Bu araştırmanın amacı ortaokul öğrencilerinin okula uyumunun sokakta çalışma durumuna
göre değişimini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Şanlıurfa ilinde sokakta çalışan
29 ortaokul öğrencisi, sokakta çalışan 29 öğrencinin velisi ve sokakta çalışmayan 40 ortaokul
öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırma nicel ve nitel verilerin toplandığı karma modelle yapılmıştır.
Araştırmada veri toplamak amacıyla veli ve öğrencilere sorulmak üzere araştırmacıların hazırladığı
yarı yapılandırılmış katılımcı görüşme formu ile Ortaokul Okul Uyumu Ölçeği kullanılmıştır.
Araştırmanın nicel verileri Kruskal Wallis H ve Mann Whitney U testleri ile çözümlenmiştir. Nitel
verilerinin çözümlenmesi amacıyla da görüşme formlarında yer alan sorularda frekans ve yüzdelik
dağılımlar kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları incelendiğinde, okula uyum puanlarında yalnızca
kendini yönetme alt boyutunda sokakta çalışmayan çocuklar lehine anlamlı bir fark görülmüştür.
Diğer alt boyutlarda anlamlı bir fark görülmemiştir. Cinsiyete göre okula uyum puanları kendini
yönetme ve öğretmen desteği alt boyutunda kız öğrenciler lehine anlamlı düzeyde farklılaşırken
sokakta çalışan çocukların okula uyum puanları uyruk, aylık gelir değişkenlerine göre hiçbir alt
boyutta anlamlı düzeyde farklılaşmamıştır. Araştırmaya göre çocukların sokakta çalıştırılmaları onların
okula uyumlarının daha düşük olmasına, sokakta tehlikelere daha açık hale gelmelerine yol
açtığı sonucuna ulaşılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Other Fields of Education |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | January 27, 2021 |
Submission Date | December 13, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 1 Issue: 1 |