Örgütsel çekicilik ölçeği'nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması

Year 2018, , 371 - 380, 25.10.2018

Yener Akman , Murat Özdemir

https://doi.org/10.30794/pausbed.425552

Cited By: 3

Abstract

Bu çalışmada öğretmen görüşlerine göre okullarının çekicilik düzeyini ölçebilecek bir veri toplama aracının geliştirilmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda, alan yazına dayalı olarak örgütsel çekiciliği açıklayabilecek maddelerden oluşan bir madde havuzu alan uzmanları tarafından değerlendirilmiştir. Değerlendirme sonucunda on bir maddeden oluşan taslak ölçek Ankara ilinde altı okulda görev yapan 140 öğretmene uygulanmıştır. Ölçeğin geçerliliği Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) ile sınanmıştır. AFA, Örgütsel Çekicilik Ölçeği’nin (ÖÇÖ) tek faktörlü bir yapıya sahip olduğunu ortaya koymuştur. ÖÇÖ, varyansın % 64’ünü açıklamıştır. DFA tek faktörlü ölçeğin uyum iyiliği değerlerinin “mükemmel” uyumu işaret ettiğini göstermiştir. Ayrıca ölçeğin madde ayırt ediciliğinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Cronbah Alfa, Guttman ve Spearman-Brown iç tutarlılık katsayıları ise yüksek güvenilirliği ifade etmiştir. Bu bulgular sonucunda, ÖÇÖ’nün Türkiye’deki okullarda öğretmenlerin okullarını ne düzeyde çekici bulduklarını belirleyebilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

Örgütsel çekicilik, geçerlik, güvenirlik

References

• Adıgüzel, O. ve Kayadibi, K. (2015). “Kişi-Örgüt Uyumu Sürecinde Entelektüel Sermayenin İş Doyumu ve Örgütsel Çekicilik Üzerine Etkisi: Bir Üniversite Hastanesi Örneği”. İşletme Araştırmaları Dergisi, 7/4, 92-122. Aiman-Smith, L., Bauer, T. N. ve Cable, D. M. (2001). “Are You Attracted? Do You İntend to Pursue? A Recruiting Policy-Capturing Study.” Journal of Business and Psychology, 16/2, 219-237. Akçay, A. D. (2014). “Örgütsel Çekicilik Bağlamında Otel İşletmelerini Rakiplerinden Ayıran Özellikler.” Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14/1, 175-186. Arbak, Y. ve Yeşilada, T. (2003). “Örgüt Kişi Uyumu ve Örgütsel Çekicilik: Hangi Kişiler Ne Tür Örgütleri Daha Çekici Bulur?”. İstanbul Kültür Üniversitesi Dergisi, 3, 23-37. Berthon, P., Ewing, M. ve Hah, L. L. (2005). “Captivating Company: Dimensions of Attractiveness in Employer Branding.” International Journal of Advertising, 24/2, 151-172. Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. 9. Baskı, Pegem Akademi. Ankara. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 5. Baskı, Pegem Akademi, Ankara. Currivan, D. B. (2000). “The Causal Order of Job Satisfaction and Organizational Commitment in Models of Employee Turnover.” Human Resource Management Review, 9/4, 495-524. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları. 4. Baskı, Pegem Akademi. Ankara. De Cieri, H., Kramar, R., Noe, R. A., Hollenbeck, J. R., Gerhart, B. ve Wright, P. M. (2008). Human Resource Management in Australia, 3rd edition, McGraw-Hill, Australia. Dural, S., Aslan, G., Alinçe, M. ve Araza, A. (2014). “Örgütsel Çekicilik: Bir Ölçek Uyarlama Çalışması.” Doğuş Üniversitesi Dergisi, 15/2, 141-154. Ehrhart, K. H. ve Ziegert, J. C. (2005). “Why are İndividuals Attracted to Organisations?”. Journal of Management, 31/6, 901-919. Er, O. (2016). “Yetenek Yönetiminin İşten Ayrılma Niyeti ve Örgütsel Çekicilik Üzerine Etkisinde İş Tatmininin Aracılık Rolü: Akademisyenler Üzerine Bir Araştırma”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta. Field, A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS. 2nd Edition, SAGE, London. Glebbeek, A. ve Bax, E. (2004). “Is High Employee Turnover Rally Harmful? An Empirical Test Using Company Records.” Academic Management Journal, 47/2, 277-286. Güler, M. ve Basım, H. N. (2015). “Adayların Kuruma Katılma Niyetlerinde Örgütsel Çekicilik ve Kurumsal İtibarın Etkisi.” İş ve İnsan Dergisi, 2/2, 115-126. Gürleyen, C. (2016). Fonksiyonel-Duygusal Faydanın Organizasyonel Çekicilik Algısı ve İş Bırakma Eğilimine Etkileri: İstanbul Otelcilik Sektörü Araştırması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi,. Nişantaşı Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Highhouse, S., Lievens F. ve Sinar, E. F. (2003). “Measuring Attraction to Organizations.” Educational and Psychological Measurement, 63, 986-101. Highhouse, S. ve Hoffman, J. R. (2001). “Organizational Attraction and Job Choice”. International Review of Industrial and Organizational Psychology, (Ed: C. L. Cooper ve I. T. Robertson), 16, 37-64. John Wiley & Sons, Chichester, England. Kalaycı, Ş. (2014). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. 6. Baskı, Asil Yayın Dağıtım. Ankara. Lievens, F. ve Highhouse, S. (2003). “The Relation of İnstrumental And Symbolic Attributes to A Company's Attractiveness as An Employer”. Personnel Psychology, 56/1, 75-102. Lievens, F. (2007). “Employer Branding in The Belgian Army: The İmportance of İnstrumental and Symbolic Beliefs for Potential Applicants, Actual Applicants, and Military Employees.” Human Resource Management, 46, 51-69. Naresh, K. M. (2006). “Questionnaire Design and Scale Development”. https://www.researchgate.net/profile/Naresh_Malhotra/publication/266864633_Questionnaire_design_and_scale_development/links/566708fe08ae34c89a0220f9/Questionnaire-design-and-scale-development.pdf. Erişim Tarihi: 14.08.2017. Özüçağlıyan, H. N. (2015). “İş Zenginleştirmenin Örgütsel Çekicilik Üzerine Etkisi”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Slaughter, J. E., Zickar, M. J., Highhouse, S. ve Mohr, D. C. (2004). “Personality Trait İnferences About Organizations: Development of A Measure and Assessment of Construct Validity.” Journal of Applied Psychology, 89, 85-103. Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik ve Geçerlik. 1. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara. Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. 1. Baskı, Nobel Yayıncılık, Ankara. Terlemez, A. G. (2012). “İşveren Markasının, İşe Adanmışlık ve İşten Ayrılma Niyeti ile İlişkisinde Örgütsel Çekiciliğin Rolü: Türk Hava Yolları Örneği”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Harp Akademileri Komutanlığı, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü, İstanbul. Yıldız, M. L. (2013). “Algılanan Kişi-Örgüt Uyumu, Tanınırlık, İmaj, Örgütsel Çekicilik ve İşe Başvurma Niyeti Arasındaki İlişkilerin Yapısal Eşitlik Modellemesi ile İncelenmesi.” Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24/1, 153-173.