A THEORETICAL STUDY ON WORKPLACE RECREATION: SUGGESTION ON ITS APPLICABILITY IN TOURISM ENTERPRISES

Year 2017, Volume: 4 Issue: 1, 273 - 280, 30.06.2017

Ilke Basarangil

https://doi.org/10.17261/Pressacademia.2017.544

Abstract

In tourism,
which is a labor-intensive sector, the fact that employees work under excessive
stress and pressure can cause work exhaustion, job dissatisfaction and
inefficient work. Tourism business managers have begun to care much more about
the impact of workplace recreation on productivity in order to prevent all of
this. Workplace recreation, when implemented by the managers, can contribute to
job satisfaction and productivity by allowing the employee to spend leisure
time more efficiently and productively by providing working time and leisure
time balance. Therefore, the aim of this study is to carry out a theoretical
examination on the workplace recreation and to present various suggestions to
the sector managers in tourism for their applicability in tourism enterprises,
as well as evaluating the benefits of business recreation to tourism
businesses, employees and the economy of the country. For this purpose, efforts
have been made to reveal the relationship between leisure time and work
efficiency in this study and then evaluations and suggestions about the
applicability of workplace recreation in tourism enterprises have been
presented. This study presents a theoretical framework guiding future
researches.  

Keywords

Leisure time, workplace recreation, work productivity, tourism enterprises

References

• Akova, O. and Bayhan, İ. (2015). “Örgütsel Bağlılık ve Rekreasyonel İmkânlar Arsındaki İlişki: Antalya’da Konaklama İşletmelerinde Çalışanların Üzerine Bir Araştırma”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (38), s.789-805.
• Batlaş, A. and Batlaş, Z. (1998). Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Blair, S. and Connelly, J. (1996). “How Much Physical Activity Should We Do? The Case For Moderate Amounts And Intensities of Physical Activity”, Research Quarterly for Exercise and Sport, 67: s.193-205.
• Boyacı, C. (1991). Personel Yönetiminde Beşeri Kaynakların Korunması Açısından İş Koşullarının İyileştirilmesi ve İşte Verimliliğe Olan Etkisi Üzerine Bir Uygulama, Antalya: Akdeniz Üniversitesi Basımevi, Yayın no: 36.
• Clark P., Hantrais L., Hassard J. and Starkey K. (1988). The porous day and temps choisi, an enquiry into the appropriation of time. (Working paper 88-4), Department of Economics and Management Science, University of Keele, Keele.
• Crotts, C.J. and Raaij, F. V. (1995). Economic Psychoogy of Travel and Tourism, NewYork: The Haworth Hospitality Press.
• Csikszentmihalyi, M. (1990). Flow: The Psychology of Optimal Experience, New York: Harper and Row.
• Dawer P.W. and Pangraz R.P. (1975). Dynamic Physical Education For Elementary School Children, 4 th Edition, USA: Washington.
• Demir, M. and Demir, Ş.S. (2014). “İşgörenlerin Serbest Zaman Gereksinimi Ve Serbest Zaman Doyumunu Etkileyen Faktörler”, İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 2 (3), s.74-84.
• Fletcher C. (1993). “The İnterrelationship of Managers Work Time And Personal Time”, Personnel Review, 22 (2), s.56–64.
• Göker, G. (2014). Rekreasyonda Yeni Trendler (içinde Rekreasyona Giriş, Ed. Ali Yaylı). Ankara: Detay.
• Gökdeniz, A. (2003). “Yerel Gündem 21 ve Sürdürülebilir Turizm Politikaları Çerçevesinde Eko Turizm”, Ekonomik ve Teknik Standart, Yıl 42, Sayı 496.
• Güngörmüş, A.H. and Yetim, A.A. (2006). “Ankara’daki Beden Eğitimi Ve Spor Öğrenimi Veren Yüksek Öğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretim Elemanlarının Boş Zamanlarını Değerlendirme Biçimlerinin Araştırılması”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 14 (2), s.653-666.
• Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A. and Dinç, Y. (2015). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi, Ankara: Detay. Hazar, A. (2014). Rekreasyon ve Animasyon, Ankara: Detay.
• Iso-Ahola, S. (1997). A Psychological Analysis of Leisure and Health. J.T. Haworth (ed.) Work, Leisure and Well-being. London: Routledge.
• İnce, C. (2000). Turizm İşletmelerinde Rekreasyon ve Animasyon, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Karaküçük, S. (1997). Rekreasyon, Ankara: Ankara Basımevi.
• Kesim, Ü. (2016). İş Yeri Rekreasyonu (içinde Rekreasyon Bilimi, Ed. Prof.Dr. Suat Karaküçük). Ankara: Gazi.
• Koç, E. (2015). Tüketici Davranışı ve Pazarlama Stratejileri, 6. Baskı, Ankara: Seçkin.
• Kozak, N., Özel, Ç.H. ve Yüncü, D.K. (2011). Hizmet Pazarlaması, Ankara: Detay.
• Lee, J. H., Scott, D. and Floyd, M. F. (2001). “Structural Inequalities In Outdoor Recreation Participation: A Multiple Hierarchy Stractification Perspective”, Journal of Leisure Research, 33 (4), s. 427-449.
• Leitner, M. J.; Leitner, S. F. and Associates. (2004). Leisure enhancement (3 rd ed.) New York: Haworth Pres.
• Maslach, C. and Goldberg, J. (1998). “Prevention of Burnout: New Perspectives”, Applied And Preventive Psychology, (7), s.63-74.
• Mbaabu, C. M. (2013). Effect of Workplace Recreation on Employee Wellbeing And Performance: A Case of The Commission For University Education (Cue). Kenyatta University: Project Submitted to The School of Business In Partial Fulfillment of The Requirement For The Degree of Master of Business Administration.
• Mokaya, S. O. and Gitari, J.W. (2012). “Effects of workplace recreation on employee performance : The case of Kenya Utalii College”, International Journal of Humanities and Social Science, 2 (3), s.176-183.
• Önsoy, C. (1984). Osmaniye İskenderun Kıyı Kesiminde Ekolojik Planlama İlkelerine Uygun Alan Kullanımının Araştırılması.(Yayınlanmamış Doktora Tezi) Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, no: 53, Adana.
• Öztürk, Y. and Seyhan, K. (2005). “Konaklama işletmelerinde sunulan hizmet kalitesinin arttırılmasında işgören eğitiminin yeri ve önemi”, Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 121-140.
• Roberts, K., Lamb, K. L., Dench, S. and Brodie, D.A. (1989). “Leisure Patterns, Health Status And Employement Status”, Leisure Studies, (8), s. 229-235.
• Sevin, H.D. ve Küçük, S. (2016). “İşgörenlerin Rekreasyonel Etkinliklere Katılım Düzeyleri İle Çalışma Performansları Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, Journal of Recreation and Tourism Research, 3 (1), s.24-31.
• Sop, S.A. (2014). “İş Baskısı, İş-Serbest Zaman Çatışması, Meslek Memnuniyeti Ve Yaşam Doyumu İlişkisi Üzerine Bir İnceleme”, Turizm Akademik Dergisi, 1(1), s.1-14.
• Stanton-Rich, M. and Iso-Ahola, S. (1998). “Burnout and Leisure”, Journal of Applied Social Psychology, 28: s.1931-50.
• Taner, B. (2005). Ağırlama Endüstrisinde Verimlilik Yönetimi, İstanbul: Beta Basım.
• Temel, A. (2006). “Organizasyonlarda İşkolizm ve İşkolik Çalışanlar”, İş,Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, (8), 2, s.104-127.
• Torkildsen, G. (2012). Leisure and Recreation Management (Fourth Edition). London & NewYork: Taylor and Francis.