Research Article
BibTex RIS Cite

Türkiye’nin Ulusal Afet ve Acil Durum Yönetim Sisteminin Mevcut Hali ve Yeni Bir Yönetim Modeli Önerisi

Year 2020, Volume: 4 Issue: 2, 205 - 220, 31.12.2020
https://doi.org/10.32569/resilience.702250

Abstract

Afet ve Acil Durum Yönetimiyle ilgili ülkemizde ve Dünya’da, özellikle son yirmi yılda çok hızlı değişen yönetim yaklaşımları görülmektedir. Buradaki temel husus, yaşanılan olayların şiddetleri ve sıklıkları olmakla birlikte; farklı çevresel, bölgesel ve küresel gelişmeler de bu değişimleri zorunlu kılmaktadır. Söz konusu gerçeğin bilincinde olarak bu çalışmada; hem Ülkemizin ve hem de farklı ülkelerin kurumsal yönetim yapıları ve operasyonları göz önünde bulundurulmuş ve bu suretle Ülkemiz için daha etkin ve verimli bir Afet ve Acil Durum Yönetim modeli önerilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, öncelikle farklı ülkelerdeki Yönetim Sistemleri incelenmiş ve yönetim yaklaşımları tespit edilmiştir. Bunu takiben, konu açısından Ülkemizdeki tarihsel gelişim süreci ile ilgili yönetim sistemleri özetlenmiştir. Bu sürecin bir devamı olarak Ülkemizdeki ve ele alınan diğer ülkelerdeki Afet ve Acil Durum Yönetim Sistemlerinin farklılıkları ve bu farklılıklara yol açan sebepleri ortaya konmuştur. Konu hakkında yorumlar yapılırken, Ülkemizdeki yeni Başkanlık Sisteminin, Bütünleşik Afet ve Acil Durum Yönetim sistemine ne gibi faydalar sağlayacağı açısından da çeşitli görüşler bildirilmiştir. Tüm bu yapılanların ışığında, çalışmaların ana amacına yönelik olarak yeni ve geliştirilmiş bir Milli Afet ve Acil Durum Yönetim Enstitüsü’nün ne şekilde teşkil edilebileceği ele alınacaktır. Bu bağlamda sadece ilgili birimlerin ve merkezlerin görev tanımları, yetkileri ve birbirleri ile olan bağlantıları gibi idari konularla sınırlı kalınmayacak; aynı zamanda Afet ve Acil Durum çalışanlarının ve gönüllerinin yetkinliklerinin geliştirilmesi, yetkinliklerinin güncel tutulması ve bunların belirli bir standarda oturularak, bunun belgelendirilmesi gibi teknik konular üzerinde de durulacaktır. Bu çalışma konusu aynı zamanda bir doktora tezi şeklinde sürdürülen daha kapsamlı bir çalışmanın bir parçasıdır.

References

  • EMERCOM. (2012). EMERCOM of Russia Country Report. https://www.adrc.asia: https://www.adrc.asia/countryreport/RUS/RUSeng98/index.html adresinden alındı
  • Emergency Management Institute, USA. (2014). Comparative Emergency Management Book. Washington DC: FEMA.
  • European Commision. (2019). Vademecum of Civil Protection - European Commision. http://ec.europa.eu: http://ec.europa.eu/echo/files/civil_protection/vademecum/fr/2-fr.html adresinden alındı
  • Federal Disaster Management Agency. “State Organization and Role in Emergency Management.” Last modified May 28, 2014b. (2014). http://www.fema.gov/about-agency. . adresinden alındı
  • Federal Office of Civil Protection and Disaster Assitance. (2018). Federal Office of Civil Protection and Disaster Assitance. https://www.bbk.bund.de: https://www.bbk.bund.de/EN/FederalOffice/Chronicle/chronicle_node.html adresinden alındı
  • Government of Japan. (2007). Disaster Management System in Japan. Tokyo: Government of Japan.
  • Index for Risk Management (INFORM). (2019). 2019 shared evidence for managing crises and disasters. INFORM.
  • İTÜ. (2005). Ulusal Acil Durum Yönetim Modeli. Istanbul: İTÜ Press.
  • Kapucu, N. (2008). Collaborative emergency management: better community organising, better public preparedness and response. Disasters, s. 249.
  • Kapucu, N. (2010). Disaster and Crisis Management in Turkey: A Need for a Unified Crisis Management System. Disaster Prevention and Management.
  • Leblebici, Ö. (2014). Afetlerde Kamu Yönetimnin Rolü ve Toplum Temellik Afet Yönetimine Doğru. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enst. Dergisi, 457-477.
  • Liyanaarachchige, C. (2016). A Study on the Disaster Management Framework of Japan. Tokyo: Asian Disaster Reduction Center.
  • Ozdamar, E., & Kadıoglu, M. (2008). Afet Zararlarını Azaltmanın Temel İlkeleri. ANKARA: JICA.
  • Rubin, C. (2007). Emergency Management: The American Experience 1900-2005. Fairfax: PERI.
  • Seneviratne, D. B. (2011). Disaster knowledge factors in managing disasters. International Journal of Strategic Property Management, s. 380.
  • Şener, S. I. (2003). Ulusal Acil Durum Yönetimi Modeli,. ITU Press,.
  • TC İçişleri Bakanlığı. (2019). İçişleri Bakanlığı. www.https://www.icisleri.gov.tr. adresinden alındı
  • Tercan, B. (2018). Türkiye’de afet politikaları ve kentsel dönüşüm ...Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi - Abant Journal of Cultural Studies, 3-19.
  • UNDRR. (2019). UN Office for Disaster Risk Reduction ( UNDRR). https://www.unisdr.org: https://www.unisdr.org/partners/countries/fra adresinden alındı
  • Varol, E. B. (2017). Afetler Karşısında Toplum Dirençliliği. Jurnal of Resilience.
  • Yaman, E. A. (2019). Türkiye Afet ve Acil Durum Yönetimi Sistemi için Bir Değerlendirme. IDRC 2019 Makale özeti sunumu. Eskişehir: IDRC 2019.

Current Situation of Turkey's National Disaster and Emergency Management System and a Suggestion for a New Management Model

Year 2020, Volume: 4 Issue: 2, 205 - 220, 31.12.2020
https://doi.org/10.32569/resilience.702250

Abstract

In the last two decades, there have been very rapidly changing Disaster and Emergency Management (DEM) approaches in Turkey and in the world. Environmental, regional and global developments, as well as the severity and frequency of disasters have necessitated this change. The main purpose of this study, being aware of the truth; In the DEM, corporate governance structures and operations of both our country and different countries have been taken into consideration and thus, a more effective and efficient DEM model has been proposed for our country. First, DEM systems in different countries will be examined and their DEM approaches will be reviewed. Then, the historical progress in Turkish DEM systems will be summarized. As a continuation of this process, the differences of DEM Systems in our country and other countries discussed and the reasons that lead to these differences have been revealed. While making comments on the subject, various opinions were expressed in terms of the benefits that the new Presidential System in our country would provide to the DEM system. In the light of all these, the main purpose of the studies will be how a new and improved National DEM Institute can be established. In this context, it will not be limited only to administrative issues such as job descriptions, powers and interconnections of the relevant units and centers; technical issues such as improving the competencies of DEM employees and their volunteers, keeping their competencies up-to-date, and documenting them to a certain standard.

References

  • EMERCOM. (2012). EMERCOM of Russia Country Report. https://www.adrc.asia: https://www.adrc.asia/countryreport/RUS/RUSeng98/index.html adresinden alındı
  • Emergency Management Institute, USA. (2014). Comparative Emergency Management Book. Washington DC: FEMA.
  • European Commision. (2019). Vademecum of Civil Protection - European Commision. http://ec.europa.eu: http://ec.europa.eu/echo/files/civil_protection/vademecum/fr/2-fr.html adresinden alındı
  • Federal Disaster Management Agency. “State Organization and Role in Emergency Management.” Last modified May 28, 2014b. (2014). http://www.fema.gov/about-agency. . adresinden alındı
  • Federal Office of Civil Protection and Disaster Assitance. (2018). Federal Office of Civil Protection and Disaster Assitance. https://www.bbk.bund.de: https://www.bbk.bund.de/EN/FederalOffice/Chronicle/chronicle_node.html adresinden alındı
  • Government of Japan. (2007). Disaster Management System in Japan. Tokyo: Government of Japan.
  • Index for Risk Management (INFORM). (2019). 2019 shared evidence for managing crises and disasters. INFORM.
  • İTÜ. (2005). Ulusal Acil Durum Yönetim Modeli. Istanbul: İTÜ Press.
  • Kapucu, N. (2008). Collaborative emergency management: better community organising, better public preparedness and response. Disasters, s. 249.
  • Kapucu, N. (2010). Disaster and Crisis Management in Turkey: A Need for a Unified Crisis Management System. Disaster Prevention and Management.
  • Leblebici, Ö. (2014). Afetlerde Kamu Yönetimnin Rolü ve Toplum Temellik Afet Yönetimine Doğru. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enst. Dergisi, 457-477.
  • Liyanaarachchige, C. (2016). A Study on the Disaster Management Framework of Japan. Tokyo: Asian Disaster Reduction Center.
  • Ozdamar, E., & Kadıoglu, M. (2008). Afet Zararlarını Azaltmanın Temel İlkeleri. ANKARA: JICA.
  • Rubin, C. (2007). Emergency Management: The American Experience 1900-2005. Fairfax: PERI.
  • Seneviratne, D. B. (2011). Disaster knowledge factors in managing disasters. International Journal of Strategic Property Management, s. 380.
  • Şener, S. I. (2003). Ulusal Acil Durum Yönetimi Modeli,. ITU Press,.
  • TC İçişleri Bakanlığı. (2019). İçişleri Bakanlığı. www.https://www.icisleri.gov.tr. adresinden alındı
  • Tercan, B. (2018). Türkiye’de afet politikaları ve kentsel dönüşüm ...Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi - Abant Journal of Cultural Studies, 3-19.
  • UNDRR. (2019). UN Office for Disaster Risk Reduction ( UNDRR). https://www.unisdr.org: https://www.unisdr.org/partners/countries/fra adresinden alındı
  • Varol, E. B. (2017). Afetler Karşısında Toplum Dirençliliği. Jurnal of Resilience.
  • Yaman, E. A. (2019). Türkiye Afet ve Acil Durum Yönetimi Sistemi için Bir Değerlendirme. IDRC 2019 Makale özeti sunumu. Eskişehir: IDRC 2019.
There are 21 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Articles
Authors

Fatih Yaman 0000-0002-5412-5074

Evren Ayrancı This is me 0000-0002-6821-3550

İsmail Hakkı Helvacıoğlu 0000-0002-9225-6999

Publication Date December 31, 2020
Acceptance Date November 19, 2020
Published in Issue Year 2020 Volume: 4 Issue: 2

Cite

APA Yaman, F., Ayrancı, E., & Helvacıoğlu, İ. H. (2020). Türkiye’nin Ulusal Afet ve Acil Durum Yönetim Sisteminin Mevcut Hali ve Yeni Bir Yönetim Modeli Önerisi. Resilience, 4(2), 205-220. https://doi.org/10.32569/resilience.702250