescents aged
between 0-18 years who had applied to the SNRFC of our hospital between the
dates February 2019 and October 2019, were analyzed retrospectively. A total of
307 patients were included in the study, with a mean age of 9.10±4.60. 116
(37.8%) of the cases were female and 191 (62.2%) were male. The most common
admission to SNRFC consists of admissions made for special education with a
rate of 52.4%. When all admissions were evaluated, 52.7% (n = 165) delayed
milestones were determined. The most frequent delay milestones diagnosis was
mild delay with 47.9% (n: 79). There was no significant difference between boys
and girls in terms of psychopathology (p = 0.303). 173 (56.4%) of the 307
patients who applied for the SNFRC report had an additional medical illness.
When the accompanying medical diseases were examined in terms of systems, it
was found that neurological diseases were the most common (40%). Determining
the data about children and adolescents who apply to the health committee for
SNRFC will guide both pediatric psychiatry and specialist physicians in other
fields. Our findings need to be supported by further research, where samples
from other centers are also evaluated.

 

Anahtar Kelimeler

Child, psychopathology

Bir Üniversite Hastanesine Çocuklar İçin Özel Gereksinim Raporuna Başvuran Olguların Klinik ve Sosyodemografik Özellikleri

Öz

Bu çalışmada Çocuklar İçin Özel
Gereksinim Raporu’na (ÇÖZGER) başvuran çocuk ve ergen olgularda başvuru
nedenleri, olguların sosyodemografik özellikleri ve psikiyatrik tanı
dağılımlarının saptanması amaçlanmıştır. Bu çalışmada 2019 Şubat – 2019 Ekim
tarihleri arasında hastanemiz sağlık kuruluna ÇÖZGER için başvuran 0-18 yaş
arası 307 çocuk ve ergenin dosya verileri geriye dönük olarak
değerlendirilmiştir. Çalışmaya yaş ortalaması 9.10±4.60 olan toplam 307 olgu
dahil edilmiştir.  Çalışmaya katılan
olguların 116 (%37.8) tanesi kız cinsiyetteyken 191 (%62.2) olgu erkekti.
ÇÖZGER için en sık başvuruyu % 52.4 oranla özel eğitim için yapılan başvurular
oluşturmaktadır. Tüm başvurular değerlendirildiğinde % 52.7 (n= 165) oranında
gecikmiş dönüm noktası tespit edilmiştir. Gecikmiş dönüm noktası tanısında da
en sık % 47.9 (n:79) ile hafif düzeyde gecikme bulunmuştur. Erkek ve kız
çocuklar arasında psikopatoloji varlığı bakımından anlamlı fark saptanamamıştır
(p = 0.303). ÇÖZGER raporu için başvuran 307 olgudan 173’ünde (%56.4) ek bir
tıbbi hastalık saptanmıştır. Eşlik eden tıbbi hastalıkları sistemler açısından
incelendiğinde ise en sık nörolojik hastalıkların olduğu bulunmuştur
(%40).  ÇÖZGER için sağlık kuruluna
başvuran çocuk ve ergenlerle ilgili verilerin belirlenmesi hem çocuk
psikiyatrisi hem de diğer branşlardaki uzman hekimlere yol gösterici olacaktır.
Bulgularımızın diğer merkezlerdeki örneklemlerin de değerlendirildiği ileri
araştırmalarla desteklenmesi gerekmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Çocuk, psikopatoloji, sağlık kurulu

Kaynakça

• 1. Devlet İstatistik Enstitüsü (DİE) Türkiye Özürlüler Araştırması 2002. Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası, Ankara, 2004.
• 2. Kulaksızoğlu A. Farklı Gelişen Çocuklar. Epsilon Yayıncılık, İstanbul, 2003.
• 3. Helander E. Prejudice and Dignity, an Introduction to Community-Based Rehabilitation. United Nations Development Program, New York, ABD, 1999.
• 4. Ataman A. Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, 2003.
• 5. Özbaran B, Köse S. Sağlık kurulu raporları; 6 yıllık Ege Üniversitesi deneyimi. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 2011; 18(1): 67-72.
• 6. Çocuklar İçin Özel Gereksinim Değerlendirmesi Hakkında Yönetmelik, 2019, 30692 mükerrer.
• 7. Savaşır I, Şahin N. Wechsler çocuklar için zeka ölçeği (WISC-R). Ankara Türk Psikologlar Derneği, Ankara, 1995.
• 8. Erol N, Sezgin N, Savaşır I. Ankara Gelişim Tarama Envanteri ile ilgili geçerlik çalışmaları. Türk Psikoloji Dergisi. 1993; 29(8): 16-22.
• 9. Yılmaz H, Kesiktaş N, Eren B, Köse R. İstanbul ilinde özürlülük oranı ve özürlülerin durumu. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi. 1998; 1(2): 51-53.
• 10. Türkiye İstatistik Kurumu-TÜİK. Özürlülerin sorun ve beklentileri araştırması, 2010. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
• 11. Öztürk Y, Demir N, Topal Z, Savcı U, Cansız MA, Tufan AE. Bir üniversite hastanesine engelli çocuk sağlık kurulu için başvuran olguların klinik ve sosyodemografik özellikleri: Bir ön çalışma. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi. 2018; 25(2), 101-110.
• 12. Şahin N, Altun H, Kara B. Özürlü Çocuk Sağlık Kurulu Raporlarının Değerlendirilmesi. Kocatepe Tıp Dergisi. 2014; 15 (1): 48-53.
• 13. Başgül S, Saltık S. Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi-Özürlü Çocuk Heyeti'nin 2010 yılı verileri. Göztepe Tıp Dergisi. 2012; 27(2): 45-49.
• 14. Aicardi J. Mental retardation. In: Aicardi J Ed. Diseases of the Nervous System in Childhood. Cambridge. 1998; 822-825.
• 15. Thapar A, Cooper M, Rutter M. Neurodevelopmental disorders. Lancet Psychiatry. 2017; 4(4): 339-346.