EXAMINING THE ENVIRONMENTAL COMMITMENT OF EMPLOYEES: COMPARISON OF PUBLIC AND PRIVATE SECTOR

Year 2022, , 67 - 79, 25.09.2022

Bekir Değirmenci

https://doi.org/10.30794/pausbed.1057286

Abstract

The study examined whether the environmental engagement of public and private sector employees differs according to demographic characteristics. The study, which used the quantitative research method, collected data from 386 employees. "t-test, anova test and correlation tests" were applied to the data set. As a result of the analysis, it was found that environmental commitment does not differ by gender. It was found that the environmental commitment of private sector employees is higher than that of public sector employees. It was found that the environmental commitment of the participants differs according to their marital status. When analyzing environmental commitment by education level, it was found that environmental commitment is highest among graduates of higher education and lowest among high school graduates. In addition, environmental commitment was found to be higher among public sector employees. It is strongly recommended that the study be applied to different cultures and different occupational groups with more sample groups to determine if environmental commitment differs by type of institution.

Keywords

Environmental sustainability, Corporate sustainability, Environmental commitment, Employees

ÇALIŞANLARIN ÇEVRESEL BAĞLILIKLARININ İNCELENMESİ: KAMU VE ÖZEL SEKTÖR KARŞILAŞTIRMASI

Abstract

Kamu ve özel sektör çalışanlarının çevresel bağlılık düzeylerinin demografik özelliklere göre farklılık gösterip göstermediği araştırılmıştır. Nicel araştırma yönteminin kullanıldığı çalışmada 386 çalışandan veri toplanmıştır. Veri setine yönelik “t testi, anova testi ve korelasyon testleri” uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda çevresel bağlılığın cinsiyete göre farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Özel sektör çalışanlarının çevresel bağlılık düzeylerinin kamu sektörü çalışanlarına göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların çevresel bağlılık düzeylerinin medeni duruma göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Çevresel bağlılık düzeyi eğitim seviyesine göre incelendiğinde en fazla bağlılık düzeyinin ön lisans mezunlarında olduğu ve en az çevresel bağlılık düzeyinin ise lise mezunlarında olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca çevresel bağlılığın kamu çalışanlarında daha yüksek seviyede olduğu tespit edilmiştir. Çevresel bağlılığın kurum tipine göre farklılık gösterip göstermediğinin tespitine yönelik daha fazla örneklem grubuyla, farklı kültürlerde ve farklı meslek gruplarına uygulanması şiddetle önerilmektedir.

Keywords

Çevresel sürdürülebilirlik, Kurumsal sürdürülebilirlik, Çevresel bağlılık, Çalışanlar

References

• Afsar B. And Umrani Wa. (2020). Corporate social responsibility and pro‐environmental behavior at workplace: the role of moral reflectiveness. coworker advocacy, and environmental commitment. Corp Soc Resp Env Ma., 27: 109–125. Https://Doi.Org/10.1002/Csr.1777. (13.11.2021).
• Aslan, M., Ve Yaman, F. (2021). Kurumsal değerler olarak kalite, inovasyon, katılımcılık ve işbirliğinin kişi-örgüt uyumu bağlamında çalışanın görev performansına etkisi: konaklama sektöründe bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 13(1): 892–903. Geliş Tarihi Gönderen Https://Www.İsarder.Org/İndex.Php/İsarder/Article/View/1351. (16.12.2021).
• Balci, V., Çakaloğlu, E., Erdeveciler, Ö., et al. (2021). Kapali Alanlarda Fiziksel Aktivite Yapan Bireylerin Doğaya Bağliliklarinin İncelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt 19, Sayı 3, Ankara, s.191-201.
• Cop, S., Alola, UV. ve Alola, AA. (2020). Perceived behavioral control as a mediator of hotels' green training, environmental commitment, and organizational citizenship behavior: A sustainable environmental practice. Bus Strat Env: 29:3495–3508. https://doi.org/10.1002/bse.2592. (17.10.2021).
• Çetinkaya, G. ve Kaplan, M. (2020). Açık alan rekreasyon etkinliği olarak piknik yapan bireylerin çevre tutum ve davranışlarının incelenmesi. Journal of Recreation and Tourism Research, Cilt 7, Sayı 4, Ankara, s. 642-664.
• Çınar, B. ve Duran, A. (2021). Doğaya bağlılığın doğa yuruyuşlerine katılım motivasyonu üzerindeki etkisi. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, Cilt 5, Sayı 1, Ankara, s. 754-766.
• Davis, J. L., Le, B. ve Coy, A.E. (2011). Building a model of commitment to the natural environment to predict ecological behaviour and willingness to sacrifice. Journal of Environmental Psychology, 31: 257-265. DOI: 10.1016/j.jenvp.2011.01.004. (24.11.2021).
• Değirmenci, B. (2020). Çevresel Bilinç İle Çevresel Bağlılık İlişkisinin “Demografik Özellikler” Bağlamında İncelenmesi. Balkan Ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 4, Tekirdağ, s. 1-13.
• Değirmenci, B. ve Aytekin, M. (2021). Çalışanların Çevreci Davranışları: Merinos A.Ş. Uygulaması (Kavram-Teori-Uygulama). Gazi Kitabevi: Ankara. Di Fabio, A. ve RosenM. A. (2019). Accounting for individual differences in connectedness to nature: personality and gender differences. sustainability, 11(6): 1693. Https://Www.Mdpi.Com/2071-1050/11/6/1693. (11.12.2021).
• Gedik, Y. (2020). Sosyal, Ekonomik ve çevresel boyutlarla sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir kalkinma. Uluslararası Ekonomi Siyaset İnsan Ve Toplum Bilimleri Dergisi. 3(3): 196-215. https://dergipark.org.tr/en/pub/ijephss/issue/54205/722850. (18.12.2021).
• Karadağ, D. ve Aşçı, F. H. (2021). Sporcular İçin Çift Kariyer Yetkinliği Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması. Türkiye Klinikleri Spor Bilimleri, 13(2). https://www.halic.edu.tr/documents/lisansustu/sporcular-icin-cift-kariyer-yetkinligi-oilceginin-turkce-uyarlamasi.pdf. (02.11.2021).
• Kelley, H. H. ve Thibaut, J. (1978). Interpersonal relations: a theory of interdependence. New York, NY: Wiley.
• Rahman, I. ve Reynolds, D. (2016). Predicting green hotel behavioral intentions using a theory of environmental commitment and sacrifice for the environment. International Journal of Hospitality Management, 52: 107–116. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0278431915001462.(17.12.2021).
• Schultz, P. W., Shriver, C., Tabanico, J. J., ve Khazian, A. M. (2004). Implicit connections with nature. Journal of Environmental Psychology, 24(1): 31–42. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0272494403000227. (12.12.2021).
• Schultz, P.W. (2002). Inclusion with nature: the psychology of human-nature relations. İçinde P.Schmuck and P.W.Schultz (Editorler). The psychology of sustainable development (ss.61–78). New York: Kluwer. https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-1-4615-0995-0_4. (11.10.2021). Tağrikulu, P., Cirit-Gül, A. ve Çobanoğlu, E. O (2021). Öğretmen adaylarının doğaya bağlılık düzeylerinin belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(1): 441-458. DOI: 10.7822/omuefd.828434. (07.09.2021).
• Wesselmann, E. D., Boyd, S. W., Arellanes et al. (2021). Manipulating environmental commitment: a replication and extension. Psychological Reports, Article 00332941211012621. (18.10.2021).
• Yayla, Ö., Kendir, H. ve Arslan, E. (2020). Moderator role of gender in the effect of environmental commitment on environmental responsibility behaviour in hotel employees. BMIJ, 8(5): 3971-3990 doi: http://dx.doi.org/10.15295/bmij.v8i5.1626. (11.07.2021).
• Yu, T. K., Lin, F. Y., Kao, K. Y. ve Yu, T. Y. (2019). Encouraging environmental commitment to sustainability: An empirical study of environmental connectedness theory to undergraduate students. Sustainability, 11(2), 342. https://doi.org/10.3390/su11020342. (16.12.2021).