İŞ KAYGISI YÖNETİMİNDE KABUL VE KARARLILIK TERAPİSİ: BİR OLGU SUNUMU

Yıl 2026, Cilt: 18 Sayı: 1, 47 - 57

Gamze Kesgin , Meryem Karaaziz

https://doi.org/10.69785/oybd.1607275

Öz

Kabul ve Kararlılık Terapisi (KKT), üçüncü dalga davranışçı terapilerdendir. Farkındalık alt yapılı olan terapi ekolü, yaşanılan durumlara yargısız yaklaşmayı, dili olduğu gibi kabul görmek amacı ile kullanılan şu an da olmanın önemini vurgulayan bir terapi ekolüdür. Kabul ve kararlılık terapisinde amaç var olan belirtileri değiştirmek değildir, kötü hissettiren zarar verici gibi gözüken düşünceleri ve hisleri kabul edip anlamlı hale dönüştürmektir. Kabul ve kararlılık terapisinde düşüncelerin ruh halimiz üzerindeki büyük etkilerinden kurtulmak için psikolojik esneklik altıgeninden faydalanırız. İş kaygısı ile birlikte gelen gelecek kaygısı ve genel bir kaygı bozukluğu da psikolojik esnekliğin kaybı ile ortaya çıkılabilecek patolojik bir durum olmaktadır. Yapılan bu çalışmanın amacı Kabul ve Kararlılık Terapisinin iş hayatında kaygı yaratan durumlarla karşılaşan bunlarla beraber gelecek kaygısı yaşayan danışanda uygulanmasıdır.

Anahtar Kelimeler

KABUL VE KARARLILIK TERAPİSİ , KAYGI BOZUKLUĞU , İŞ KAYGISI

Etik Beyan

Yakın Doğu Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar kurumundan çalışma yapılmadan önce etik onay alınmıştır.

Destekleyen Kurum

Yakın Doğu Üniversitesi

Kaynakça

• American Psychiatric Association. (2013).Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Fifthed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.
• American Psychiatric Association. (1952). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Washington: American Psychiatric Association.
• Craske, M. G., Rapee, R. M., Jackel, L., & Barlow, D. H. (1989). “Qualitative Dimensions Of Worry İn DSM-III-R Generalized Anxiety Disorder Subjects And Nonanxious Controls”. Behaviour Research And Therapy, 27(4):397-402.
• Crocq, M. A. (2022). “A History Of Anxiety: From Hippocrates To DSM”. Dialogues İn Clinical Neuroscience, 19(2):319-325.
• Çaparlar, C. Ö., Dönmez, A. (2016). “Bilimsel Araştırma Nedir? Nasıl Yapılır?” Turk J Anaesthesiol Reanim, 44:212-218.
• Çıtak S. (2018) “Anksiyete Bozukluklarında Tedavi Yaklaşımları: Psikoterapi ve Farmakoterapi”, Türkiye Klinikleri J Fam Med-Special Topics 2018;9(3):141-9.
• Dormann, C., Zapf, D., & Isic, A. (2002). “Emotionale Arbeitsanforderungen und ihre Konsequenzen bei Call-Center-Arbeitspla¨tzen”. Zeitschrift fu¨r Arbeits- und Organisationspsychologie, 46, 201– 215.
• Hayes, L., Boyd, C. P. and Sewell, J. (2011). Acceptance And Commitment Therapy for The Treatment of Adolescent Depression: A Pilot Study in A Psychiatric Outpatient Setting.
• Hettema, J. M. (2008). “The Nosologic Relationship between Generalized Anxiety Disorder and Major Depression”. Depress Anxiety., 25(4): 300-316.
• Holt, G., & Bouras, N. (2007). Psychiatric and Behavioural Disorders in Intellectual and Developmental Disabilities. Cambridge: Cambridge University Press.
• Hobson, J., & Beach, J. R. (2000). “An Investigation of the Relationship between Psychological Health and Workload among Managers”. Occupational Medicine, 50, 518–522.
• Kafes Y. (2022). “Depresyon ve Anksiyete Bozuklukları Üzerine Bir Bakış”, Humanistic Perspective, 3 (1):186-194
• Konkan, R., Şenormanci, Ö., Güçlü, O., Aydin, E., & Sungur, M. Z. (2013). Yaygın Anksiyete Bozukluğu-7 (YAB-7) Testi Türkçe Uyarlaması, Geçerlik ve Güvenirliği. Archives of Neuropsychiatry/Noropsikiatri Arsivi.
• Linden, M., & Muschalla, B. (2007a). “Arbeitsplatzbezogene A¨ ngste und Arbeitsplatzphobie”. Der Nervenarzt, 78, 39–44.
• Miceli, M., & Castelfranchi, C. (2014). Expectancy and Emotion. OUP Oxford.
• Öztürk, O., & Uluşahin, A. (2016). Ruh Sağlığı ve Bozuklukları (14 b.). Ankara: Nobel Tıp Kitapevleri.
• Robichaud, M., & Dugas, M. J. (2018). Yaygın Kaygı Bozukluğu Çalışma Kitabı (1 b.). (A. İtil, E. Bayraktar, & Z. Özmeydan, Çev.) İstanbul: Psikonet Yayınları.
• Shorter, E. (2022). “The history of Nosology and the Rise of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders”. Dialogues in Clinical Neuroscience, 17(1):59-67.