Beyin Ölümü Tanısı Alan Hastaların Retrospektif Analizi

Year 2020, , 631 - 640, 30.12.2020

Onur Palabıyık

https://doi.org/10.26453/otjhs.806855

Cited By: 2

Abstract

Amaç: Bu çalışmada beyin ölümü tanılı hastaların özellikleri, organ bağışı oranları ve uygulanan donör bakımının irdelenmesi amaçlanmıştır.

Materyal ve Metot: 2013-2020 yılları arasında hastanemizde beyin ölümü tanısı alan hastaların dosyaları taranarak yaş, cinsiyet, yandaş hastalıkları, yatış tanısı, yatış zamanı, beyin ölümü zamanı, tanı testi yöntemleri, organ bağış oranı, nakledilen organların sayıları, donör bakımında uygulanan tedaviler ve kardiyak arrest süresi gibi veriler kaydedildi.

Bulgular: Çalışmamızda 41 hastada beyin ölümü tanısı konulurken 6 (%14,6) hastada organ bağışına onay saptandı. Beyin ölümüne en sık yol açan nedenler travmatik beyin hasarı (n=17) ve serebrovasküler olay (n=17) idi. Hastaların yaş ortalamaları 46,73 ± 23,5 (6-80) iken bunların 6’sı çocuk, 21’i yetişkin ve 14’ü yaşlı hasta idi. Hastaların 12’si (%29,3) kadın, 29’u (%70,7) erkekti. Organ bağışı izni verilmeyen 35 hastada ortalama kardiyak arrest süresi 47,17 ± 38,8 (1-167) saat saptandı. Donör bakımında düşük doz dopamin infüzyonu (4 µg/kg/dk), metilprednizolon infüzyonu ve levotiroksin uygulandığı saptandı.

Sonuç: Kadavradan organ transplantasyonu için beyin ölümü tanısının konulması önem arz etmektedir. Nörolojik prognozu kötü hastalar beyin ölümü ve potansiyel donör olmaları açısından yakın takip edilmelidir. Organ bağışını arttırmak için eğitimli ve deneyimli organ nakil koordinatörlerine ihtiyaç vardır. Nakledilen organların sayısını ve kalitesini arttırmak için güncel literatüre uygun donör bakımı protokolleri oluşturulmalıdır. 

Keywords

Beyin ölümü, organ bağışı, kadaverik organ transplantasyonu, donör bakımı, düşük doz dopamin infüzyonu

Supporting Institution

yok

Project Number

yok

Thanks

yok

Retrospective Analysis of Patients Diagnosed with Brain Death

Abstract

Objective: The aim of this study was to examine the characteristics of patients with brain death, organ donation rates and donor care.

Materials and Methods: By scanning the files of patients diagnosed with brain death between 2013 and 2020 in our hospital, the data including the patients’ age, gender, comorbidities, hospitalization diagnosis, hospitalization time, brain death time, diagnostic test methods, organ donation rate, number of transplanted organs, treatments related donor care, and cardiac arrest period were recorded.

Results: In our study, 41 patients were diagnosed with brain death, while 6 (14.6%) patients were approved for organ donation. The most common causes of brain death were traumatic brain injury (n = 17) and cerebrovascular accident (n = 17). While the mean age of the patients was 46.73 ± 23.5 (6-80), 6 of them were children, 21 were adults and 14 were elderly patients. Twelve (29.3%) of the patients were female and 29 (70.7%) were male. The mean duration of cardiac arrest was found to be 47.17 ± 38.8 (1-167) hours in 35 patients who were not allowed to organ donation. Low-dose dopamine infusion (4 µg / kg / min), methylprednisolone infusion and levothyroxine were used in donor care.

Conclusion: It is important to diagnose brain death for organ transplantation from cadaver. Patients with poor neurological prognosis should be closely followed in terms of brain death and potential donors. Trained and experienced organ transplant coordinators are needed to increase organ donation. In order to increase the number and quality of transplanted organs, donor care protocols in accordance with the current literature should be established. 

Keywords

Brain death, organ donation, cadaveric organ transplantation, donor care, low-dose dopamine infusion

Project Number

yok

References

• Drake M, Bernard A, Hessel E. Brain Death. Surg Clin North Am. 2017;97:1255-1273.
• Organ ve doku alınması, saklanması, aşılanması ve nakli hakkında kanun. Kanun numarası 6514 Resmi Gazete 18.01.2014 - 28886. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/01/20140118-1.htm. Erişim tarihi 1 Eylül 2020.
• Karasu D, Yılmaz C, Karaduman İ, Çınar YS, Büyükkoyuncu Pekel N. Beyin ölümü olgularının retrospektif analizi. Yoğun Bakım Derg. 2015;6:23-26.
• Uzuntarla Y. Bir eğitim ve araştırma hastanesindeki beyin ölümü ve organ bağışı olgularının retrospektif incelenmesi. GKDA Derg. 2019;25:264-269.
• Yazar MA. Yoğun bakım ünitelerinde beyin ölümü olgularının değerlendirilmesi: 6 yıllık retrospektif bir çalışma. Ankara Eğt Arş Hast Derg. 2019;52:117-122.
• Avcı O, Gündoğdu O. Retrospective analysis of the patients with brain death diagnosis in the last five years in our hospital. Cumhuriyet Medical Journal. 2019;41:385-391.
• Kıraklı C, Uçar ZZ, Anıl AB, Özbek İ. The effect of shortening confirmed brain death diagnosis time on organ donation rates in the intensive care unit. Yoğun Bakım Derg. 2011;1:8-11.
• Battal M, Horoz A, Karatepe O, Çitgez B. Beyin ölümü tespitinde araştırma hastanesi deneyimi. Şişli Etfal Hastanesi Tıp Bülteni. 2013;47:59-62.
• Altınsoy S, Özdemir EŞ, Baran İ, ve ark. Beyin ölümü tanısı alan hastaların değerlendirilmesi ve yeni yönetmeliğin tanı süresine etkisinin araştırılması. Turk J Intensive Care. 2020;18:21-27.
• Turkish Neurological Society. Diagnostic guidelines of brain death. Turk J Neurol. 2014;20(3):101-104.
• İzdeş S, Erkılıç E. Beyin ölümü. Turkish Medical Journal. 2007;1:173-179.
• Kotloff RM, Blosser S, Fulda GJ, et al. Management of the potential organ donor in the ICU: Society of Critical Care Medicine/American College of Chest Physicians/Association of Organ Procurement Organizations consensus statement. Crit Care Med. 2015;43:1291-1325.
• Patel MS, Abt PL. Current practices in deceased organ donör management. Curr Opin Organ Transplant. 2019;24:343-350.
• Schnuelle P, Benck U, Yard BA. Dopamine in transplantation: Written off or comeback with novel indication? Clin Transplant. 2018;32(7):e13292.
• Atik B, Kılınç G, Atsal AÖ, Çöken F, Yarar V. Our brain death and organ donation experience: over 12 years. Transplant Proc. 2019;51:2183-2185.
• Schnuelle P, Schmitt WH, Weiss C, et al. Effects of dopamine donor pretreatment on graft survival after kidney transplantation: A randomized trial. Clin J Am Soc Nephrol. 2017;12:493-501.
• Benck U, Hoeger S, Brinkkoetter PT, et al. Effects of donor pre-treatment with dopamine on survival after heart transplantation: A cohort study of heart transplant recipients nested in a randomized controlled multicenter trial. J Am Coll Cardiol. 2011;58:1768‐1777.
• Schnuelle P, Gottmann U, Hoeger S, et al. Effects of donor pretreatment with dopamine on graft function after kidney transplantation: A randomized controlled trial. JAMA. 2009;302:1067-1075.
• Richmond ME, Easterwood R, Singh RK, et al. Low-dose donor dopamine is associated with a decreased risk of right heart failure in pediatric heart transplant recipients. Transplantation. 2016;100:2729-2734.